Together (Twilight Fanfic)

41. Planning

Maggie's POV.

Ik klop op het deurtje van Bella's huis en Bella doet open. "Kom snel binnen," zegt ze en ik stap naar binnen. "Edward is net weggegaan en hij zal nog wel een tijdje weg blijven." We gaan op de bank zitten. "Heb je al een idee hoe we Edward kunnen redden?" vraagt ze maar ik schud mijn hoofd. "Eerlijk gezegd hoopte ik dat toen ik Ambers krachten loskoppelde dat het dan al zou lukken maar dit is een veel krachtigere spreuk dan ik ken," zeg ik. "Ik denk dat het beste is om haar hele spoor te volgen." "Leg uit," zegt Bella. "Het lijkt me duidelijk dat ze heel lang over haar plan heeft nagedacht," zeg ik. "Als wij alles van haar plan wat ze tot nu toe heeft uitgevoerd gaan checken kunnen we misschien haar volgende stap bedenken." "Maar hoe wil je dat doen?" vraagt Bella. "Haar plan begon voordat mijn moeder was vermoordt," zeg ik. Ik sta op en ik begin heen en weer te lopen. "We moeten erachter komen wanneer ze er echt klaar mee was. We weten dat ze mijn vader leuk vond. Misschien was dat mijn vader op mijn moeder imprintte de druppel. Maar het kan ook veel later zijn, dat Elizabeth gelukkig probeerde te zijn voor haar zus. Ze kan nooit altijd slecht zijn geweest." "Staat er niks in de dagboeken," zegt Bella. "Misschien wel," zeg ik. "Ze liggen in mijn huis," zeg ik. "Rond één uur gaan de jongens van wacht wisselen. Dan hebben we een minuut hoogstens om ze te pakken zonder gezien te worden." "Dan doen we dat," zegt Bella. "Maar we hebben een plek nodig om onze bevindingen op te schrijven zonder gevonden te worden. Kan je je krachten niet gebruiken?" "Ik ben bang dat Edward misschien iets heeft gekregen van Elizabeth," zeg ik. "Wiens huis is ontoegankelijk voor Edward?" "Sams huis," zegt Bella. "Ik wil ze hier niet bij betrekken," zeg ik. "Emily moet al bijna bevallen." "Heb je niet een extra kamer in je huis?" vraagt Bella. "Iedereen zit daar constant. Ze gaan ons sowieso horen," zeg ik. "Misschien kan het wel hier," zegt Bella. "Bella, Edward leeft hier," zeg ik. "Hij gaat het sowieso vinden." "Edward is de laatste tijden veel vaker weg en bij de rest van de familie," zegt ze met een treurige blik. "Bella, we krijgen hem wel terug," zeg ik en ze knikt. Ze opent een deur naar een kelder. "Het is een beetje oud en stoffig maar Edward komt hier nooit," zegt ze. "Weet je zeker dat je dit risico wil lopen?" vraag ik en ze knikt. "Ik wil mijn man terug," zegt ze. "Oké dan," zeg ik. "Ik ga nu terug. Ik ga eten klaarmaken. Zorg dat je rond één uur bij mij bent. Ik zorg dat alles klaar staat." Ze knikt en ik ga terug naar mijn huis.

"Was het nog interessant bij de Cullens?" vraagt Sam als ik binnenloop. Edward, Paul, Seth en Sam zitten in de keuken aan het aanrecht. "Nee, niet echt," zeg ik. "Ik kan niks tegen haar gebruiken. Ik heb echt het gevoel alsof ik in een doolhof loop zonder een uitgang. Ik wil het niet graag toegeven maar ze heeft zo goed over alles nagedacht." "Het gaat je wel lukken," zegt Edward. "Ik denk dat ik niet echt een keus heb," zeg ik. "Hebben jullie ergens trek in?" "Een lekker eitje zou zeker niet verkeerd zijn," zegt Paul. Ik loop naar de koelkast en ik begin met eten klaar te maken. Tussendoor zit de rest over van alles te praten. Het begint over Elizabeth maar het gaat al snel verder over Emily. "Hoe is het eigenlijk met Amber?" vraagt Edward. "Ze is zich boven aan het opfrissen," zegt Seth. "Ik ga wel even bij haar kijken," zeg ik als het eten klaar is. Ik loop naar boven en ik loop meteen naar de studeerkamer. Ik pak alle dagboeken die over die tijd gaan en ik stop ze allemaal in een doos. Ik probeer er zoveel mogelijk in te stoppen en ik zet de doos bij het raam van de slaapkamer. Ik loop naar de kamer van Amber en ik klop op de deur. "Binnen," zegt ze. Ik loop naar binnen en Amber zit op bed haar haar te borstelen. Ze ziet er stukken beter uit dan eerst. "Hoe is het?" vraag ik. "Goed," zegt ze. "Jullie zijn heel gastvrij." "Een vriendin van mijn moeder is een vriendin van mij," zeg ik. Ze wenkt dat ik naar toe moet komen en ik luister. "Je hebt zoveel van je moeder," zegt ze. "Maar ook zoveel van je vader. Ze zouden beide trots op je zijn geweest." "Bedankt," zeg ik. "Het is misschien een rare vraag maar wat waren de slechte kwaliteiten van mijn moeder?" vraag ik. "Begrijp me niet verkeerd, ik hou van haar maar iedereen praat over haar alsof ze geweldig was en ik weet zeker dat niemand perfect is. Om het meer te realiseren dat ze bestaan en echte mensen waren wil ik dit graag weten." "Je moeder was af en toe nogal naïef," zegt Amber. "Ze was af en toe snel geraakt bij opmerkingen van anderen. Je pa moest altijd gelijk hebben over alles en hij had zeker een temperament. Je vader vond het wel leuk om een alfa te zijn. Niet dat hij het geweldig vond om over iedereen de baas te zijn maar om de macht. De macht gebruikte hij natuurlijk om je moeder te beschermen. Maar over het algemeen waren het gewoon geweldige mensen. "Als andere mensen over haar praten dan zie ik ze bijna tot leven komen maar daarna is het bijna alsof ze nooit hebben bestaan," zeg ik. "Ze hebben bestaan," zegt Amber. "Jij bent het levende bewijs ervan." "Kom je mee naar beneden dan kan je de rest ontmoeten," zeg ik. "Maggie, als er een keuze komt tussen jij en iemand anders, kies de andere," zegt Amber. "Sorry?" vraag ik. "Zorg ervoor dat je kinderen geen wees zullen zijn," zegt ze. "Jou moeder had dezelfde keuze tussen mij en haar kinderen. Ik bood aan mijn leven te geven." "En dat wees ze af," zeg ik. "Oh zeker niet," zegt Amber. "Ze ging er niet meteen mee akkoord maar ik had haar overtuigt dat zij haar kind moest beschermen tegen Elizabeth. Elizabeth had een deal gegeven mij of je moeder. Elizabeth dacht dat je moeder zichzelf wel ging opgeven maar na een lang gesprek met haar heeft ze voor mij gekozen. Nou ja eerlijk gezegd voor jou want ze deed het allemaal om jou in leven te houden." "Maar ze ging uiteindelijk toch dood en jij leeft alsnog," zeg ik. "Een ongelukkige keer van het lot," zegt Amber. "Maar jij moet sinds je kinderen heb altijd kiezen voor wat het beste is voor je kinderen en dat is dat beide ouders leven. Zullen we naar beneden gaan?"