The Neighbor(hood)

Chapter 10

09.47 p.m.

ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาที่เตียงเป็นชม. นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอต้องการผมรึเปล่า.. หรือว่าผมควรจะอยู่ตรงนี้เงียบๆดี...แต่ไม่ได้นะเว้ย ไหนๆไอ้เจมส์มันอุตส่าห์ฝากฝังขนาดนี้แล้ว ก็ไม่อยากจะให้มันเสียโอกาสไป

'เอาเว้ย!' ผมลุกขึ้นมายืน ด้วยหน้าที่โคตรจะมุ่งมั่น ผมขอปฏิญาณเลยว่า ครั้งนี้ผมจะไม่ลวนลาม ทำล่วงเกินอะไรกับเธอ ตอนนี้มันเป็นเวลาจริงจังแล้ว...

ผมไม่รอช้า ข้ามออกจากหน้าต่างห้องตัวเองมาอย่างระมัดระวัง มาที่หน้าต่างห้องของมาร์โก ' ก๊อกๆ มาร์โก ฉันคาลัมเอง เปิดหน้าต่างให้หน่อยได้มั้ย ? ' ทุกอย่างเงียบไปได้สักพัก ไปในห้องก็เปิด ผ้าม่านถูกคนในห้องดึงเก็บให้เรียบร้อย เธอเปิดหน้าต่างให้ผมเข้าไป หน้าตาของเธอไม่ได้เห็นถึงร่องรอยการร้องไห้เลยแม้แต่นิด แต่ในตาเธอมันดูเหนื่อยๆ...

มาร์โกปิดหน้าต่างลง แล้วเดินมานั่งตรงปลายเตียง ผมจะเดินไปใกล้ๆเธอ แต่ก็ลืมไปว่า ตอนนี้ผมควรจะวางตัวเองไว้ตรงอื่น เลยเลือกที่จะไปนั่งเก้าอี้โต๊ะหนังสือของเธอแทน แล้วเลื่อนให้มันมาอยู่ตรงหน้าของมาร์โกพอดี

'นายมานั่งข้างๆฉันก็ได้นะคาลัม...ฉันไม่ว่านายหรอก'

ผมลังเลนิดหน่อยว่าจะไปนั่งดีมั้ย แต่สุดท้ายผมก็ค่อยๆย้ายตัวไปนั่งลงข้างเธอ มาร์โกนั่งหันมาทางผม แต่สายตาของเธอกำลังจดจ้องอยู่ตรงพื้น

' มาร์โก ฉันรู้เรื่อง พ่อ-' ทันใดนั้น มาร์โกก็เข้ามากอดผม แน่น เธอเอาหน้ามาซุกเอาไว้ตรงไหนของผม แขนของเธอก็โอบล้อมผมเอาไว้ ' เอ่ออ มาร์โก..เธอไม่เป็นไรนะ'

'ไม่ต้องพูดอะไรหรอก..ฉันแค่เหนื่อยเฉยๆ..ขออยู่แบบนี้แปปนึงนะ...'

'อืม..ได้อยู่แล้ว..'

' คาลัม..' ผ่านไปได้สักพัก เธอก็เรียกชื่อผม ด้วยเสียงเหนื่อยๆ และยังคงกอดผมเอาไว้เหมือนเดิม