Together (Twilight Fanfic)

29. Child kidnapping

Maggie's POV.

Ik ben blij dat ik niet meer met drie kinderen in mijn buik rond loop en nu heb ik mijn gave weer terug. Ik lig nog wel in het ziekenhuis maar daar kan ik mee leven. Ze zijn Jayden, Samuel en Gabby aan het onderzoeken. Ze zijn de liefste baby's ooit. Hopelijk zijn ze gewoon gezond. Seth heeft me alles uitgelegd over waarom ik hem niet kon bereiken. De rest heeft de baby's nog niet gezien. Seth wel en Edward door het gedachtenlezen. Carlisle is ze nu aan het onderzoeken maar verder heeft niemand ze nog gezien. "Hoe lang duurt het nog?" vraag ik. "Niet lang," zegt Carlisle als hij binnenkomt met Samuel en Gabby. Hij geeft Samuel aan mij en Gabby aan Seth. "Je weet dat ik nog een derde kind heb?" vraag ik. "Ik kan ze toch niet alle drie dragen," zegt Carlisle. Ik geef Samuel aan Sam en Seth geeft Gabby aan Rose. Carlisle komt terug en ik sta klaar om Jayden aan te pakken maar hij heeft helemaal niks bij zich. "Waar is Jayden?" vraag ik achterdochtig. "Niet waar hij net lag," zegt Carlisle. "Je weet dat hij misschien nog maar vijf minuten oud is dus nog eigenlijk niks kan?" vraag ik. "Ja, dat weet ik," zegt Carlisle. Ik laat me op mijn kussens vallen. "Waarom moet dit nu gebeuren?" vraag ik. "We vinden hem wel," zegt Seth. "Alleen Carlisle, Seth, Edward en ik weten hoe hij eruit ziet dus hoe wil je dat doen?" vraag ik. "We sporen gewoon je gestoorde tante op en vinden hem terug," zegt Emmett alsof het heel gemakkelijk is. "Mijn tante heeft hersens dus ze weet dat jullie achter haar aan gaan. Als zij hem tenminste gestolen heeft. Ik bedoel niemand heeft doorgehad dat ze hier was en Carlisle was minder dan vijf seconden daar weg," zeg ik. "Oké maar we vinden hem wel," zegt Seth. "Wij gaan nu zoeken," zegt Sam als bevel tegen de rest. "Ik ga ook mee. Ik kom er zo aan," zeg ik maar als ik wil opstaan heeft Seth me vast. "Jij wilt nu bezorgd om me zijn?" vraag ik. "Je bent net bevallen je blijft hier," zegt hij. "Mijn kind is ontvoerd door mijn tante die me dood wilt. Ik ga mijn kind zoeken," zeg ik en ik sta op. Ik pak de kleren die Rose voor me heeft meegenomen en ik loop naar het toilet. Ik kleed me om en ik loop weer terug. "Ga je mee?" vraag ik aan Seth. "Je bent te koppig," zegt hij. Hij pakt mijn hand vast en we lopen naar buiten. Onderweg neem ik het dekentje mee dat Jayden vast had. Rose en Alice komen naast me lopen. Ze hebben allebei één van mijn kinderen vast. "Wij gaan naar huis om op deze twee passen," zegt Rose. "Fijn," zeg ik en we rennen naar buiten. "Je weet dat je officieel nog niet het ziekenhuis uit mag," zegt Seth. "Dat is hun probleem en niet het mijn," zeg ik en ik ren het bos in. Ik verander in een wolf en ik snuffel aan het dekentje. De andere wolven doen hetzelfde. Zelfs de Cullens ruiken eraan. Ik begin rond te lopen met de geur in mijn neus maar ik heb nog geen spoor. Ik begin steeds sneller te rennen maar ik ruik niks. Ik word hier nogal wanhopig van en ik raak in paniek. "Maggie kalmeer," zegt Sam. "Hoe kan ik nu kalmeren?" vraag ik. "Ga normaal op je poten zitten en haal rustig adem. Dan mag je weer verder zoeken," zegt hij. Ik doe wat hij zegt en ik haal diep adem. Ik word meteen wat rustiger maar ik ruik niks. Dit wordt een onmogelijke zoektocht. Ik ben een vreselijke moeder. Na vijf minuten moeder zijn ben ik al één kind kwijt. Dat is volgens mij een wereldrecord. Ik snuffel met mijn neus over de grond maar ik ruik niks. Wel geuren die erop lijken. Waarschijnlijk zijn dat mijn en Seth's geuren. Ik loop volgens mij rondjes. Dat is gewoon irritant. Ik weet ook niet hoe het met de rest is want ik zit niet in hun gedachtengroepje. Ik hoor ook helemaal niks van voetstappen. Ik begin een eindje te rennen maar ik ruik echt helemaal niks. Is er niet iets mis met mijn neus of zoiets. Ik hoor niks, ik ruik niks. Ik weet niet wat er is? Ik ren terug naar het ziekenhuis en ik verander terug. Ik ren naar Carlisle toe. "Ik ruik niks en ik hoor ook niks als wolf," zeg ik tegen hem. "Je hebt je gave net terug. Je gave moet gewoon nog even langzaam terugkomen. Ik denk dat je iets te fanatiek bent geweest," zegt hij. "Wat moet ik nu dan doen?" vraag ik. "Wachten," zegt hij. "Ik kan niet wachten waarom begrijpt niemand dat?!" vraag ik boos. "We begrijpen wel waarom je het niet kan maar je hebt geen andere keus," zegt hij. Jammer genoeg heeft hij gelijk. Ik kan niks anders doen. Ik ga terug op mijn ziekenhuisbed zitten. "Ik ben echt een vreselijke moeder," zeg ik. "Hier kon jij niks aandoen," zegt hij. "Misschien niet. Maar misschien ook wel," zeg ik. "Dat zullen we nooit weten maar wij kunnen gewoon hier kijken of iemand iets gezien heeft. Als heks of vampier denk je meestal niet aan de menselijke dingen zoals bewakingscamera's," zegt Carlisle. "Je hebt gelijk," zeg ik en ik sta op. "Dan gaan we kijken," zegt hij. We lopen naar de kamer van de bewakingsbeelden. Ik ga achter de stoel zitten en ik probeer de bewakingsbeelden te bekijken maar er zit een code op. Ik probeer met een paar oude trucjes die ik geleerd heb van Emmett om de computer te hacken. Uiteindelijk lukt het me en ik kan de bewakingsbeelden bekijken. Ik moet wel een stuk terugspoelen. Ik zie Carlisle de kamer uit komen en er glipt een zwarte schim in. Het pakt mijn baby en springt door het raam. Maar het raam wordt gemaakt. Dat kan ik ook met mijn gave. Kan het zijn dat er een andere Alpha heks meespeelt?

Heeyyyyy, ik wil graag aan een ander boek beginnen maar ik wil deze ook wel afmaken. Jullie kunnen kiezen of ik er een snel einde van maak of een normaal einde alleen dan wel met heel erg langzame updates. Nog veel langzamer dan nu. Ik update niet voordat ik een antwoordt heb. Ik hoor het wel. XXX Love You.