Melek ve Şeytan

Bölüm 1

Multiemedia da Masal var ;)İyi okumalar.

Yağmur damlaları saçlarımdan süzülürken hızlı hızlı eve doğru yürümeye başladım.Hava o kadar soğuktu ki.İliklerime kadar donuyordum.Ellerimi çıplak kollarıma koyup ısıtmaya çalıştım.Gerizekalı,insan bi mont giyip çıkar yani dimi?!Eve yaklaştığımı görünce dudaklarımda hafif bir tebessüm belirdi ve kapıya koştum.Ellerim titrek bir şekilde zilin üstünde gezindi.Bir süre bekledim.Evde kimse yoksa eğer sıçtığımın resmiydi ve kurtarıcım uykulu gözlerle kapıyı açtı.
-Masal?dedi şaşkın gözleri üstümde gezinirken.
-Anne.dedim titrek bir sesle ve kollarımı anneme sıkı sıkı sardım.
-Bu saatte ne işin var burada?Babanın haberi var mı?Neden mont giymedin?dedi annem telaşla beni içeri sokarken.Ah anne neden nefes almayı denemiyorsun ki ?

Annemle babam ben 6 yaşındayken boşanmışlardı.Tam 12 yıl önce.Dile kolay 12 yıl ama bize göre hiçte kolay değildi.Ablam Milan 10 abim Mert ise 8 yaşındaydı.Biz ne kadar annemle yaşamak istesek de annem bizim için savaşmamıştı.Bu yüzden babamla yaşıyorduk.Abim asi olandı.Olanları hiçbir zaman kabullenemedi.Ben hep içime attım ablam ise uyum sağlamaya çalıştı.Belki de en büyük olduğu için annem ve babama karşı anlayışlı davranıyordu.Bilemiyorum...Annem babamla boşandıktan 2 yıl sonra evlendi ve bir kızı daha oldu,Alara.Alara şuanda 7 yaşında.Abim bu olaya ciddi anlamda tepki gösterdi.Annemin evlenmesi büyük bir olayken bir de çocuğu olması onu ciddi anlamda kızdırdı.Zaten hep hoşuna gitmeyen konularda tepki gösterirdi.Annemle zorunlu olmadığı sürece hala konuşmuyor.Annem Merte resmen tapıyor ama Mert annemi görmezden gelme konusunda bir numara.Üvey babam ise ayrı bir dert.Çocukluğumuz onun yüzünden mahvoldu.Annemde kaldığımız zamanlarda bizi istemediğini belli etmekten çekinmezdi.Annem sürekli onun altında ezilir bizi doğru düzgün evine çağıramazdı hala da öyle.Aslında en çok anneme acıyorum.Bu kadar pasif kalmasına,sürekli susmasına.O adam yüzünden çocuklarına sahip çıkmaması zaten beni deli ediyor...

