The Neighbor(hood)

Chapter 11

Margo's part

เช้าวันนี้ฉันตื่นมากับอาการเพลียนิดหน่อย แล้วก็จำไม่ได้ด้วยว่าหลับไปตอนไหน จำได้แค่ว่าไปหาคาลัมที่ห้อง แล้วเราก็นั่งดูหนังกัน แค่นั้น...

โอเค ตอนนี้ฉันพึ่งสังเกตว่าเตียงที่ฉันนอนอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่เตียงของฉัน แล้วนี่ก็ไม่ใช่ห้องของฉัน ฉันรีบสะดุ้งขึ้นมานั่ง มองไปรอบๆห้อง เพราะบนเตียงตอนนี้มันฉันนอนอยู่คนเดียว แล้วเจ้าห้องไปไหน?

ฉันก้าวขาลงจากเตียงเพราะตอนนี้ฉันต้องรีบกลับไปอาบน้ำ วันนี้วันจันทร์ฉันยังต้องไปเรียน! แต่ก็ไปสะดุดกับขาใครก็ไม่รู้..

อ้าว..นอนพื้นหรอกหรอ..

ฉันอดปลื้มไม่ได้ ก็ดีนะที่เขาไม่แกล้งฉันแล้ว ^__^ แต่ว่าเมื่อกี้ตอนที่ฉันเผลอไปเตะขาของเขา เขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย สงสัยจะเพลีย.. ฉันนั่งยองๆ ลงไปข้างๆเขา ' ขอบคุณมากนะคาลัม ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลย ' ฉันกระซิบไปที่ข้างหูเขา เขายังคงหลับสนิท ตอนแรกฉันว่าฉันอยากจะทำเพื่อเป็นการขอบคุณเขาบ้าง แต่ว่า....ไม่ดีกว่า ฉันเปลี่ยนใจ และสลัดความคิดนั้นออกไปซะ หันหลังเดินตรงไปที่ที่ปีนเข้ามา

ฉันปีนกลับเข้าห้องของตัวเอง แล้วเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมตัวไปโรงเรียน

Calum's part

พอผมได้ยินเสียงปิดหน้าต่างจากห้องของมาร์โก ผมก็ลืมตาขึ้นมา ชะเง้อหน้าออกมานิดนึงเพื่อให้เห็นว่าเธอไปทำธุระของเธอเรียบร้อยแล้ว จริงๆผมตื่นก่อนเธอไปได้สักพัก แล้วเธอก็เลยสะดุ้งตื่นมา ผมเลยแกล้งหลับไปก่อน เพื่อจะคอยแอบฟังปฏิกิริยาของเธอ แต่ผลลัพธ์มันออกมาตรงข้ามกับที่ผมคิดนิดหน่อย ตอนแรกผมคิดว่าเธอจะโวยวาย งู้นงี้ แต่เธอกลับมากระซิบขอบคุณผมใกล้ๆ...ตอนนั้นบทของผมเกือบจะหลุดออกมา ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของเธอได้เลย มันใกล้ขนาดนั้นเลยแหละ แล้วเหมือนเธอจะเขยิบใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เพราะลมหายใจของเธอมันถี่ขึ้น และผมก็สัมผัสได้ว่าเธอเขยิบมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แต่แล้วเธอก็เปลี่ยนใจ..