"Σκάσε σου λέω!" μου λέει και με χαστουκίζει απότομα και τόσο δυνατά που χάνω για λίγο τις αισθήσεις μου.
"Βοήθεια..." λέω μόλις συνέλθω λίγο.Φοβάμαι,φοβάμαι πολύ!Δεν ξέρω που βρίσκομαι όμως η φωνή που ακούω μου φαίνεται γνωστή..
"Ποιος είσαι και τί θέλεις από 'μένα;" πραγματικά θέλω τόσο να μάθω γιατί φοβάμαι!
"Σοβαρά δεν με κατάλαβες ακόμα;" μου λέει και νομίζω πως κατάλαβα...
"Γιώργο;;;" Δεν ξέρω αν θέλω να έκανα λάθος ή όχι..
"Πολύ άργησες να με καταλάβεις μωρό μου" μου λέει σαρκαστικά
"Τί θέλεις από 'μένα,πού είναι ο Ορέστης,πού είμαι;;"
"Κοριτσάκι μου θέλω τα πάντα από εσένα,πρέπει να ξεχάσεις τον Ορέστη σου και πρέπει να συνηθίσεις αυτό το μέρος γιατί από εδώ και πέρα εδώ θα μένεις!" μου λέει και αρχίζει να γελάει τρομακτικά!
"Γιώργο τι είναι αυτά που λες;Άφησέ με να φύγω!" λέω και πλέον αρχίζω να κλαίω..
"Όχι,όχι μωρό μου μην κλαις.Πρέπει να χαίρεσαι που για το υπόλοιπο της ζωής σου θα είσαι μαζί μου!" μου λέει με ξεκάθαρη ειρωνεία και αρχίζει να κατευθύνεται προς το μέρος μου.
"ΦΥΓΕ!" του φωνάζω αλλά με αγνοεί και με παίρνει στους ώμους του.Μεμιάς βρίσκομαι γυμνή σε ένα κρεβάτι και δεμένη.Αρχίζω να τσιρίζω και να κλαίω,αυτός παίρνει την πρωτοβουλία και γδύνεται μπροστά μου,μόλις τα βγάλει όλα έρχεται επάνω μου και αρχίζει να με φιλάει και να με πιάνει παντού χωρίς την θέλησή μου.Συνεχίζω να τσιρίζω και να κλαίω
"ΒΟΗΘΕΙΑ,ΟΡΕΣΤΗ!!!!!" φωνάζω και γελάει διότι ξέρει πως δεν θα με ακούσει κανένας...
Συνεχίζει να μου κάνει διάφορα χωρίς να θέλω...μέχρι που αποφασίζει να μπει μέσα μου....
***********
"ΟΧΙ ΜΗ!!!!!!" φωνάζω και πετάγομαι απ' το κρεβάτι
"Ξένια μου ηρέμησε,ένα εφιάλτης ήταν μόνο,σσς" μου λέει ο Ορέστης μου για να με καθησυχάσει δίνοντάς μου ένα φιλί στο μέτωπο και αγκαλιάζοντάς με.
"Έλα να ξαπλώσουμε" μου λέει και ξαπλώνουμε...σύντομα με παίρνει ο ύπνος..
