Together (Twilight Fanfic)

28. Child-Birth

Maggie's POV.

"O my gosh! Mijn water is gebroken!" zeg ik gestrest. Ik begin gestrest te ijsberen. "Doe eens rustig!" roept Leah. "Hoe kan ik rustig doen! Ik moet bevallen van drie kinderen. Seth is weg en we kunnen nou niet echt naar hem toelopen om te vragen of hij komt. En degene die ooit al eens bevallen zijn of weten hoe het moet zijn er niet!" roep ik. "Ik bel een ambulance, jij belt de jongens en we tegelijkertijd naar de weg. Voor eer jij daar eens bent," zegt ze. "Hé!" "Het is toch zo," zegt ze. "Ja, oké," zeg ik. Ik pak mijn telefoon en ik klik Seth aan. Ik wacht maar de telefoon gaat over naar voicemail.. Ik bel hem opnieuw en hij gaat weer over naar voicemail. "Voicemail," zeg ik zonder geluid tegen Leah. Leah pakt de telefoon en zegt: "Neem op idioot. Je vrouw gaat bevallen!" "Wauw heel subtiel," zeg ik sarcastisch. Ik bel Jake wel. Maar ook zijn telefoon gaat over naar voicemail. We zijn ondertussen al bij weg aangekomen en heel in de verte hoor ik sirenes. Er staat ook een auto langs de weg. Het is Seth's auto. Ik kijk erin en er ligt een zak vol telefoons. "Laat dat bellen maar zit," zeg ik. "Hoezo?" vraagt Leah en ze loopt naar de auto. "Idioten!" roept Leah als ze die zak ziet liggen. "Ze hadden een weddenschap met Nessie omdat ze veel te verslaafd waren aan hun telefoon. Ze zijn ze weer vergeten mee te nemen." "Geweldig! Wat kan er vandaag nog meer misgaan?" vraag ik boos. Ik zie de ambulance de bocht omkomen en hij stopt meteen.

Seth's POV.

We lopen naar het huis van de Cullens. Maggie komt met de auto. Zo'n eind lopen als hoog zwangere vrouw. Slecht idee. Ze zal er vast wel zijn als wij aankomen. We lopen in een mooie kleine optocht met lampionnen en slingers. Heel het pad dat wij moeten volgen is helemaal versierd met lampjes en andere dingen. Best makkelijk. Onderweg krijg ik wel een slecht gevoel over iets. Maar ik heb geen idee wat. "Hé gasten. We zijn onze telefoons vergeten mee te nemen," zegt Jake als we bijna bij het huis zijn. "Serieus?" vraagt Paul lui. "Ik ga ze wel halen," zeg ik. "Ik ga wel mee. Straks verdwaal je nog," zegt Quil. "Je kan hier amper verdwalen!" zeg ik. "Klopt," zegt Quil. "Maar af en toe ben je even blond als Maggie." "Heel grappig. Nu doorlopen," zeg ik en ik trek Quil mee. Het terug lopen duurt voor mijn gevoel eeuwig maar uiteindelijk komen we er. Ik hoor sirenes verdwijnen in de verte. Vast gewoon een ongeluk. Ik maak de auto open en ik pak de zak met telefoons. We lopen terug naar het huis van de Cullens. Hierin zit iedereens telefoon. Behalve die van Leah en Maggie. Ik leg de telefoons op tafel. "Ze zien er allemaal hetzelfde uit!" roept Paul. Hij heeft gelijk. De telefoons zijn hetzelfde. Sommige hebben een hoesje en andere lijken er totaal niet op maar mijn telefoon is één van deze. "Hoe weten we van wie welke is?" vraagt Sam. "De codes, de achtergrondfoto's en de krassen op het scherm," zegt Alice. We zetten ze allemaal aan. Ze zijn allemaal een zwarte Iphone 5s. De mijne heeft een achtergrondfoto van Maggie en mij. Deze foto is een week geleden gemaakt. Ik pak een telefoon en er staat een foto van Nessie op. "Die is van mij," zegt Bella en ze pakt hem. "Ik wist niet dat jij modern was," zegt Jared. " Edward dwong me," zegt ze. Opeens beginnen alle telefonen geluid te maken. Ik pak één telefoon daarop staat een berichtje van Leah. Hallo!. Het is van onze groeps-app. Ze heeft een hele rij met berichtjes gestuurd. Te veel om te lezen. Ik klik op de telefoon om Leah te bellen. Ze neemt op. "Wat is er?"  vraag ik. "Wat is er? Hoe bedoel je wat is er? Ik heb je zoveel berichtjes gestuurd!" roept ze door de telefoon. "Ik heb ze niet gelezen. Daarom belde ik je," zeg ik. "Nou het is niet zo belangrijk hoor. Alleen je vrouw gaat bevallen," zegt ze. "Waarom bel je me als... Wat zei je?!" roep ik. "Maggie, is aan het bevallen en dat stond in de berichten en voicemails," zegt ze. "Waar zijn jullie?" vraag ik. "Het ziekenhuis misschien?" zegt ze sarcastisch. "Ik kom eraan," zeg ik en ik hang op. "Wat is er?" vraagt Sam. "Maggie, is in het ziekenhuis," zeg ik. "Wat doet ze daar?" vraagt Paul. "Wat moet een hoogzwangere vrouw in een ziekenhuis," zeg ik. Ik pak mijn autosleutels en ik ren zo hard als ik kan naar de auto. Als ik er ben spring ik in de auto en rij ik zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Ik ren naar de balie. "M'n vrouw is aan het bevallen. Ze heet Maggie Nymeria Rosalier Uley Clearwater Cullen," zeg ik. "Derde verdieping kamer 475a," zegt de vrouw achter de balie. Ik loop verder naar de lift en ik klik op het knopje maar de lift komt niet. Ik ren de trap op naar boven en ik loop naar kamer waar ze ligt. "Waar bleef je!" roept Leah. "Alle telefoons leken zo op elkaar," zeg ik. "Hoe is het met haar?" vraag ik. Er komt een dokter uit de kamer gelopen. "Alles is goed gegaan," zegt de dokter. "Je mag naar binnen." Ik loop meteen naar binnen. "Je mag meteen helpen met ze vast te houden," zegt Maggie. Ze ligt met drie kinderen in haar armen in een bed. Ik pak één van mijn kinderen. "Gabby," zegt ze tegen me. Gabby lijkt niet op de de jongens maar de jongens wel op elkaar. Ik ga naast haar op het bed zitten. Het meisje heeft blauw/groene ogen terwijl de jongens hele donkere ogen hebben. Zij hebben eigenlijk mijn ogen en het Gabby heeft Maggie's ogen. "Ze zijn echt zo schattig," zegt Maggie. "Ze zijn echt prachtig," zeg ik.