My Two Professor

CHAPTER XXV: Basketball Game..(/__\)(2)

Nasa kwarto ako ngayon at nagbibihis dahil katatapos ko lang maligo dahil nainitan ako kanina hindi naman na ako pinagpawisan ulit, malagkit din kaya sa katawan kahit may powder na akong ginamit.

Lumabas na ako ng kwarto at tinungo ang silid nila mama.

Naglalakad ako sa hallway ng biglang magring ang phone ko. Nakalimutan kong dala-dala ko pala yung phone ko at nasa bulsa ng pedal ko.

From: +639161851212

'Hi. Can we meet?'

Nanlaki bigla ang mata ko at halos matumba ako sa kinatatayuan ko. The h*ck! Meet agad? Hindi ko nga siya kilala tapos kung makaasta kilala niya ako? Huwaw! Kakaiba to!

To: +639161851212

Who are you?! Hindi kita kilala! Wag kang FC!

Kaloka! Feeling close to ah! Hmm.

Pumasok na ako sa kwarto at naabutan ko si mama na nakaupo sa gilid ng kama at may kinakalikot sa loob ng kabinet.

"Ma..."

No response.

"Ma, galit ka ba?" tanong ko.

No response parin. -.-

Waaahhh! Ano ba dapat kung gawin? Huhuhu. Help. Hindi ako pinapansin ni mama. :'(

"Ma, s-sorry po about kanina. Hindi ko po sinasadya saka nagulat lang po kasi ako kay kuya eh saka--" hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil nagsalita si mama.

"Hindi mo parin dapat ginawa yun hershey, kuya mo siya at nakakatanda sayo. Alam niya kung ano ang ginagawa niya at kung ano ang mali sa tama. Naintindihan mo ba?" sabe ni mama na hindi parin tumitingin sakin.

Napayuko ako. Mali ba talaga yung ginawa ko? Ginawa ko lang naman kung ano ang sinasabe ng utak ko. Siguro nga mali yung ginawa ko pero sana naman intindihin din nila na sa lahat ng oras kailangan nila akong bantayan, pangaralan at ano pa.

Nakakasakal kasi, alam niyo yun? Wala akong freedom, wala na nga happiness ko pati pa freedom, sabi ng mga pinoy Philippines is a democratic country. Pero bakit ganito? Pamilya ko pa, alam ko na para sa kapakanan ko ang iniisip nila pero may sarili naman akong isip ah. Dinaig ko pa ata special child dahil sa treatment na binibigay nila sakin. :(

"Ganun po ba? Gusto niyo pa bang magsorry ako kay kuya?" nakayukong tanong ko.

Hindi ko alam na ganito pala ang feeling na tinatapakan ang pride mo. Wala naman akong magawa dahil alam ko naman na sa unahan palang talo na ako.

"Hindi ko sinabeng magsorry ka sa kanya. Ang sinasabe ko lang dapat respetuhin niyo an isa't-isa. Malalaki na kayo at may tamang pag-iisip, siguro naman anak nakukuha mo ang punto ko?"

Napaangat ako ng ulo at nakita ko ang mama na malungkot ang itsura at nakatingin sakin ng mataman.

"Halika nga dito."

Lumapit ako sa kanya at yumakap. I know na mali talaga yung ginawa namin ni kuya kanina pero yung fact na sinabe ko sa kanya ay hindi ko babawiin. Tao din ako at may karapatang sabihin kung ano ang nararamdaman ko.

*****

Nasa kwarto ako ngayon at nakahega sa kama, nakatingala sa itaas at tinititigan ang mga bastos na butiki na nagchuchukchakan. Kadiri! Hmp.

Tumagilid ako ng hega. Gusto ko sanang magpahenga pero hindi naman nakikiayon ang katawan ko. Kanina ko pa gustong pumikit pero hindi naman ako inaantok.

Napaupo ako sa kama saka nagmuni-muni. Ano ba maganda gawin?

Kinuha ko ang isang PHR na pocketbook sa gilid ko saka sinimulang buksan ito. Hindi ko pa man nauumpisahang basahin ang Chapter 1 ay bigla namang bumukas ang pinto at iniluwa nun ang bulto ng kapatid kong si kisses.

"Oh bakit kiss?" tanong ko.

"Wala naman ate, babalaan lang sana kita."

Napakunot noo naman ako. Babalaan?

"Babalaan? Saan?"

"Kay kuya kasi pupuntahan ka niya." saka ito lumabas ng kwarto.

Saktong paglabas ni kisses ay pumasok naman ang bulto ni--------kuya magnum. Right! Sabe ko nga magkasabay lang sila. -.-

Tumingin ako agad sa pocketbook na hawak ko at kunwaring hindi ko napansin ang pagpasok niya sa kwarto.

"What are you doing here?"

Napatakip ako sa bibig ko dahil sa sinabe ko. Yung totoo? Nagpapanggap ba ako o ano? Binuking ko pa talaga sarili ko.

"We need to talk." sagot niya.

Parang hindi kame magkapatid at strangers lang sa tabi-tabi dahil sa inaasta namin.

"You're starting it. Continue." I said without looking at him.

I felt that he flenched dahil sa sinabe ko.

"Have a respect on me hershey!" mahinahon ngunit may galit sa sinabe niya.

Ganyan naman talaga si kuya, madaling magalit. Palibhasa wala sa bokabularyo ang salitang PASENSYA.

"If you want me to respect you, do the same para patas."

I'm just applying what mama said earlier.

Huminga siya ng malalim.

"Look, yung about kanina totoo yun. I don't want you to go there." umpisa niya.

Napatingin ako sa kanya saka tiniklop ang novel at nilagay sa ilalim ng unan ko.

"Why? May halimaw ba dun at nangangain ng cute na katulad ko kaya hindi mo ako pinapapunta?" sabi ko na may halong biro.

Sumeryoso ako ng tingin saka nagsalita ulit.

"O baka kasi ayaw mong makita ako ng madla at baka madiscover ako kaya hindi mo ako pinapapunta kasi kapag nadiscover na ako matatalbugan kita at malalaos ka."

Ngumisi ako ng todo. Sa totoo lang pinagloloko ko lang ang kuya ko dahil halata naman sa sinabe ko na puro kalokohan ang isinasagot ko sa kanya. :D

"I don't have a time with your joke. I seriously came here to make this things clear so better be serious." seryoso niyang sabe.

"I don't want you to go there because almost all of the audience are boys and i don't want my sister to be exposed especially that i'm not with you at that time, i'm a player too."

Hindi ko siya magets. Anong problema dun kung maexposed ako sa madla? Hindi naman ako si Sarah Geronimo para pagkaguluhan no.

-----------------------------------------------