Together (Twilight Fanfic)

44. The last day

Maggie's POV.

Ik voel de zonnestralen op mijn gezicht en ik open mijn ogen. Het zonnetje schijnt en de lucht is blauw alsof er niks aan de hand is. Ik voel dat Seth's armen om me heen liggen en ik hoor aan z'n zachte gesnurk dat hij aan het slapen is. Er is nu zoveel rust voor de storm. Straks barst de hel boven ons maar nu is het zo rustig. Zelfs al zou alles volgens mijn plan gaan dan kunnen alsnog mensen omkomen. Ik haat dat ik nergens iets aan kan veranderen. Vannacht om middernacht is het ritueel. Vannacht ben ik of dood of vrij. Opeens pakt Seth me vast en tilt hij me bovenop hem. Ik begin te lachen. "Ook goedemorgen," zeg ik. "Ik dacht dat als dit ons laatste dag is dan moeten we hem goed besteden," zegt hij en hij zoent me. We gaan iets overeind zitten waardoor ik met beide knieën naast hem zit en hij overeind zit. Mijn handen gaan langzaam in zijn haar en zijn handen liggen om mijn middel. Hij trekt me tegen hem aan en ik glimlach tussen het zoenen door. Zijn handen glijden naar mijn schouders maar worden verstoord door het gehuil van een baby. Hij laat zich achterover vallen en ik klim van hem af. Ik loop naar de babykamer en Samuel ligt te huilen. Zijn knuffel is buiten de wieg gevallen. Ik raap hem op en ik geef hem aan Samuel. Hij stopt meteen met huilen.

De hele dag lang hangt er een sfeer waarbij iedereen weet wat er gaat gebeuren maar niemand wil er iets over zeggen. Er wordt gedaan alsof het een gewone normale dag maar dat is het niet. Voor sommigen is dit hun laatste dag. Ik ga midden op de dag naar de Cullens toe om te kijken hoe ze het volhouden. Ik loop het huis van de Cullens binnen en iedereen zit stilletjes op de bank. "Hoe is het hier?" vraag ik. "Het gaat wel maar iedereen is gewoon een beetje gespannen voor vanavond," zegt Edward. "Kunnen we even praten?" Ik knik en ik loop met hem mee. "Vertel me alsjeblieft dat je een plan hebt," zegt hij. "Ik kan niet tegen dat ik Bella misschien kan verliezen." "Het spijt me, Edward," zeg ik. "Ik zou willen dat het wel zo was. Ik wil zo graag dat ik iedereen kan geruststellen met een geniaal plan maar ik kan jullie dat niet geven. Het spijt me." "Het maakt niet uit. Het komt wel goed," zegt Edward en hij geeft me een knuffel. Als vanavond alles goed afloopt is Edward weer de oude Edward. Ik laat hem los en ik geef hem een glimlach. "Ben je er klaar voor om voor de laatste keer als een familie te vechten?" vraag ik en hij glimlacht. "Meer dan klaar," zegt hij. Ik loop terug naar beneden en iedereen zit nog hetzelfde. "Als het goed is, is vanavond de laatste keer dat onze familie ooit nog wordt bedreigd," zeg ik. "En we zullen zorgen dat het ons gaat lukken," zegt Carlisle. "Ik ga naar Sam om te kijken hoe het met Emily is," zeg ik. "We zien je vanavond," zegt Esme. Ik glimlach en ik loop weg. Ik loop naar Sams huisje. Emily  is uitgerekend over een week. "Hey," zeg ik als ik binnenkom. Emily zit op de bank met een grote buik en Sam loopt gespannen door de keuken. "Hey," zegt hij. "Emily, wil je wat sinaasappelsap?" "Nee hoor, Sam," zegt ze. "Misschien wat water dan?" vraagt hij. "Maggie, zou je me kunnen helpen?" vraagt Emily. "Sam, ze heeft niks nodig," zeg ik. "Als ze iets nodig heeft zegt ze het wel." Hij gaat aan de tafel zitten. "Hoe is het hier?" vraag ik. "Het gaat wel maar ik ben een beetje zenuwachtig voor het vaderschap," zegt Sam. "Dat is begrijpelijk maar ik geloof dat het wel goed komt," zeg ik. "Je bent instaat om voor een hele roedel te zorgen. Ik denk dat één kind dan ook wel moet lukken." "Hoe is het met de rest?" vraag ik. "Ze hebben denk ik allemaal wel vrede gemaakt met dat we vanavond het alleen op pure kracht moeten winnen," zegt Sam. "Ik neem aan dat jullie je er niet mee bemoeien," zeg ik. "Wat denk je zelf?" vraagt Sam. "Ik hoopte dat je voor je gezin zou kiezen, Sam," zeg ik. "Ik snap dat je voor je roedel moet zorgen maar nu moet je ook nog voor kind zorgen en wil je dat die zonder vader opgroeit?" "Nee, maar...," stotter Sam. "Ik weet dat het lastig is Sam maar niemand zal je het kwalijk nemen als je voor je kind kiest," zeg ik. "Ik zeg niet dat je niet mag gaan en dat je de rest maar aan hun lot over moet laten maar als je voor een keuze staat waarin jouw leven in gevaar is, kies dan voor de veilige optie want ik zou het zonde vinden als zo'n mooi kind zonder een vader door het leven moet. Maar het is jouw keuze." "Ik denk erover na," zegt hij. "Meer vraag ik niet," zeg ik. "Ahh!" zegt Emily opeens en Sam en ik schieten overeind. "Wat is er?" vraagt Sam. "Niks, ik kreeg gewoon een stoot," zegt Emily. "Het laatste uur is die al actief bezig dus ik denk dat hij eruit wil." "Emily, zijn dat niet gewoon de weeën?" vraagt Sam. "Is de bevalling nu al?" vraagt Emily. "Nee, nee, nee, dat kan niet. Ik kan nog niet bevallen." "Waarom niet?" vraag ik. "Ik ben bang dat er iets verkeerd gaat," zegt Emily. "Ik heb zoveel verhalen gehoord over dat het zoveel pijn doet. Ik kan dit niet." "Emily, het klinkt hard maar je hebt geen keus want die baby moet eruit," zeg ik. "Geloof me het valt best mee vergeleken met die verhalen." Nee, het valt niet mee maar goed. "Emily, we kunnen dit," zegt Sam. "Oké, laten we het doen," zegt Emily. "Maggie, haal de auto," zegt Sam en hij gooit me de sleutels toe.