İMKANSIZ

♥sonsuzum ♥

Hava oldukca kararmisti ve hafif hafif yagmur tiseliyordu. Eve gitmek icin arabaya bindik. Arabanin ustu acik oldugu icin yuzume yagmur damlalari carpiyordu. Seza'ya döndüğümde üşüyor gibiydi. Evime yaklasmistik ve birden trafik tıkandi. Seza'ya baktim ve bana tatlı tatlı gülümsedi.
- Yollar bile ayrilmamizi istemiyor sonsuzum...
- Abartma Seza gecenin birinde normal değil bu trafik kazami oldu acaba?
- Kestirme yol biliyorum biraz ıssız ama
Yolun sağ tarafindan başka bir yola gordik. Yağmur iyice hizlandi hatta saclarim sirilsıklam oldu. Yol cok karanlik oldugu icin tedirgin oluyordum. Birden araba kaydi ve Seza ani bir fren yapti. O anki refleksimle koltuguma yapistim ve gözlerimi kapattim.
- iyi misin?
- evet !
- Özür dilerim...
- Yağmurun bitmesini mi beklesek ?
- Bu yağmur da seni bekletemem. Zaten yolda bekleyeceğimiz yerde yok. Geri dönüş mesafesinde evde oluruz zaten.
- Tamam yavas gidelim o zaman.
- Nasil istersen sonsuzum...
Sonsuzum mu ? Üc veya dort oldu bana sonsuzum diyor. Belki de mektuba yazdigi icin soylemek istiyordur. Bense ona hala dag cilegim diyemedim. Bunu benden hic duymadi. Ona en mutsuz halinde iltifat etmektense her animizda mutlu yasamasini istiyorum ama soyleyemiyorum. Hep bir fırsat ariyorum. Ama olmuyor o kelime bir kere soylenebilecegim durumdaydi.... ve sozumu kesti! Bilseydi bir daha söyleyemeyecegimi eminim sözümün bitmesini beklerdi!
- Saree!!!!!!!!
Bu fren sesi..... Seza'nin bedenime son dokunusu..... tutunacak yer bulamamam..... ani bir dusus...... cam kiriklari sesi.... gözlerimdeki bu aci.... bedenimdeki bu ağırlık.... soğuk.... karanlik!
•SARE•
Vaz gecer mi insan sevdiğinden ? Birakir mi onu ? Tüm acilarina rağmen dayanabilir mi ? Ben dayaniyorum. Gücum olmasada... tek bir sözü gözlerinin icine bakarak söylemek icin! Dayaniyorum.... umudum yine Seza'mm... yine onunla yasamak istiyorum... derin mavi gozlerinde sonsuzlugumu bulmak istiyorum... imkansizima sarilmak istiyorum... o artik benim imkansizim ona sarilmak gözlerine bakmak artik imkansiz ... dayanabilecegim bir damla acı daha yok özür dilerim sevdiğim.... özür dilerim dağ cileğim özür dilerim.
•SEZA•
- Birakin beni ! Benim yüzümden kaza benim yüzumden ! Sare 'yi görmem lazim anladiniz mi ?
- Seza bey sakin olun lutfen sevgiliniz iyi.
- Yalan söyluyosunuz ! Birakin beni ben iyiyim ! Onu gorucem birakin !
- Peki tamam götürücez ama lütfen sakin olun lütfen !
Sarem... sonsuzum... benim yüzumden ! Yavaş ol demistin ! Özür dilerim sonsuzum özür dilerim !!!
- Neyi var anlatin bana !
- Önemli birseyi yok sakin olun.
- önemli biseyi yoksa niye yoğun bakimda ? Çocuk mu kandiriyosunuz ? Anlatin hemen ! Niye gözleri sarili ? Ne yaptim ona anlatin ...
Dayanacak gucum yok Sare'm yiğilip kaldim kapinda... bari sen dayan! Dayan sonsuzum...
- Sare hanim geldiginde beyin kanamasi geciriyordu. Ve gözlerine cam kiriklari girmis. Korneasinda yirtilma var ameliyat oldu ancak... gecici olmasasi beklentilerimizle beraber .... Sare hanim... göremiyor.
- ahhh! Olamaz! Hayir ! Hayir! Olamaz ! Bu kadar kotu olamam! Ona bunu yapmis olamam!!! Aptalim ben aptal!!! Yavas olmaliydim!
Susamiyorum goz yaslarim yuzumdeki kum tanelerini temizlerken buğulu gözlerimle bakiyorum sana Sare'm sonsuzum... uyandiğinda benden nefret edeceksin ! Uyanmazsan da ben kendimden nefret edicem! Sen benden nefret etme sonsuzum... ben kendimden nefret ediyorum zaten ! Sonsuzum! Boyle olacagini bilemezdim! Kahretsin bunu yapmis olamam sevdigimi öldüremem! Mektuba yazdiğim sey bu degildi! Bunu kastetmemistim !!! Lutfen Allah'm lütfen ! Sare'den vazgeçemem ! Onun acisini yaşayamam!
- Nerde kardesim ? Yaşiyo mu ? Neyi var ?
Sare'nin acisini tek ben yasamiyorum. Herkesin hayatini mahvettim! Hissetmedigim bedenimi zorla doktorun odasina gotudum. Yer ayaklarimin altindan kayarken. Gozlerimin onunden Sare'm geciyordu. İki gece onceki o öpücugu... kucagima bayilmasi! Kahretsin ! Hasta da olsa nefes aliyodu !
Doktordan zorla ögrendigime göre sara hastasi da oldugu icin dayanmasi daha zormus! Ve hizla arabadan firladiği icin cigerlerinde hasar olusmus yani artik Sare'm .....

Dört duvar... yesil odama gecip yazabildigim kadar yazdim... icimi kağitlara döktüm. Elimde Sare'nin gece yazdigi mektup vardi kutuyu actim ama okumaya cesaret edemedim ! Bu kadar kisamiydi ? Ben bu mektubu yaşlaninca okumayi planliyordum hatta okumayi bile değil o okuyacakti ! Ben ölmeliydim ! Bu kadar erken olamaz ! Yazdigim kagitlari da kutuya koydum ve tekrar doktorun yanina gittim. Başim cok dönuyordu ama yinede konustum buna mecburdum cunku!
- Sare dayanir ve yasarsa bana kizmamasin istiyorum ! Ona soylemek istedigim dunya'yi benim gozlerimden gormesiydi. Ama dusundum de bu soyut olarak kalmamali! Ben zaten cok rahatsizim umarim dayanamam ve Sare'den önce bedenim topraga kavusur. O zaman Sare'me birakacagim tek sey var lutfen beni kirmayin ! Ve istegimi yerine getirin hepsi bu kagitta yaziyor.