Together (Twilight Fanfic)

31. The dark times

Maggie's POV.

Ik loop langzaam verder het terrein op. Het ziet er eigenlijk best normaal uit. Ik loop verder en ik ruik een echte boerderij lucht. Ik heb nog geen geur van mijn kind gevonden. Ook eigenlijk niet van die vrouw. Tenminste als het wel een vrouw is. Misschien is het een man. We laten het wel op een vrouw. Dat is makkelijker. Ik zie een schuur staan en een molen. Verderop zie ik allemaal gewassen in een veld staan. Het probleem is dat de gewassen dood zijn. Ik kijk om me heen en ik zie volgens mij vlekken. Een koe. Ik loop dichter naar de weide toe maar ik zie allemaal dode koeien liggen. Iel! Dat is zo ranzig! Ik loop achteruit. Weg van de koeien. Ik ruik alleen nog maar meer bloed. Ik draai me om en ik zie een hele stal vol met dode paarden liggen. Ik draai een kwartslag en ik zie nog meer dode dieren. Dit is gewoon ranzig! Ik wil hier weg! Maar dat kan niet! Ik stap de veranda op en er staat een schommelstoel. Wie woont hier? Een oma? Ik probeer de deur open te doen en het lukt. Wie doet zijn huis nou niet op slot? Tenzij ze natuurlijk thuis zijn. Nee, deze boerderij ziet er zo verlaten als wat uit. Ik loop langzaam naar binnen en het is doodstil. Dit wordt met de seconde vreemder. Ik loop de woonkamer in en ik hoor opeens gehuil. Ik ren meteen naar het geluid.

Seth's POV.

"Heeft iemand nog iets gevonden?" denk ik vragend. We zijn nog steeds naar mijn zoon aan het zoeken. Ik vind het zo leuk om dat te zeggen maar dan moet ik ook eraan denken dat hij ontvoerd is en dat is dan weer niet zo leuk. "Nee, maar we vinden hem wel, bro," zegt Jake. "Heeft iemand Maggie gezien?" vraag ik. "Ze ging naar Carlisle om te kalmeren," zegt Sam. Opeens hoor ik voetstappen in de verte en ik draai mijn kop er naar toe. "Daar komt de bloedzuiger," zegt Paul. "Paul!" zegt Sam streng. "Daar komt je schoonvader," zegt Paul. "Zo goed?" "Beter," zegt Sam. "Jongens, stop met dat gekloot en ga die baby zoeken!" zegt Jake. "Wacht! Voordat jullie weggaan," zegt Carlisle. Hij staat een eindje verderop stil. "Maggie, had een spel gedaan om de locatie van jullie baby te vinden en ze is nu naar een boerderij maar wie weet wat daar is," zegt hij. Jake loopt achter een boom en komt als een mens terug. "Waar is die boerderij?" vraagt Jake. "Voorbij het dorp. Aan de noordzijde," zegt Carlisle. "We gaan er meteen heen," zegt Jake en hij verandert terug. 

We rennen allemaal naar de goede richting. Tenminste dat hoop ik. "Wat denk je dat er op die boerderij is?" vraagt Jared. "Waarschijnlijk niks spannends. Het is een boerderij," zegt Quil. "Maggie, zou er niet zomaar heengaan," zeg ik. "Een net bevallen wanhopige vrouw. Nee, natuurlijk niet," zegt Embry sarcastisch. "Embry, het is beter dan niks," zegt Jake. "Vast wel," zegt Embry. "Ben ik de enige die bloed ruikt?" vraag ik na een tijdje. "Nee, ik dacht dat ik de enige was," zegt Jake. "Ik ruik een koe," zegt Jared. "Nee, je hebt gewoon honger," zegt Paul. "Nee, hij is niet de enige," zegt Quil. Ik zie opeens een dode koe liggen en ik zet een paar stappen verder. Ik zie een hele weide vol met dode koeien en een eindje verderop de boerderij. "Quil, wat zei je ook alweer over dat er niks gebeurd op een boerderij?" vraag ik. "Ik hou mijn snuit wel," zegt Quil. "Goed idee," zegt Jake. 

We lopen de boerderij op en ik kom alleen nog maar meer dode dieren tegen. Ik begin de geur van Maggie te ruiken. Het is erg zwak. Ik loop naar een boom en ik verander terug. Ik trek mijn broek aan en ik loop naar de veranda. Ik hoor achter me gegrom van Jake maar ik negeer het. De deur van het huis staat op een kier en ik loop naar binnen. Het is een vreemd huis. Ik loop richting de geur van Maggie maar het wordt met de seconde zwakker. Ik loop naar een boekenkast waar Maggie's geur blijft hangen. Ik begin aan de boeken te trekken. Ik heb genoeg films gezien. 

"Seth!" hoor ik achter me. Ik draai me snel om. "Maggie?" vraag ik. Ze staat er bij alsof er niks gebeurd is maar diep van binnen kan ik onrust zien. Dat is begrijpelijk. Ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel. "Nog iets gevonden?" vraag ik. "Nog niet maar hij moet hier zijn. Mijn spreuken gaan nooit mis. Tenminste. Zover ik weet," zegt ze. "Kom, we gaan onze zoon vinden," zeg ik. Ik pak haar hand en ze neemt me mee naar boven. "Ik heb heel de begane grond gedaan maar de bovenverdieping nog niet," zegt ze. "De roedels onderzoeken het terrein en ze houden de wacht," zeg ik. Ze glimlacht zwakjes en we lopen verschillende kamers in. Het is hier zo stil en ongelooflijk kil. Dan lopen we een babykamer in en er ligt een baby in de kamer. Maggie rent naar het babybedje en ze valt op haar knieën. Daar ligt ons zoontje zachtjes te slapen. Ik loop langzaam naar Maggie toe en ik leg mijn hand op haar schouder. Ze steekt trillend haar armen uit en ze pakt Jayden uit het bedje. Ik leg mijn arm om haar heen en ze kijkt me aan met tranen in haar ogen maar toch een glimlach op haar gezicht en ik glimlach terug. "We moeten gaan," zeg ik. Ze knikt en we lopen de trap af. "Ik ben hier teleporterend heen gegaan dus ik wil ook graag zo terug. Zouden jullie het erg vinden om ook zo mee te gaan?" vraagt ze. "Ik denk het niet," zeg ik. Opeens zie ik zwarte rook om me heen en een seconde later sta ik in mijn eigen huis. Ik hoor de wolven buiten schrikken. "Ik ga wel uitleggen wat er is gebeurd," zeg ik en ik loop naar buiten.

Ik heb... Ach laat maar. Je weet vast wel wat ik wil gaan zeggen. Dus was het Leuk? XXX Love You