Annemi gördüğümde göz yaşlarımı tutamadım. Anneme doğru koştum ve sıkıca sarıldım onu gerçekten özlemistim ondan 1 gün ayrı kalmak bile bana bir yıl gibi geldi annemden ayrıldığımda ilk önce yüzüne baktım onunda ağladığını görünce tekrar sarıldım.ayrıldık ve masaya döndük etrafıma baktıktığımda emrenin olmadığını gördüm omuz silktim sandalyeye oturdum annemde karşıma oturdu.
"Seni çok özlemişim kızım"
"Bende seni anne"
Böyle konuşmalardan sonra saate baktım ve baya geç olduğunu anladım ama zamanın nasıl bu kadar çabuk geçtiğini anlamadım
"Anne artık benim yurda dönmem lazım"
"Tamam kızım kalkalım"
aşağıya indiğimizde karşımızda beyaz mini kupırı gördüm biraz daha yaklaştım arabanın içinde emrenin uyuduğunu gördüm ne yani bu zamana kadar burdamı uyumusdu .
"Kızım beni alıcak araba geldi hadi sende emreyi uyandır gidin "
Deyip yanağımdan öpüp uzaklaştı bende emreyi uyandırmaya basladım.
"Emre"
Ses yok!
"Emreeee"
Lan!
"Emreeee öküzü!"
Abicim ya kötü konuşunca uyanmiyo bide iyi sözler kullanalım.
"Emrecim"
Yok valla yok
"Emre hayatım uyan"
Oha daha ne diyim lan
Aha buldum .
"Emre seni çok seviyorum"
Dediğim an emrenin gözleri iri iri açıldı.benimkide açıldı tabi gerçek falan anlar şimdi bu ama nedense o kelimeyi söyleyince içimde bi kıpırdanma oldu.
"Ne dedin sen ?"
"Uyan dedim"
"Hayır hayır onu demedin duydum ben ne dedin ?"
"Lan duyduysan niye soruyon"
Lan mı içindeki erkeği çıkarma kızım.sakin ol
"Senden tekrar duymak istedim "
"Ama ben onu samimi söylemedim yani uyanman için söyledim"
Bunu dediğimde yüzü düştü.(düştüyse kaldır o zaman )
"Haa öylemi peki"
"Artık gidellimmi?"
"Tamam atla"
Arabaya bindiğimde ona bakıyodum ama o bana bakmiyodu. Yol boyunca da böyle sürdü zaten. Yurda geldimizde inicekken emre kolumdan tuttu ona kaşlarımi çatarak döndüm bana gülerek bakıyodu.
" Birgün o kelimeyi gerçek söyliceksin"
Hangi kelimeydi ki ?
"Hangi kelimeydi "
"Seni seviyorum" (emre)
Bir insanın ağzına seni seviyorum kelimesi bu kadarmı yakışır be,İçimde bi onu öpmek istedim. Tam yanağına yaklaşmış onu yanağından öpücekken yüzünü çevirdi yanlıslıkla dudağını öpmüş oldum. Gözlerim iri iri açılırken ayrıldım ama o gülüyodu.
"Neden gülüyorsun"
"Yüzünün halini görsen sende gülersin"
✳✳✳✳✳✳✳✴✴✴✴✴✴✴
Sabah uyandığımda üstüme birşeyler giyinip odanın kapısına gittim açtığımda karşımda tam kapıyı tıklamak ta olan emreyle karşılaştım beni görünce boynunu kaşıdı allahım ne kadar tatlı oldu o öylee.
"Derse birlikte gidelim dicektim"
Ah gidelim gidelim de ben senin yanında sağ kalırsam.
"Olur" şirin gülümsememi ortaya koyuverdim gitti kim üstüne alınırsa çünkü şuan karşımda iki kişi görüyodum kimmi kaan ve emre kaşlarımı çattığımda emre benim baktığım yere baktı onunda kaşları benimki gibi oldu ama ek olarak yumruklarını sıktı .
"Ne işin var lan burda"(emre)
" ımm bi düşünelim ahh buldum duyguyu almaya gelmiştim ama birileri benden önce davranmış"
Tamam ya kavga istemiyorum !
"Ben gidiyorum sizinle uğraşamam "
Cevap vermelerini beklemeden okula yürümeye başladım. Okula geldiğimde direk sınıfa çıktım .her zamanki gibi kafamı sıraya koydum ama uyumuyorum tabi. Zil çaldığında herkez yavaş yavaş gelmeye başladı yanımda bi kıpırtı olunca kafamı kaldırdım emre yanımdaydı.
"Neden önden gittin birlikte gidicektik"
"Evet söz birbirinizi yerken çekirdek te alıyım koridora oturup çekirdek citliyim dimi ama"
"Yooo"
Yoooymuş!!
Sınıfa hoca girdiğini herkesin aya kalkmasıyla anladık ve bizde kalktık.
"Oturun"
Oturduktan sonra sınıfın kapısı çalınmadan açıldı o tarafa baktığımda yok artık ya
"Kaan" diye.Fısıldadım ama emre duymuş olmalı ki bana baktı, sinurlenmiş nerdenmi anladım emre sinirlendiğimde gözlerini sıkıca yumuyodu.
"Buyur cocuğum"
"Hocam ben bu sınıfa alındım"
