Çok kısa birkaç şey söyleyeceğim. Okumanız ve yorum yapmanız çok hoşuma gidiyor. Ama fazla ilgi yok ve ben de bu durumu gördükçe yazma hevesimi kaybediyorum açıkçası :( İyi ya da kötü, yorumunuzu belirtirseniz çok sevinirim. Kendimi geliştirmek ve yönlendirmek için eleştirilerinize ihtiyacım var. :)
Umut Işığı 6. Bölüm
Gözlerimi kapatmıştım ve dişlerimi sıkıyordum. Kevin ise bana baktıkça gülüyordu. Arabaya bindiğimizden beri böyleydi. Çünkü araba uçuyordu! Bana bir kez daha baktı ve
"Ne bekliyordun, bu saatte trafiğe gireceğimi falan mı?" dedi ve zor tuttuğu kahkahasını patlattı. Bense gözlerimi hafif aralayıp ona tehditkâr bir bakış attım. Bu onu daha da çok güldürdü.
Ama daha sonra bana baktı ve tek eliyle ellerime uzandı.
"Sakin olmaya çalış lütfen" dedi ve ellerimi tuttu. O anda sanki vücuduma uyuşturucu vermişler gibi hissettim. Buz gibi ellerinden vücuduma huzur yayılıyordu. Nasıl bir şeydi bu böyle?
"Bunu nasıl yapıyorsun?" dedim gözlerine hayranlıkla bakarak...
"Neyi İg?" dedi. Ah anlamadığımı mı düşünüyordu?
"Ellerimi tutunca sakinleşiyorum. Ne kadar kızgın veya korkmuş olursam olayım." Bunun üzerine önüne döndü. Cama doğru hafif gülümsedi ve:
"Seni korumak için buna ihtiyacım var değil mi?" dedi... Beni korumak mı?
"Tanrı aşkına senin başka işin yok mu?" Bu sefer bana baktı. Gözleri tuhaf bakıyordu. Bana bakarkenki duygularını anlayamıyordum.
"Hayır, İge, benim senden başka işim yok... Benim işim seni korumak, sana destek olmak ve sürekli yanında olmak. Bunun için 50 yıldır eğitiliyorum. Sadece seni korumak için."
50 yıldır... Bu kadar genç göründüğüne bakılırsa o da ölümsüzdü. Ama bana göre tuhaf olan bu değildi. Tuhaf olan onun ÖLÜMSÜZLÜĞÜNÜ BANA ADAMIŞ olmasıydı... Ki bu da çok tuhaftı çünkü daha önce kimse bana bu kadar değer verecek bir şey yapmamıştı.
Çok garip ama duygulanmıştım. O çok özel biriydi. O sadece benim için yaşıyordu. Beni korumak için...
Ağlıyordum. Ağladığımı görmesin diye dışarı bakıyordum. Dışarı bakmak midemi bulandırıyordu... Bu yüzden de sesimi düzelterek sordum:
"Yarınki parti de neyin nesi?" Bu onu neşelendirecek bir soruydu. Neşeyle anlatmaya başladı...
"Yarın normal olarak yaşadığın hayatın sonuna geleceksin. Sonsuzluğa adımını atacaksın. Bu yüzden de sorumluluk almadan önce biraz eğlenmeni istedim. Hem Anthony de orada olacak..."....
Anthony yarın partide olacak. Hem de benim partimde!! Çok kötü olmuştum. Daha bir saat önce onsuz olmak istemediğim için intihar etmek isterken her şey ne çabuk değişmişti.
Hava daha yeni karardı sayılırdı. Saat çok geç olamazdı. Kevin’a döndüm ve endişeli bir şekilde;
"Kevin çabuk sağa dön. Eve gitmiyoruz....."
