Παίζοντας με τη φωτιά

κεφάλαιο 8

Δεν ξέρω τι μου φαινόταν πιο περιεργο...το ότι η Μελίνα γνωρίζει για μένα ή το πως κατάφερε να το μάθει το οποίο χρειάζεται σκέψη και η Μελίνα δε φημίζεται για το υψηλό IQ της.Η βιβλιοθηκάριος φαινόταν ενθουσιασμένη με το σκηνικό.Φαντάσου πόσο βαριέται εδώ πέρα...
"Μελίνα σου προτείνω να μην μπλέκεται σε ξένες υποθέσεις."Της απάντησα ήρεμα και κοίταξα το ρολόι απέναντι στον τοίχο.Συνέχισα.
"Κοίτα να δεις...τελείωσε η τιμωρία....Κρίμα."είπα και αποχώρησα χαμογελαστή.

Είχα μπει πλέον μέσα στο σπίτι.Ευτυχώς είναι παρασκευή οπότε δε θα χρειαστεί να δω τη Μελίνα αύριο.Η Στέλλα κατεβαίνει τις σκάλες.
"Πως πήγε η τιμωρία;"
"Καλά."της απαντάω σκεπτικη.Αντιλαμβάνεται ότι φαίνομαι ανήσυχη και με ρωτάει.
"Κατερίνα είσαι εντάξει;"
"Όχι.Η Μελίνα ξέρει."
"Τι;Πώς;Αφού δεν το έχεις πει σε κανέναν."
"Αυτό ακριβώς!Δεν μπορώ να καταλάβω.Όλο αυτό τον καιρό μου πετούσε υπονοούμενα αλλά δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο."
"Άρα γνώριζε για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα."μου λέει.
"Ναι...Αλλά πώς ;"

"Δεν ξέρω Στέλλα αλλά αυτό που φοβάμαι είναι πως θα το πει σε όλους...δεν θέλω να μάθουν.."

Η υπόλοιπη μέρα πέρασε φυσιολογικά,βαρετά όπως πάντα έλειπε και ο Στέργιος γιατί η ομάδα ποδοσφαίρου είχε πάει να συμμετάσχει σε ένα πρωτάθλημα μεταξύ των σχολείων της περιοχής.Μιλούσαμε στο τηλέφωνο αλλα δεν ήταν το ίδιο..

 Αφού ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί,ετοιμαστηκαμε και φτάσαμε στο σχολείο πήγαμε και καθίσαμε σε ένα παγκάκι σχετικά απομονωμένο στο προαύλιο μέχρι να ερθει η ωρα να μπούμε στις τάξεις.Καθώς προχωρούσαμε προς την αίθουσα Βιολογίας που ειχαμε για πρώτη ωρα,περάσαμε μπροστά απ το γραφείο του διευθυντή.Εκείνη την ωρα άνοιγε η πόρτα και είδαμε κάποιον να βγαίνει απ το γραφείο φαινόταν επίσημα ντυμένος,είχε ξανθό μαλλί,γαλανά μάτια και από το πρόσωπο του καταλάβαινες ότι ήταν περίπου 40-50 ετών..δε φαινόταν μεγαλύτερος αλλά ούτε και μικρός.Σιγουρα δεν ήταν καθηγητής αλλιώς θα τον ειχαμε δει και δεν νομίζω να ήταν δυνατό να μείνει σε τοσες τάξεις για να ειναι μαθητής..Δεν πρόλαβα να τον παρατηρήσω παραπάνω διότι είχαμε ήδη αργήσει και η Στέλλα με τραβούσε απ το χέρι για να πάμε γρήγορα στην τάξη.

Η ωρα του μαθήματος περνάει αλλά ακόμα σκέφτομαι τον τύπο που είδαμε να βγαίνει απ το γραφείο.Δεν ξέρω..έχω ένα κακό προαίσθημα,όπως αυτό που έχεις σε ένα τεστ και φοβάσαι ότι θα πέσουν όσα δεν έδωσες τόση προσοχή καθώς διάβαζες?Αυτό.Αν και δεν τον παρατήρησα ιδιαίτερα για κάποιο λόγο μου φαίνεται γνωστός.Το κουδούνι χτυπάει οπότε δε συνεχίζω να το σκέφτομαι.