The Neighbor(hood)

Chapter 2

หลังจากที่ผมกลับมาจากโรงเรียน พ่อเเม่ก็เตรียมตัวกันเเล้วเรียบร้อย เเล้วก็มีเสียงคนมากดกริ๊งหน้าบ้าน น่าจะเป็นบ้านมาร์โกน่ะเเหละ พวกเราเลยเดินไปหน้าประตูพร้อมกัน พ่อเเม่ของผมเเนะนำให้เรารู้จักกัน เเต่หน้าของเธอก็ยังดูไม่อยากเป็นมิตรกับผมซักเท่าไหร่ พอเราจับมือทักทายกัน เธอขยับมุมปากเล็กน้อยเพื่อให้ไม่ดูเย็นชาเกินไป เพราะผมเริ่มจะเครียดแล้วสิ ว่าถ้าพวกพ่อๆออกไปกันแล้วจะคุยอะไรดี แถมไปกวนตีนเธอไว้ด้วย เมื่อวานนี้...

พ่อกับแม่บอกลาพร้อมบอกให้ผมดูแลมาร์โกดีๆเเล้วพวกเราสองคนก็บอกลาพ่อเเม่ของพวกเรา พอประตูปิดลง ผมก็ต้องมาเผชิญกับปัญหาอีกชิ้น ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับเธอดี กลัวว่าเธอจะโกธรผมเรื่องที่ผมไปทะลึ่งใส่เมื่อคืน... แต่ผมก็พยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่เข้าประเด็นนั้น เลยชวนเธอไปนั่งในห้องนั่งเล่น

มาร์โกเอาการบ้านของเธอขึ้นมาทำเงียบๆ ด้วยความ ส.ใส่เกือกของผมเลย แหงนหน้าเข้าไปดูว่ามันเป็นวิชาอะไร เธอขมวดคิ้วนิดๆ ' นิ ถ้าอยากรู้นายเปิดปากถามก็ได้นะ ไม่เห็นจะต้องชะเง้อหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ ' ผมถอยหน้าออก อึ้งนิดๆ เกิดมาไม่เคยโดนผญ.ว่านะฮะ นอกจากแม่เนี้ย 'อ่าๆๆๆ ไม่เห็นต้องพูดจารุนแรงขนาดนั้น เลยนิหน่า แล้วสรุปทำวิชาอะไรอะ ' ผมทำหน้าถามนิ่ง เธอจะได้รู้ว่าคำพูดของเธอไม่กระทบผมสักนิด บอกเลย..'ประวัติศาสตร์' เธอตอบขณะที่กำลังจดจ่อกับใบงานของเธอ แล้วผมก็นึกมาได้พอดีว่า ผมก็เรียนวิชานี้กับเธอนิ ดีเลย หาที่พึ่งได้และ 'เธอสอบได้คะแนนท็อปนิ สอนฉันมั่งดิ ' จะขอลอกมันก็จะเกินไปฮะ

มาร์โกพยักหน้าตกลง เราเลยย้ายของไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว เพราะเนื้อที่บนโต๊ะมันกว้างกว่า ผมนั่งฟังที่เธอสอนมาประมาณ ชม.กว่าๆ แล้วตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว ผมเลยชวนเธอไปกินข้าว

'มาร์โก ฉันหิวแล้วอะ พักก่อนเหอะ เดี๋ยวฉันไปหาอะไรในครัวให้กิน นั่งนี่แหละ..' ผมพูดจบก็รีบลุกไป แม่น่าจะทำอะไรให้ผมกินบ้างแหละน่า.... แล้วผมก็ไม่เจออะไรเลยในตู้เย็นที่สามารถอุ่นกินได้เดี๋ยวนั้น แม่....