Annemin şaşkın bakışlarına cevap vermem gerektiğini fark ettim ve anneme baktım.
-Babamla kavga ettik.dedim ve merdivenlere yönelmeye başladım.Annem şaşkın bir ördek gibi peşimden gelmeye başladı salona geldiğimde durdum.
-Girebilir miyim?dedim imalı bir şekilde.Buradaki ima kocasının olup olmadığını sormamdı.Annem biraz bozuldu ama belli etmemeye çalıştı.
-Ömer yok.dedi annem ve büyük beyaz koltuğa karşıma oturdu.
-Neler oluyor?dediğinde gözlerimi devirdim.
-Herzamanki şeyler.dedim kestirip atarken.
-Masal!dedi annem sitemle yüzüme bakarken.Öylesine bu eve gelmediğini bilirdi ve kesinlikle yine öyleydi.
-Alara uyuyor mu?dedim konuyu değiştirmeye çalışırken.
-Evet ama konuyu değiştirme anlat noldu?dediğinde derin bir nefes aldım.
-Dövme yaptırdım ve babam görünce çok kızdı.dedim ve saçlarımla oynamaya başladım.
-Dövme mi yaptırdın?dedi annemin gözleri büyürken.
-Lütfen sende üstüme gelme.dedim anneme bakarken.Annem gözlerime baktı.
-Yine çok uzattı değil mi?dediğinde kafamı salladım.
-Baban hep böyle değil miydi zaten.dedi dertli derti.Şuan annemin bana babamı kötülemesini çekebilecek kadar kendimi dinç hissetmiyordum.Sonuçta yıllardır yanında yaşadığım kişi babamdı.Bu yüzden onu suçlamaya hakkı yoktu.Annem konuşmak için ağzını açtığında ayağa kalktım.
-Bunları konuşmak istemiyorum,uykum var.dediğimde annem başını salladı.Odama doğru yürüdüm kapıyı açıp içeri girdim.Odam demek için bin şahit isterdi.Annem odayı adeta çocuk odası gibi düzenlemişti.18 yaşındaydım ben bebek değildim.Annem ne kadar uğraşırsa uğraşsın ben bu eve ait değildim.
Üstümdeki skinny koyu renk kotumu ve lacivert kazağımı çıkardım ve yatağın üstündeki annemin aldığı yumuşacık pijamaları giyindim.Yatağa girdiğimde telefonum çalmaya başladı.Ekranda abimin ismini görünce cevapladım.
-Masal?dedi abim endişeli bir sesle.
-Noldu Mert?dedim iç çekerken.
-Nerdesin?dedi sesindeki endişe yerini birazdan öfkeye bırakacak gibiydi.Babamla kavga ettiğimiz zaman Mert evde değildi olayları bilmemesi normaldi.
-Annemdeyim.
-Neden?dedi kafası karışmış bir sesle.
-Babamla kavga ettik.dedim yatakta sola dönerken.
-Nasıl oldu?
-Önemli bir şey değil,bak çok uykum var sabah her şeyi anlatıcam.Sen iyi olduğumu bil yeter.
-Sabah en ince ayrıntısına kadar duymak istiyorum.
-Duyacaksın.dedim ve nefesimi verip devam ettim.
-İyi geceler abi.
-İyi geceler Masalım.dedi ve telefonu kapatıp komidinin üstüne koydum.Klasik korumacı Mert işte.Göz kapaklarım adeta uykusuzluktan çökmüştü ve uykuya muhtaçtı.Kendimi uykunun sıcacık kollarına teslim ettim.
Sabah duymayı beklediğim ses üvey babamın sesi değildi.Gelmez sanıyordum.Keşke gelmeseydi.Yataktan gerinerek kalktım ve hızlıca dün giydiğim kıyafetleri giyindim.O adamla muhattap olmak istemiyordum.Babamın evine gitsem bile daha iyiydi.Babamla kavgalı olsak bile bana bu şekilde davranmazdı.Babamdı sonuçta.Saçlarımı salaş bir topuz yaptım ve mutfağa doğru ilerlemeye başladım.
-Masal ablaa.diye bağırdı Alara boynuma atlarken.Alarayı severdim sonuçta annemin başkasıyla evlenmesinden sorumlu değildi ve yarı da olsa kardeşim sayılırdı.Ona kötü davranmam gerekmezdi.Kahverengi iri gözleri ve kısa kıvırcık kahverengi saçlarıyla babasına benziyordu.Kollarımı Alara ya sardım ve onu kendime çektim.
-Çok özledim seniii.diye bağırdığında burukça gülümsedim.Kardeşimdi sonuçta aynı babadan olmasakta.
-Bende canım.dedim saçlarını okşarken.
-Hadi annem kahvaltıya bekliyo.diye elimden çekiştirmeye başladığında onu takip ettim.Masada annem ve kocası çaylarını yudumluyordu.
-Merhaba Masal.dedi üvey babam zoraki bir sesle.
-Merhaba.dedim soğuk bir sesle ve anneme döndüm.
-Ben gidiyorum.dediğimde kaşları hafifçe çatıldı.
-Kalsaydın keşke.dedi masadan kalkarken.Bunu öylesine söylediğini biliyordum.
-Kalmasam daha iyi.dedim anneme imalı bir sesle.Annem bileğimi tuttu.Yüzü hafifçe düştü.
-İstediğin kadar kalabilirsin.dediğinde gözlerimi devirdim.
-Eve gitsem iyi olacak.dedim ve bileğimi annemden kurtarırken gözleri bileğimdeki dövmeye kaydı.Gözlerini dövmeden çektiğinde gülümsedi.
-Güzelmiş.dedi bende zar zor gülümsedim ve teşekkür edip evden çıktım.Yine yanlızdım.Sokakta sadece kediler dolanıyordu ama beni yanlız hissetmekten alıkoymuyordu.İlerideki taksi durağına geldiğimde bir taksiye atladım ve evin adresini tarif ettim.Taksiden inince gözlerimin önünde beliren villaya baktım.Çocukluğumun geçtiği ev.Daha doğrusu zor geçtiği.Hergün kavgaya maruz kaldığım annemin hıçkırıkları,babamın kızgın sesinin eksilmediği ve üç tane çaresiz çocuğun hayallerini bitiren ev.Başımı iki yana düşüncelerimi def edebilecekmiş gibi salladım ve çantamdan anahtarımı çıkarıp içeri girdim.Sessiz bir şekilde odama çıkmaya çalışırken ablam elindeki lambayla karşıma çıktı.Şaşkın bir şekilde ablam baktım.Lamba ne alakaydı?
-Hırsız gibi sessiz sessiz mi gelinir Masal ya ödüm koptu.dedi ablam ve yavaşca lambayı indirdi.
-Babama görünmeden geçecektim.dedim daha uykudan gözlerini açamamış ablama bakarken.
-Babam evde yok ki.dedi gözlerini ovuştururken ve devam etti.
-İşe gitti.
-Pekala,güzel.dedim rahatlayarak ve odama yürümeye başladığımda ablam durdurdu.
-Sen gittikten sonra siniri iyice arttı.dediğinde omuz silktim.
-Abla,artık reşitim bana karışamaz.
-Haklısın ama babamı biliyorsun.
-Biliyorum.dedim ve adımlarımı hızlandırdım.
-Neden bu kadar erken geldin annem istemedi mi seni?dediğinde tekrar ablama döndüm.Ya bu saatte bu çene nasıl bu kadar mükemmel çalışıyor abla anlatsana biraz.Bi uyutmadın ya.
-Hayır,o adamla muhattap olmak istemedim ve geldim.dediğimde anlayışla başını salladı.
-Tamam,hadi yat uyu.dedi ve yanağıma bir öpücük kondurup kendi odasına yürümeye başladı bende kendi odama girdim.Kıyafetlerimden hızlıca kurtuldum ve pijamalarımı giyip yatağa sokuldum.Bir iki saat uyuduktan sonra babamın sesiyle uyandım.Yok cidden bana uyumak haramdı.Babam odama daldığında uyuyor numarası yapmaya devam ettim.Kendimi yeni bir tartışmayı kaldırabilecek kadar dinç hissetmiyordum.Babam yatağın ucuna oturdu ve parmaklarını saçlarıma daldırdı.Nazik hareketlerle saçlarımı okşarken konuşmaya başladı.