(ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) Mismatched Couples (book one) - The Diva and The Liar

6- Η είσοδος μιας ντίβας...

Η Φέιθ κατέβηκε από το αυτοκίνητο... είχαν φτάσει στον προορισμό... Καθώς περνούσαν αρκετές μεγαλουπόλεις τόσο τρόμαζε... είχαν απομακρυνθεί αρκετά από την τελευταία μεγάλη πόλη και είχαν φτάσει σε ένα δρόμο Α σίγουρα όχι αυτοκινητόδρομο Μ που όλο και στένευε καθώς προχωρούσαν.... Περάσαν κάποια μεγάλα χωριά αλλά τα χάσανε και αυτά... Μουρμούρισε για λίγο...

"Μα που στην ευχή πάμε... σε λίγο θα φτάσουμε στη θάλασσα... δεν έχει πιο κάτω να πάρει..."

Ο Ντάνυ δεν απάντησε... είχε λάβει εντολές να μην της αποκαλύψει τίποτα απολύτως... "Φτάνουμε σε δεκαπέντε λεπτά..." είπε μονάχα για να την ηρεμήσει....

Η ξανθιά κοπέλα όμως όσο απομακρύνονταν από τα τελευταία σπίτια του χωριού τόσο τρόμαζε περισσότερο... λες και κατευθύνονταν σε κάποιο ξεχασμένο από τη ζωή και την κοινωνία μέρος... μακριά από τον ίδιο τον πολιτισμό.... έλεγξε το κινητό της το οποίο τελικά δε το πήρε ο πατέρας της είχε κάτι σαν σήμα ενώ ούτε καν υποψία για ίντερνετ... Πλέον έβλεπε περισσότερα δέντρα... μια δασική έκταση ουσιαστικά και ο δρόμος από ασφαλτοστρωμένος έμοιαζε να γίνεται χωμάτινος... Παντού έβλεπε πράσινο... και ζώα πολλά ζώα... αγελάδες... άλογα... πρόβατα... όλα περιφραγμένα στο δικό τους χώρο να βόσκουν ανέμελα... Φυσικά είχε ξαναδεί ζώα αλλά όχι τόσα μαζεμένα... Προχώρησαν άλλα πέντε λεπτά και μπροστά της απλώθηκαν αγροτεμάχια με σιτάρι... καλαμπόκι... ζαχαρότεφλα... όσο έβλεπε το μάτι της έβλεπε και καλλιέργειες... κάποιοι εργάτες άλλοι πεζοί και άλλοι μέσα σε κάτι περίεργα μηχανήματα που δεν είχε ξαναδεί στη ζωή της εργάζονταν σε αυτές τις εκτάσεις χωρίς σταματημό... Κάποιοι τους έκαναν υποδείξεις αλλά κανείς από τους εργάτες δεν διαμαρτύρονταν...

Έβγαλε το κεφάλι της έξω και παραλίγο να χάσει το πανάκριβο της καπέλο... Ναι το καπέλο έδενε με το υπόλοιπο σύνολο... για λίγο μύρισε το χώρα... μύριζε υγρασία... βροχή και από μικρή την απολάμβανε αυτή τη μυρωδιά... Η φωνή του Ντάνυ διέκοψε τις σκέψεις...

"Φτάνουμε σε πέντε λεπτά..."

"Φτάνουμε που να πάρει... δεν υπάρχει ζωή εδώ πέρα... θέλω να γυρίσω πίσω..." απαίτησε η κοπέλα μπερδεμένη....

"Λυπάμαι δεν μπορώ να το κάνω αυτό δεσποινίς... φτάσαμε άλλωστε..."

Η Φέιθ κοίταξε τρομαγμένη... μπροστά της ξεπρόβαλε ένα μεγαλοπρεπές οίκημα μέσα στα δέντρα... ήταν παλιό βικτοριανό χτίσμα... καλαίσθητο... με λευκή επένδυση από πέτρα στο εξωτερικό... ήταν αρκετά επιβλητικό και έδενα αρμονικά με το τόσο πράσινο γύρω... Δεν είδε όμως κανέναν να την περιμένει απέξω και ανησύχησε... η απόλυτη ηρεμία... Βγήκε από το αυτοκίνητο ισιώνοντας τόσο το καπέλο όσο και τα ρούχα της για να δείχνει εντυπωσιακή...