Without You [KAİSOO]

Giriş

"Seni sevdiğimi biliyorsun, sadece evlilik teklifimi kabul etsen olmaz mı KyungSoo?"

Taemin, karşısında ki bedene yalvarırcasına konuştu.

"Ama Taemin bu olm-"

"Borcun var, öyle değil mi? Hepsini ödeyeceğim, abin Sehun'u da tedavi ettireceğim, 1 ay bile Ömrü kalmamıştır, biliyorsun. Ameliyat olması gerekiyor. Onlar için bunu yapmaz mısın KyungSoo? "

"Taemin sana teşekkür ederim. Ama kalbi kırılan sen olacaksın, senin bana baktığın gibi bakamayacağım sana, seni sevdiği söylemeyeceğim.'' KyungSoo karşısında ki sarışına karşı fazla açık bir dile konuştu.''Beni  sevmeni sağlayacağım zamanla olacak, bolca zamanla. Birbirimizi daha yakından tanıyarak. Bunun için de, evlendiğimiz için evime yerleşeceğinden, şimdiden yerleşmeni istiyorum, alışman için." KyungSoo duyduklarına kafa sallarken, bir anda kaşlarını çatarak karşısında ki kendisinden uzun çocuğa soru yöneltti, ''Ama Jongin?" Taemin, karşısında ki düşünceli çocuğa gülerek, burnunu öptü bir anda, ''O bizi seve seve kabul edecektir. Zaten aynı okulda olduğunuz için seni tanıyor, bu sayede daha yakın olursunuz. Azıcık tanıyorsam, Jongin seni sevip kabullenecektir." KyungSoo son bir kez şansını denemek adına, ''Kendi evimde kalabilirim-" Taemin karşısında kendimden yaşça küçük güzel çocuğun yüzüne yaklaştı ve yavaşça nasırlı eliyle pürüzsüz yanakları okşadı, ''Lütfen bebeğim, birazcık sözümü dinlersen eğer haklı olduğumu anlayacaksınız." KyungSoo sıcak elle mayışmış iken kafasını aşağı-yukarı salladı. Sesi olduğundan da fazla, nazik ve yumuşak çıkıyordu, "Pekala, Taemin. Dediğin gibi olsun." Taemin karşısında üşüyen çocuğu kendine çekerek gülümsedi, ona sarılıp onu ısıtmak, kokusunu içine çekmek bile aklını başından oynatıyordu. Tebessümleri, gülümsemeye döndüğünde, her şeyden çok merak ettiği o soruyu sordu, ''O zaman evlilik teklifimi kabul ediyorsun?" Taemin göğsüne yerleştirdiği çocuğu hafifçe kaldırarak gözlerine bakarak sordu. KyungSoo dolu gözleri ile kafasını salladı yeniden. Abisini kurtarması gerekiyordu, babasının borçları ödenmezse abisinin başına tekrar böyle şeyler gelecekti ve abisi ailesinden kalan tek hediyeydi KyungSoo'ya. Çaresizce, dolu gözleriyle konuştu, ''Evet, kabul ediyorum." Taemin yavaşça KyungSoo'ya eğilerek ürkütmemek adına alınına dudaklarını yasladı, yavaşça öptü beyaz yumuşak teni, sonra kendi alınını yasladı küçüğünkine.
''Seni her şeyden mutlu ediceğim bebeğim, her zaman yanında olup, her zaman elini tutacağım, bırakmayacağım seni hiç." KyungSoo, duyduğu güzel gözler ile gülümseyerek, evinden eşyalarını toplamak için Taemin'den izin alarak evine girdi. Onlarca anı, ailesini bırakıyordu buraya. Abisi öğrendiğinde ne olacağını tahmin bile edemiyordu, Taemin bir mafya babasıydı , 35 yaşındaydı. Kendisinden yaşlarca büyük, tehlikeli ve zengindi. KyungSoo ise, 19 yaşında üniversiteye giden sıradan bir genç. Sehun hastaneden çıktığında, bunu neden yaptığını öğrendiğinde her şey daha kötü olacaktı belki de ama, son 1 ayı kalmışken abisini orada bırakamazdı, sefaret yüzünden ölmesine izin veremezdi. Hafif buyruk bir gülümseme ile düzenlediği bavulunu alıp çıktı evinden, acılarla saklı, küçüklüğünü geçirdiği, ailesini hissettiği tek yerden uzaklaşarak Taemin'in elinden tuttu ve arabaya  bindi.

Bir daha hiç değişmeyecek hayatına doğru.

Belki böyle bir karar aldığı için mutlu olacak, belki de olmayacaktı.

Ama yola çıkmıştı. Her şey çoktan başlamıştı.

-------------