The Neighbor(hood)

Chapter 7(เเก้เเล้ว)

เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นขณะที่ฉันกำลังกำลังกินข้าวเช้าอยู่คนเดียวข้างล่าง คาลัมหรอ....

ฉันเดินไปเปิดประตูออก มีผช.คนนึงที่สูงกว่าฉันนิดหน่อย หน้าตาคุ้นๆ แต่ก็จำชื่อไม่ได้อยู่ดี ' เอ่อออ... มาหาใครคะ? ' เขาส่งยิ้มมาให้พร้อมกับคำทักทาย 'มาร์โกรึเปล่า...นีเจมส์ไง '

' กรี้ดดดด เจมมมมมมมมมมมส์แกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยยยย คิดถึงแกมากเลยยยย จะกลับมาทำไมไม่บอกกกกกก ' เจมส์กลับมาแล้ววว ! เขาคือเพื่อนรักสมัยเด็กๆของฉัน ที่บ้านเราอยู่ตรงข้ามกัน เมื่อตอนเขาอายุ 12 เขาต้องย้ายไปอยู่กับคุณยายในอีกเมืองนึง แต่ตอนนี้เขากลับมาแล้วววววววว เราติดต่อกันล่าสุดเมื่อ 5 เดือนที่แล้ว แต่ตอนนี้หน้าตาเขาเปลี่ยนไปม๊าก หล่อ สูง ดีงามสุด เลิศสุด ฉันกระโดดเข้าไปกอดเขา ด้วยความโคตรคิดถึง แล้วเขาก็หัวเราะออกมา แล้วกอดฉันตอบ

' โอ๊ยยย แกปล่อยฉันได้แล้ว หนักกกก ' ฉันผละตัวเองออกจากอ้อมแขนของเขา แล้วเชิญเขาเข้ามาในบ้าน แล้วเราก็นั่งเม้ากันได้เกือบ 2 ชม. เรานั่งคุยกันว่าเจออะไรบ้าง ตอนที่เราไม่ได้ติดต่อกันเลย

คุยๆกันไปมา ก็มีเสียงกริ่งมากดที่หน้าบ้านอีกแล้ว ฉันขอตัวเดินมาเปิดประตูที่หน้าบ้าน แล้วก็เจอกับ ' นายย...' คาลัม เขากลับมาอีกแล้ว ' ทำหน้าอะไรอย่างนั่นมาร์โก ตอนแรกก็ยิ้มๆ แล้วไหงอยู่ดีๆทำหน้าเป็นตูดหมางี้ '..

Calum's part

พอผมกลับมาที่ห้องของตัวเองก็นอนต่ออีกนิดหน่อย ตอนนี้มันเช้าเกินไปสำหรับผมม เดี๋ยวหน้าโทรมหมด..

พอผมตื่นขึ้นมา กะว่าจะไปนอนเล่นที่บ้านมาร์โกซะหน่อย พอเธอเดินมาเปิดประตูให้ผม ตอนแรกหน้าเธอก็ยิ้มๆดีอยู่หรอก แล้วอยู่ๆก็หน้ามุ้ยเป็นตูดหมาเฉยๆ..

' งอนหรอที่ฉันมาหาช้า เข้าใจนะมาร์โกว่าความคิดถึงมันฆ่าคนได้จริงๆ ให้ทายว่าในวันนี้ฉันจะต้องตาย..' เธอทำหน้าระอาผมอีกแล้ว ทำไมเธอไม่หัดขำมุขของผมมั้งนะ - -