Umut Işığı 5. Bölüm
"Neden bahsediyorsun Kevin? Ben ne olursa olsun bir insanım ve sonsuza kadar yaşayamam..."
Bunu söylerken gözlerim korku ve endişeyle Kevin'a bakıyordu. Kevin beni rahatlatmak için yaklaştı. Ellerimi tuttu... O anda birden vücudumun her noktası huzur doldu... Rahatladığımdan emin olunca konuşmaya başladı...
"Sana tüm duygulara hükmedebileceğini söylemiştim. Eğer tek bir duyguya hakim olabilseydin..Evet,insani özellikler gösterir ve yaşamın bir noktasında böyle birşey yaşayabilirdin... Ama sen yarın gücünün son noktasına varacaksın ve kimse seni durduramayacak... Bu sonsua kadar bitmeyecek bir güç İge."
Endişeliydim. Başkası olsa şu an havalara uçardı ama ben... Ben Anthony'yi düşünüyordum. Eğer sonsuza kadar yaşayacaksam onun ölümünü... Bunu düşünmek bile korkunçtu...
"Peki, seçme şansım var mı? Yani bu güçlerden vazgeçme şansım?"
Kevin şaşırmıştı... Eminim benden önce böyle bir soru soran koruyucu yoktur diye düşündüm. Gerçi benim durumumda olan başka bir koruyucu olmadığı için bunu düşünmem saçmaydı. Ama aynı zamanda Kevin'ın şaşkınlıkla bana bakan gözleri beni gülümsetmişti...
"Bunu daha önce soran olmamıştı. İge, çok farklı bir kızsın" dedi ve kocaman bir kahkaha attı. Ama benim vazgeçmeye niyetim yoktu.
"Kevin soruma hala cevap vermedin" dedim. Gülümsemesi kayboldu ve o komik suratı ciddileşti
"İge üzgünüm ama sen özel olarak seçildin ve..."
Devamını söylemesine gerek yoktu. Anlamıştım zaten... O anda gözyaşlarına boğuldum.. Son zamanlarda çok duygusallaşmıştım ama umurumda değildi... Anthony'nin ölümünü görmek istemiyordum...
Ağlamaya başladığımı görünce Kevin ellerimi bıraktı ve gitmek için hareketlendi. Onu istemediğimi mi düşünüyordu yani? Bu tam bir aptallıktı...
"Kevin,gitme!" dedim. Bana baktı. Dayanamadım ve ona sarıldım.
"Tam bir aptalsın... Beni burada bırakıp nereye gittiğini sanıyorsun sen!" dedim hıçkırıklarımın arasında.
"Gitmemi istediğini sanmıştım.." dedi afallamış bir sesle.
"Sen gerçekten salaksın!" dedim. Bu sözüme güldü. Nedenini bilmiyordum ama onun gülmesi benim de gülmeme sebep oluyordu. Birkaç dakika boyunca sarıldık ve sonra;
"İg hava çok karardı,annen merak edecek." dedi
"Haklısın galiba. Ben gideyim."
"Seni evine kadar bırakırım. Hem konuşmamız gerekenler daha bitmedi. Yarınki doğum günü partin hakkında konuşmalıyız..."
"Ben yarın bir parti vermiyorum."
"Sen vermiyorsun zaten. Ben veriyorum ve sende baş davetlimsin...." dedi ve çekici bir biçimde gülümsedi....
"SENİNLE KONUŞMAK ÇOK CAN SIKICI!" dedim. Suratını astı. Güldüm ve devam ettim "Çünkü sana kızamıyorum" Gülümsedi ve arabanın kapısını açtı... Araba mı? Hem de son model? Daha beni ne kadar şaşırtacaktı?
