Benim Dünyam

• 9. Bölüm √

     Günlük şeylerden, kitaplardan, hobilerimizden bahsediyoruz derken saat epey bir geç olmuştu. Geç dediğim öyle gece yarısı falan değil. Yanlış anlamayın. Ne bileyim bir ikindi vakti, güneş batmadan hemen önceki kızıllık falan. Bunu nasıl fark edemedim bilmiyorum fakat Jay'la konuşurken zaman ayran gibi akıp geçti. Bu kadar uzun süre sohbet edebilmem... Bana nasıl biri olduğumu sorarsanız vereceğim cevapların başını utangaç veya içe dönük çeker sanırım. Tüm ülke bunu tanıyor kız hala içe dönük diyor, beni kıl etmesin demeyin. Eğer kitap yazmamış olsaydım büyük ihtimalle Nil ve halamlar dışında varlığımı bilen olmazdı.

    - En son ne zaman görünmezlik kremi sürmüştünüz?

    - Kitap yazmadan önce.

     '' Nisa!'' sesiyle gerçek dünyadan devam ettim. Artık bu sesi de yabancı sesler kategorisinden kaldırıp tanıdık sesler listesine ekleyebilirim. Onca konuşmuşluğumuz var yani. Bir dört saatçik. -Küçümsememek lazım- Tanıyalım bir zahmet. Değil mi? Zaten öyle çok uğraşa da gerek yok. Klasik kalın erkek sesi işte. '' Efendim?'' şeklinde seslenişine karşılık verdim. Bu arada farkındaysanız ünlemli bir '' Efendim!'' değil. Onun yerine soru soran bir '' Efendim?'' cevabı verdim. Dikkatinizi çekerim.

    '' Saat geç olmadan kalksak mı? Şimdi evine bırakayım diyeceğim... Zıt yönler. Ve ben pek de centilmen sayılmam. Onun için geceye kalmasak mı?'' diyerek gerçeklerden konuşan Jay'a baktım. Çocuk haklı. Bu arada centilmenlik falan beklediğim yoktu. Hatırlatırım biz daha yetişkin olmaya çalışan lise öğrencileriyiz ve büyüme evresine erken geçmek gibi bir niyetim yok. ( Liseye gelmiş hala büyüme evresi diyor. Dana kadar olmuş şurada) Daha çok erken. Öyle şeyler ancak kurgu olan kitaplarda olur. Gerçekten biraz uzaklaşan kitaplarda. Hem... evimi öğrenir falan. Dün bir bugün iki. (Aslında sadece bugün. O da 1)Ben şimdiden tedbirimi alayım da. Sonra neme lazım beni öldürür. Bir uykumda boğarr... Dünya hali bu türlü türlü şeyler olabilir. 

     Durun bir dakika... Yeniden ve yeniden size soruyorum. Ben. Ne. Diyorum?

    Bence de acilen kalksak iyi olacak. Yoksa şimdiden ayaklanmış olan içimdeki nene kalkacak.

    ###

    Durağa geldiğimizde ilk gelen otobüs benimki olmuştu. Şanslı ben! Jay dostumuza veda ettikten sonra ( Görende gurbete gidiyorum sanır. Bir iyi günler dedin bu neyin havası? ) otobüsteki en arka koltuğa geçtim. Afyon yolcusuyum mübarek. Cam kenarı seviyorum işte. Ne yaparsın?

   Jay ile ne kadar harika zaman geçirdiğimi düşündükçe '' Bu ben miyim? '' diyorum. Benim, Doruk ve Nil kardeşcanlar dışında, konuşabildiğim birinin olması hiç de normal değil. Demek ki bir şeyler yakın zaman da ters gidecek. Bunun bir tek açıklaması olabilir. O da bu! Başka bir açıklaması yok. Ya da en mantıklı diğer bir açıklama Dünya yakında ters dönecek. Hangi ihtimal olursa olsun içinde ters kelimesi geçmek zorunda. Bundan eminim

   Nil ve Doruk demişken onlar ne yapıyor yahu? Şurada iki tane bağımlı kişiden bahsediyoruz. Biriyle daha göbek bağımız kesilememiş ( Bu kişi Nil anlamayan olursa) , diğerininse burada hiç arkadaşı yok. ( Burada da kuzen parçasından bahsediyorum.) Hepsi yurt dışında. Demişkenn... fark ettim de bendeki bu yalnızlık sendromu genetik olabilir mi? Doruk da arkadaşsız ben de. Kesin DNA'mızda olmadı RNA'mız da var. Yalnızlıkla eşleşen adenin bazı gibiyiz. Bu durumda Timin Bazı= Yalnızlık.

    Ne? Düz mantık hayat kurtarır. Öyleyse ben kafayı yemeden şu yalnız kovboyları bir arayalım bakalım.

    Telefonumu çıkardığımda 4 yeni mesaj yazıyordu. Ülke çapında fenomen biri olmam operatör olsun, polis olsun onlardan gelen mesajları açmayıp mesaj sayısını fazla göstermeye çalıştığım gerçeğini değiştirmez. Nil'den gelen esintiler '' Yaşıyorum/ Annem beni çöpe atmadı/ Boş olunca arasana '' şeklinde sıralanırken Doruk'un ki gayet kısa ve netti: Neredesin?