(ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ) Mismatched Couples (book one) - The Diva and The Liar

31- Μια Ντίβα δε ξεχνά...

31- Μια ντίβα δε ξεχνά...

Ήταν το πρώτο βράδυ που θα περνούσε μόνη της στο σπίτι μετά από καιρό... Κανείς δεν τόλμησε να τη ρωτήσει... ούτε καν ο πατέρας της, ο οποίος έλειπε για επαγγελματικό ταξίδι... Η μητέρα τριγυρνούσε πάλι σε κάποιο γκαλά, το μόνο που της είπε είναι πως της αξίζει κάποιος καλύτερος... να την αγαπάει πραγματικά... Η ίδια όμως πονούσε... η διαθήκη... εάν δεν την παντρευόταν θα τα έχανε όλα... τη φάρμα... όλα... θα τα κληρονομούσε όλα... Τον ρώτησε αρκετές φορές... του έδωσε την ευκαιρία να του εξηγήσει αλλά αυτός την απέφευγε... όλα αλλάξαν της βροντοφώναξε πριν το τελευταίο βράδυ... σε αγαπάω... της είπε... ζηλεύω... της τόνισε αλλά εκείνη ενώ ήθελε να πιστέψει όλα αυτά... κάτι την κρατούσε πίσω... σαν κάτι να δηλητηρίαζε σιγά σιγά όλο αυτό που ένιωθε μέσα της... Ποτέ δεν πίστευε πως τα συμπτώματα της αγάπης ήταν... το βαρύ σφίξιμο στο στομάχι... η ζήλια... το να βλέπεις πεταλουδίτσες... το να μαλώνεις... να μισιέσαι και το επόμενο λεπτό να κάνεις έρωτα με τον εχθρό... να μαδάς μαργαρίτες... να αναρωτιέσαι πότε δυνατά πότε χαμηλόφωνα με θέλει δε με θέλει και στο τέλος ο πόνος... το πιο θανατηφόρο σύμπτωμα... Για κάποιους ο πόνος είναι η αρχή του τέλους... ίσως το τέλος το δικό τους ήρθε πιο γρήγορα....

Κάθισε στο κρεββάτι ενώ ύψωσε τα πόδια της ώστε να τα αγκαλιάσει... έχωσε το κεφάλι ανάμεσα σαν μικρό παιδάκι που φοβόταν τα φαντάσματα... κάποια δάκρυα κύλησαν στα μάτια, δε τα σκούπισε... αποζητούσε την λύτρωση... κάποιοι λυγμοί συμπλήρωσαν το θλιμμένο σκηνικό... Ήταν μια ντίβα... αλλά ακόμη και οι ντίβες πληγώνονται.. χλευάζονται... τις ποδοπατάνε αλλά σίγουρα οι ντίβες δε ξεχνάνε... Ακόμη κοιμόταν... έβλεπε ένα γλυκό όνειρο στο ξύπνιο της... η παρουσία... η εικόνα του... όχι όχι έπρεπε να ξυπνήσει... ήταν ένας βάρβαρος... ένας ανθρωποφάγος... ένας.... δυστυχώς είχε ξεμείνει από χαρακτηρισμούς... Ο χρόνος λένε πως είναι ο καλύτερος γιατρός... αυτήν όμως κουβαλάει κάτι μέσα της που θα τον θυμίζει...

Τα χέρια της βρέθηκαν στην κοιλιά... τα δάκρυα λιγόστευαν ενώ το πρόσωπο της φωτίστηκε ελάχιστα... θα γίνω μαμά... το μωρό είναι δικό μου... αυτός με κορόιδεψε... ψέλλισε... τουλάχιστον είχε κάτι να της δίνει χαρά από εδώ και πέρα... Το μωρό της θα μεγάλωνε σωστά... εάν ήταν κορίτσι θα γινόταν μια σωστή και καθώς πρέπει ντίβα... εάν ήταν αγόρι θα γινόταν έξυπνος και εργατικός σαν το... σαν το μπαμπά του αλλά το άλλαξε τελευταία στιγμή... ο παππούς θα σου μάθει τα πάντα...