MAVİ

Bölüm 10

"Bundan sonra sana iyi davranan Sarp yok Mavi. Sen onu öldürdün şimdi sende diğerleri gibi oldun. Bu iş bitince ben de biticem ama sende eskisi gibi asla olamayacaksın. Benim acımı anladığın zaman, işte o zaman gerçek acıyla yüzleşceksin"

Bunlar son seslerdi her şey karanlığa karışmadan Sarptan duyduğum son kelimeler.

Gözlerimi açtığımda hava hala karanlıktı. Ellerimi göğsüme koyduğumda yaranın sarılmış olduğunu farkettim. Yatakta doğrulmaya çalıştığımda sızladı. Sarp bana bunu nasıl yapabilmişti. Bu sefer fazla ileri gitmişti ve canım yanıyordu. Acı, olanlar derken gözlerimden yaşlar akmaya başladı. Hayır, güçlü bir kız değildim. Ve o kızlardan olamayacaktım da. Bana bunlar fazla geliyordu.

Kapı sertçe açıldı ve Sarp elinde sigarasıyla içeri girdi. Korkuyla geriye çekildim.

"Git burdan seni hayvan herif" dedim hıçkırarak. Yanıma yaklaştı aldırmadan. Bileklerimi sıkıca kavrayınca korkudan gözyaşlarım arttı daha çok ağlamaya başladım.

"Bırak beni lütfen. Bana zarar verme artık" dedim.
Bileklerimi sıkmayı bıraktı ve başımı göğsüme yasladı. Saçlarımı oksadı.

"Biliyorum, korkunç bir adamım. Ve korkunç şeyler yapıyorum. Ama seni uslu durman konusunda uyardım"
Kokusunu içime çekerken ondan hem korkuyor hem varlığı anlamsız bir şekilde huzur veriyordu.

"Davranışlarına anlam veremiyorum. Lanet olası hiç birini haketmedim ben. Ne dönüyor fikrim yok ve acı çekiyorum" dedim hıçkırarak.

Derin bir nefes aldı ve beni kendinden uzaklaştırdı.

" Öğrenmek istiyor musun? Öğrendiğinde benden daha çok korkucaksın çünkü" dedi bakışları sertleşmişti.

"İstiyorum Sarp bunları neden yaşıyorum bilmek istiyorum"

Tekrar derin bir nefes aldı ve yüzü ciddileşti.

"Ben kendi babamı öldürdüm Mavi. Sana yalan söyledim. Onu ben öldürdüm, başkası değil. Bu sırada amcam da vardı. Bu yüzden tüm bu nefret"

Duyduklarım karşında şoka girmiştim. Sarp babasını mı öldürmüştü? Sessizlik içine girdim birden ve evet babasını öldüren bu adam beni gözünü kırpmadan öldürebilirdi. Neden olmasın? Yinede bir nedeni olmalıydı.

"Neden peki" dedim kekeleyerek.

"Babam annemi döverek öldürdü ben o sıralar 15 yaşlarındaydım. Bu olaydan sonra babamın yanından kaçtım çünkü onu öldürmeyi o zaman aklıma koydum. Sonra biriyle tanıştım. Bana iyi geliyordu. Adı Özgeydi. Özge babamın mafya olduğunu öğrendi bir gün polise şikayet etti ancak babam bunu duyunca Özgeyide öldürdü. Ona tecavüz etti, sonra onu öldürdü. Bende babamı öldürdüm." Bunu söylerken gözleri buğulanmıştı. O an o kadar üzüldüm ki Sarpı kollarıma alıp sarılmak istedim.

"Ben sevdiklerini koruyamayan iğrenç bir adamım Mavi işte artık biliyorsun"

"Piyano? Özgenindi?"

"Evet " dedi burukca.

Elim titriyordu usulca Sarpın yanağına elimi koydum. Kafasını göğsüme çekip yaslanmasını sağladım.

"Sen iğrenç değilsin Sarp. Sen doğru olanı yaptın. " dedim.

Bu sırada ona bağlandığımın farkında değildim. Ben böyle bir adama sığınıyordum.