Το δειπνο

204 18 0
                                    

Σε 5 λεπτα ακουω το κουδουνι να χτυπαει.

"Αργησε" λεω στον εαυτο μου και παω να του ανοιξω.

"Αγαπη μου επιτελους ηρθες!" του λεω και παω να τον φιλισω ομως με σταματαει,ομολογω οτι παραξενεφτηκα απο την κινηση του οπως επισης και με τον εαυτο μου που τον αποκαλεσα 'αγαπη μου'.

"Μωρο μου το θελω κι εγω τοσο πολυ,κανε λιγο ακομα υπομονη θελω να δωσουμε το φιλη μας κατω απ' τον πυργο του αηφελ" Μμ..ρομαντικο μου ακουγεται...

"Τελεια ιδεα!!,παμε;;"

"Θυμωσες;"

"Οχι καθολου,αληθεια!!" αντιθετως μου αρεσει που τηρει το ' προχοραμε σιγα-σιγα'

"Ενταξει,παμε"

Μου λεει και με καθοδηγει προς το αμαξι του,φυσικα σαν κυριος μου ανοιγει την πορτα για να μπω.

****************

Η διαδρομη μου φαινεται τοσο γρηγορη και χωρις να ξερω το γιατι,αισθανομαι οτι κατι δεν θα παει καλα.Μολις φτανουμε εξω απ' το σπιτι του Ορεστη νιωθω ενα σφιξιμο στην καρδια και το στομαχι μου κατα εναν περιεργο λογο εχει δεθει σε κομπο.Ερχεται ο Γιωργος και μου ανοιγει την πορτα για να βγω,ειναι τοσο καλος μαζι μου..!Περπαταμε σε ενα διαδρομακι με πετρες που καταληγουν στην κεντρικη πορτα του σπιτιου του,περιττο να πω οτι εχει σπιταρονα.Χτυπαω το κουδουνι και χωρις να περασουν πολλα δευτερολεπτα,μας ανοιγει ο Ορεστης..η αληθεια ειναι οτι περιμενα να μας ανοιξει καποια υπηρετρια..

"Καλως ηρθατε,περαστε"μας λεει και μας κανει νευμα με το χερι του να μπουμε..

"Καλως σας βρηκαμε κ.Μυλωνακη" του λεει ο Γιωργος και του δινει ενα μποκαλι κοκκινο κρασι που του πηραμε και ταυτοχρονα μπαινουμε στο σπιτι.Αυτη τη στιγμη παρατηρω δυο πραγματα..το πρωτο ειναι το σαλονι,ειναι τοσο μεγαλο με τελεια χρωματα και πανεμορφους πινακες που ο ενας ειναι κομματι του αλλου και αν τους χωριζε κανεις δεν θα μπορουσε να εχει πληρης εικονα του εργου.Το δευτερο που εχω παρατηρησει ειναι το βλεμμα του Ορεστη,εχει γατζωθει πανω μου και δεν λεει να ξεκολλησει..ποιος ξερει τι θα σκεφτεται τωρα..

"Λοιπον θα παμε κατευθειαν στην τραπεζαρια ή θα κατσουμε καπου αλλου;".περνω την πρωτοβουλια και μιλαω γιατι αν το αφηνα στον οικοδεσποτη θα περιμενα πολυ..

"Στην τραπεζαρια...εχω διαλεξει πολυ ωραια φαγητα για να φτιαξουν σε εσας και εμενα.." αν καταλαβα καλα μολις μπερδεψε λιγο τα λογια του.Ωραια θα περασουμε και σημερα!

Αγάπη δίχως όριαOù les histoires vivent. Découvrez maintenant