Starbucks Lovers ( very short story)

Starbucks Lovers-2

Abby

Nandito na ako ngayon sa starbucks, time check, 11:30. Alam kong maaga pa ako pero mas mabuti pang maunahan ko siya kesa naman sa mabasa niya pa yun..

Umorder nanaman ako ng favorite ko na frappe ko at umupo. 12:00 na pero wala pa si drew. ALam kong after lunch pero kasi emergency baka may mabasa siya doon. Ma textan nga kung saan na siya.

"Oh great wala nga pala sa akin." sabi ko sa sarili ko. Tanga lang abby?

"Abby!" Sigaw ng isang barista doon kaya kinuha ko na yung frappe ko.

"Oh maam kayo po pala ulit. Pero parang ikaw lang po, saan po yung boyfriend niyo?" Tanong ni mister barista.

Boyfriend? Who? Andrew? Psshh how I wish.
" boyfriend? Wala akong boyfriend" kinuha ko na yung frappe.

"Yun po palang kasama niyo palagi? Di niyo po ba siya boyfriend?" Nakakapansin na ako ha, si kuya boy ba tong barista na ito? Lakas maka tanong. Ever heard of the word, Privacy?

"Ahhh. Hindi friend ko lang yun" pinilit ko na lang ngumiti sa kanya.

"Friend? Napaka showbiz niyo naman po" sabi niya sabay smile..

Ako showbiz? Baka siya..

"Ah sige salamat mukhang kailangan mo ng gumawa ng kape kasi trabaho mo yun diba? At hindi mo trabaho ang mag interrogate sa akin." Siyempre hininaan ko lang ang pagsasalita ko sa last sentence.

"Ayy sige po. Ohh! Andyan na po pala yung FRIEND niyo. " at agad na siyang umalis. Aba kailangan bang i-emphasize ang word na friend? I get it friends lang kami. Pshhh

Napapunta naman ang tingin ko sa entrance, tama nga si mister barista, nandito na yung FRIEND ko.
Lumapit siya papunta sa akin.

"Oh ang aga mo ata at naka order ka na." Tanong niya

"Ah oo. May pinuntahan kasi ako kanina kaya naisipan kong dumaretsyo dito" a smile on my face, of course.

"Sige umupo ka muna. Oorder lang ako."

Umorder na nga siya atsaka umupo na sa harap ko..

"I'm sorry kung napaka careless ko kahapon naiwan ko pa tuloy yung phone ko."

"Ayy no worries. Ito nga pala oh" inabot niya naman sa akin.

I tried to turn it on at napansin niya ata

"Ahh lowbat ata." Sabi niya while having a weird expression on his face

"Ahh ganon ba. Pero parang di pa naman ito lowbat kahapon ah." Sabi ko with a confuse look in my face.

He just shrugged his shoulders while drinking his Venti frappe.

" Anyway, thank you. I think I should go now." Sabi ko while patayo na sana ako

"Wait. Can you stay? I need to ask you something" he said while giving me a serious look. Did I miss something or what? Bakit ang weird niya. One second he was smiling and after milliseconds his face is red as flame and  he looks serious.

I just stayed and looked at him. Hindi siya maka tingin sa mukha ko but I was shocked when he asked me something, something I cannot answer immediately.

"abby, Is it true? that you like me?" tanong ni drew sa akin. ano bang gagawin ko? gagawa ba ako ng alibi o sasabihin ko na lang ang totoo? pucha naman to oh, bakit kailangan niya pa ako tanungin ng harapan. Di niya alam na konting konti na lang hihimatayin na ako.

"huh? ha?" yan lang nasabi ko. wala talagang lumlabas sa bibig ko. ano sasabihin ko ba? hindi niya alam gaano ka hirap sabihin sa kanya ng harapan. Alam ko kasing may ibang laman ang puso niya. ano na?