Together (Twilight Fanfic)

34. Gone

Maggie's POV.

Hij kijkt me doordringend aan. "Nou?" vraag ik. "We goed EN slecht nieuws," zegt Paul. "Ga je me het nog vertellen?" vraag ik. "Het goede nieuws is dat je tante nog niet wist over dat je nog leeft maar het slechte nieuws is dat ze het nu wel weet," zegt Jared. "Maar wie stal dan mijn baby?" vraag ik. "Misschien die vrouw die je hebt gevonden," zegt Seth. "Vrouw?" vraagt Sam. "Ik leg het jullie zo wel uit," zegt Edward die binnenkomt gelopen. "Zouden we niet de hele tijd mijn man's gedachten kunnen lezen?" vraag ik. "Ik lees er af en toe wel wat leuks dus liever niet," grinnikt hij. "Oké leg het hem buiten uit en laat ons van onze ochtend genieten," zeg ik. "Oké," zegt Jared. "Oh wacht! Het is al twaalf uur geweest dus jullie ochtend is voorbij," vervolgt Paul. "Waarom zijn jullie hier als jullie thuis allebei een vriendin hebben?" vraag ik. "Goed punt," zegt Jared en ze lopen weg. "Nu er al twee weg zijn kunnen jullie ook buiten gaan staan?" vraag ik. "Iemand heeft last van een ochtendhumeur," zegt Sam. "Het is geen ochtend meer," zeg ik. "Wij gaan naar buiten maar ik wil later nog met jou praten," zegt Sam en zij lopen ook naar buiten. Iedereen gaat weg en Seth en ik blijven over. "Kom," zegt Seth en hij pakt mijn hand. We lopen naar de bank en we gaan erop liggen. Ik lig op Seth en hij heeft zijn armen om me heen. "Ik ben moe," zucht ik. "Je komt net uit bed," zegt Seth. "Niet die moe," zeg ik. "Ik weet zeker dat alles wel weer goed komt," zegt hij. "Dat zegt iedereen maar wat als het niet gebeurt?" vraag ik. "Daar hoeven we niet over na te denken want het komt wel goed," zegt Seth. "Hoe kan je zo optimistisch zijn als alles verkeerd gaat?" vraag ik. "Omdat je met pessimistisch zijn niet ver komt," zegt hij. "En optimistisch zijn helpt je doordat...?" vraag ik. "Doordat je hoop hebt en hoop is alles dat je nodig hebt," zegt hij. "Ooit was je optimistisch. Wat is er gebeurd?" "Te veel," zeg ik. Hij knuffelt me steviger en ik doe mijn ogen dicht.

