Benim Şeker Aşkım

♥♥ 10.Bölüm ♥♥

Heyyt ben geldim efenim :D Hızımı alamadım ve hikayeme yeni bölüm getirdim :D Hikayede gidişat nasıl gidiyor sizce.Düşüncelerinizi almak isterim.Hee bu arada Viktor karekterinin esasen nasıl davranışlarda bulunduğunu bilmiyorum.O yüzden ben ona kendim karekter vermeye karar verdim :/ Şimdi şu son kurduğum iki cümlede anlam bozukluğu olduğunu gördüm.Diğer hikayelerimi okuduysanız fark etmişsinizdir.Noktalama işaretlerine pek dikkat etmiyorum özellikle vurgulanmak istenen bazı yerlerde virgül konur ya heh işte ben virgül koymuyorum ve kendimi de şu yazım kuralları yüzünden kendimi yırtmak istemiyorum.Dil ve anlatım dersinden oldum olası nefret etmişimdir ve bu nefretim hala devam etmektedir.Kendime ait olan yazış şeklim kısacası budur.Aslında yazar açıklama kısmını bu kadar uzun yazmazdım lakin yazma isteği geldiği için uzun yazıyorum :D Herneyse efenim sizlere şimdiden iyi okumalar diler ve umarım beğenirsiniz diyerek başlarım hikaye yazmaya :D

Not : Resimdeki kişi değişerek gelen Kentin.

-----------------------------------------------------------------------------

Salıncakta oturarak hıçkıra hıçkıra ağlamaya devam ediyordum.Ben artık Kentin için  bitmiştim.Negatif düşüncelerle boğuşurken yanıma birisinin geldiğini fark ettim.Yüzümü hafifçe kaldırdığımda yanıma gelen kişinin Alexy olduğunu anladım.Benim halimin ne olduğunu gören Alexy'nin yüzü üzüntüyle kaplanmıştı.Hemen bana sarıldı.

''Yanında birisinin olmasına ihtiyacın var.''

Bende ona sımsıkı sarıldım ve tekrardan ağlamaya başladım.Biraz sarılmanın ardından ağlamamda yavaş yavaş geçmeye başlamış ardından durmuştu.Alexy ile sarılmamızı bitirdikten sonra o yanımdaki salıncağa oturdu.Bir süre ikimizde suskun kaldık.Bu suskunluk süresi belki de ne diyeceğimizi düşündüğümüz bir süreydi ikimiz için.Suskunluğu bozan ilk ben oldum.

''Beni nasıl buldun Alexy? Armin nerede?''

''Seni bulmam kolay oldu.Olanları gördükten sonra...''

''Gördün demek''

''Evet.Armin okula hemen gitmek için beni bırakıp uçar hızla gitti.Biliyorsun ki o dışarıda bile yürümekten azda olsa nefret ediyor.''

Alexy salıncaktan kalktı ve yanıma gelerek ellerimi ellerinin arasına aldı.Gözlerini gözlerime sabitledi.Onun gözlerinde görebildiğim şey bana karşı duyulan üzüntüydü.

''White senin yanında olduğumu bilmeni isterim.Bugün okula gitmene izin vermiyorum tamam mı? Hemen eve dönmelisin.Seni eve bırakacağım.''

Alexy'e biraz baktım.Baktıktan sonra konuşmaya başladım.

''Teşekkürler Alexy.Ben kendim de eve gidebilirim.Armin seni merak etmiştir.''

Alexy kaşlarını çattı ve beni bileğimden tutup oturduğum salıncaktan kaldırdı.

''Armin beni merak etmez.Hadi bakalım seni evine bırakacağım.''

Birşey söylemeye fırsat vermeden hemen yürümeye başladı.Ardından bende yürümeye başladım.Uzun bir  yürüyüş ve sessizliğin ardından Alexy konuşmaya başladı.

''White şey... Biz böyle yürüyoruz ama ben senin evinin nerede olduğunu bilmiyorum.''

Cümlesini bitirdiğinde kafasını kaşımaya başladı.Ona biraz baktım  ve gördüğüm masumluğa karşı gülümsemeye başladım.Alexy güldüğümü gördüğünde oda gülmeye başladı.

''İşte böyle gülümse.Ağlamak sana hiç mi hiç yakışmıyor.''

''Alexy seni alan kı.. yani erkek yaşadı''