"Maggie, we hebben een probleem," zegt Carlisle opeens na een tijdje. Ik open mijn ogen en Carlisle kijkt heel bezorgd. "Wat is er gebeurd?" vraag ik. Ik kijk op de klok en het is al een uur later! Carlisle loopt naar de stoel en hij gaat zitten. "Edward is naar de plek gegaan van die vrouw maar hij kon niet bij haar komen. Ook kon hij haar gedachten niet lezen. Maar ze moet er al langer hebben gelegen dan op z'n minst twee weken," zegt Carlisle. "Dus zij was het niet," zeg ik en Carlisle schudt zijn hoofd. "We kunnen er ook niet achter komen wie deze vrouw is. Het lijkt alsof ze nooit heeft bestaan," zegt hij. "Dat is onmogelijk," zeg ik. "We hebben Jasper gevraagd om nog ergens achter proberen te komen," zegt Carlisle. "We wilden alleen nog één ding vragen. Weet je zeker dat je het je niet verbeeld had?" "Wat?" vraag ik. "Maggie, iemand kan niet niet bestaan," zegt Carlisle. "Ik heb het me niet verbeeld en dat weet ik honderd procent zeker. Ze was echt. Ze is echt," zegt ik en ik sta op. "Kom op. We gaan er naar toe." "Maggie, Carlisle bedoelde het niet beledigend maar het is gewoon raar," zegt Seth. "Na alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd noem jij dit raar?" vraag ik. "Maggie, kom gewoon zitten en...," "Nee, ik heb me haar niet verbeeld," zeg ik. "Oké, kom op dan maar je blijft bij mij," zegt Seth. Ik pak Seth en Carlisle's hand vast. Ik verplaats  naar de boerderij en we staan meteen al op de drempel. Ik loop meteen naar binnen en ik loop naar de boekenkast. Ik voel achter de boeken voor de schakelaar maar ik voel hem niet. Ik haal alle boeken van de plank weg maar er zit geen schakelaar. Ik ga verder met de andere planken leeghalen maar er is helemaal niks. Ik leg mijn hand op de muur maar er zit daar helemaal niks achter. Alleen maar muur. "Maggie.." "Nee Seth, het was hier," zeg ik. Hij pakt mijn hand vast en trekt me weg van de boekenkast maar ik neem een paar stappen weg van hem. "Je gelooft me misschien niet maar het is wel zo," zeg ik. "Maggie, we gaan naar huis. Jij gaat slapen en we kijken morgen wel verder," zegt Seth. Zonder nog iets te zeggen pak ik hun handen weer vast en gaan we weer terug naar huis. Ik doe wat Seth zegt maar ik zit veel te veel met mijn hoofd bij die vrouw om te gaan slapen. Ze kan niet weg zijn. Die kamer kan niet weg zijn. Hoe kan een kamer weg zijn. Ik voelde haar aanwezigheid niet meer. Er was helemaal geen kamer meer. "Maggie, kom hier," zegt Seth maar ik schud mijn hoofd. Ik doe mijn ogen dicht en ik val langzaam inslaap. 

Ik zie de vrouw weer voor me maar dit is een andere plek. Een heel andere plek. Wacht eens even. Dit is een andere vrouw. Ze heeft hetzelfde teken op haar hoofd en ligt in dezelfde cirkel. De tekens zijn hetzelfde en zelfs de slang. Ik raak haar cirkel aan en ik voel haar pijn maar ik kan ook haar gedachten zien. Ik zie vage beelden, plaatsen, cijfers en mensen. Ik kan er niet veel uit opmaken en ik kan me niet goed concentreren door de pijn. Opeens hoor ik gehuil.

Ik schiet overeind uit m'n bed en ik kijk om me heen. Het is donker. Het was maar gewoon een droom. Ik blijf het gehuil horen en ik loop richting de bron van het geluid. Het is Jayden. Ik pak hem uit z'n wieg en ik probeer hem rustig te krijgen voordat z'n broer en zus wakker worden. "Waarom zo verdrietig, kleine?" vraag ik. Ik ga in m'n stoelen zitten en ik neurie een liedje voor hem. Langzaam wordt hij rustig en als hij slaapt leg ik hem terug in zijn bedje. 

Seth's POV.

Ik voel licht in m'n ogen schijnen en ik draai me om. Ik voel naar Maggie maar ze ligt er niet. Die is er dus vroeg uit. Ik stap ook uit m'n bed en ik loop meteen naar de kinderkamer. Geen van de kids liggen in hun wieg dus ik loop naar beneden. Ik zie Rose met Gabby en Jared is aan het spelen met Samuel terwijl Alice Jayden eten geeft. "Wij hebben echt geen privacy," zeg ik. "Nope," zegt Jared. "Is Maggie nog steeds niet wakker?" vraagt Rose. "Die slaapt altijd lang uit," zegt Jared. "Ze lag er daarnet niet meer," zeg ik. "Wij hebben haar niet gezien," zegt Rose. "Waar is ze dan?" vraag ik. 

Heeeyyyy, ik weet dat ik al heel lang niet een hoofdstuk heb gepost maar hier is toch weer een nieuwe. Bedankt voor alle leuke/lieve comments. XXX Love You.

~L