İMKANSIZ

♣♣♣SARA♦♦♦

Kafami kaldirmayi hic istemiyordum. Ama gelen bu tanidik ses bana tekrar seslendi;
- Sare cok uzgunum... Seni kirmamak icin biraz uzak durmak istemistim.
Artik kim olduğu belliydi. Hicgiriklarima engel olamiyordum ama agladiğim icin utanmiyorum. Bu onun eseri. Soguk elleri birden koluma değdi. İstemsiz bir şekilde kolumu geri cektim ve eli havada kaldi. Tabi şu anda yüzümun halini düşünmek bile istemiyorum. Eminim rimelim agzimi gözümü kaplamistir. Ayağa kalktim ve gözlerinin icine sertçe bakarken;
- Bıktım ! Anladın mı? Bıktım ! Herkesten, herşeyden bık-tım!
Kendimi boynuna attim ve tekrar ağlamaya başladim . Uzun süre hic konusmadan bana dokunmadan durdu. Sadece ben ona sarılıyordum. Geriye çekildim ve yüzüne bakım. Bana bomboş gözlerle bakiyordu. Gözlerindeki boslukta bir an kendimi buldum. O boslukta kayboldum. Hafifce buz gibi ellerini yüzüme koydu. Gozlerimin altini baş parmağiyla sildi. Ama ben hala agliyorum. Kendime engel olamamak beni güçsuz biraktiğina eminim.

Telefonumun titremesiyle birlikte goz yaslarim yerini sessizlige birakti. Tabii bir tek telefonun titresim sesi...

- Efendim abla
- Sare nerdesin ?
- Okula godiyorum ! Nerde olsaydim ?
- Sacmalamayi kesde beni dinle önce. Bugün için sana randevu almistim. Hemen eve gel de hastaneye gidelim.
- Olmaz!
Ne demek ? Sana ilk iyiliğim bu... Bu firsat eline gelmez acele et seni bekliyorum.

Aman.. yuzume kapatmasa olmaz zaten ! Telefonu zorla cebime yerlestirdim ve kafami kaldirdigim da karsimda duruyordu hala. Yani Seza'dan bahsediyorum. Ne oldugunu sorarcasina bir mimik yapti ama ona oyle öfkeliydim ki sadece ona bombos baktim ve yanindan uzaklastim.  Şimdi belki beni daha iyi anlar Seza bey !

Hizli adimlarla yariladiğim yoluma  tekrar donmenin nasil bir duygu olduğunu anlatamam. Bu randevu nereden ciktiki zaten ? Bana niye iyilik yapiyor ayrica ! Yoksa.... yoksa anladimi ona dava actiğimi ! Yok canim nasil anlayabilir ki ? Avukat ve Seza' dan baska kimse bilmiyor. İkiside asla soylemez ona .  Elimi yuzume degdigim de fark ettimki yuzum hala nemli. Tabii o kadar ağlarsan olacagi o ! Nasil igrenc bir baslangic. Gece hic boyle bir guneuyanacagimi dusunmemistim o kadar suslendim. Şu halime bak ne sac kaldi ne makyaj ! Eyvah !!! Makyaj...
Rimelim her yerime bulaştiğini tahmim edebiliyorum. Ama yinede bir umit telefonumun kamerasindan bakmayi denemeliyim. Telefonumu cebimden zorda olsa cikarttim ve kamerayi actim. On kameraya ayarladim ve bir bakis attim ki ! İgrenc ! Bu ne hal ? Bir göz bu kadar mi cirkinlesir ? Bir daha bu illeti asla surmemeliyim! Sonucta ne zaman aglayacagim belli olmuyor. Hemen cantamdan islak mendil cikarttim. Gerci pek islak sayilmaz. Ağzi acik kalmis ve biraz nem kaybetmis. Yinede iş görür. Hemen yuzumu iyice temizledim. Ablamin beni bu halde gormesine dayanamam. Eve yaklastigimda kendimi nedense cok iyi hissediyordum. Gerci biraz heyecanliydim ama yinede son yarim saatimin en guzel ani diyebilirim. Zile bastim ve ablam asaği indi.
- Gunaydiiinnn !
-Gu- gu-gunaydin.
Ben yanlis duymadiysam ve gormediysem ablam bana sarildi ve ( Günaydin ) dedi. Bu kiza gece ne oldu acaba? Gercekten ablam gece nerde kaldi bana pek arkadaş gibi gelmedi . Hem bu gicikla kim arkadaş olur ? Yürumeye devam ettik ve evin arkasindaki otobus duragina geldigimizde dayanamadim ve en sonunda sordum .

- Akşam hangi arkadaşindaydin ? Taniyormuyum ben ?
- Yakin da tanisacaksiniz merak etme.
Dedi imali bir sesle. Neyse canim belkide merak edilecek birsey yoktur gercekten. Otobus geldi ve tam jeton atarken ablam elime sarildi.
- Dur! Dur ! Ben atarim senin harcligin da yok zaten jeton harcama .
Gercekten çok şaşırtiyor beni. Ben daha israr bile edemeden nasilda atti jetonu ? Pes doğrusu yalvarsam yapmaz ! Arkalarda bir koltuğa oturduk ve yine şaka gibi bir sey daha . Beni cam kenarina oturttu. Sıkılmayim diyeymis (!) Zaten yaninda sıkıliyorum ama neyse. Acaba hastaligimi biliyor ve öleceğimi felan mi öğrendi? Bana niye böyle davraniyor ki ?  Yol boyunca hic konusmadim. Seza'yi , davayi ve ablamin sacmaligini dusundum. Ama hastaneye yaklasip otobusten indigimizde icime bir korku sardi. Ve hic dusunmedigim seyi dusundum . O psikopat burda mi ?

Hayir canim göremem onu ! Cengiz'i görmeden gideriz doktora degil mi ? Hem o acilde calisiyor. Bir umit girdim hastaneye . Ve hemen doktorun odasini bulduk. İceri girdigimde cok tatli bir doktor bana gulumsedi. Ne diyorum ben ya ? Siradan bir doktor iste... Ablam da odaya girdi ve seriyi tamamladik !  Doktor bana ve ablama eliyle koltugu isaret etti. Biz de oturduk. Ne olacagini bilmiyordum. Ve doktor konusmaya basladi.
- Sare öncelikle seni bu kadar beklettiğim icin uzgunum. Testleri doğrulamak icin tekrar yaptik ve sonunda hastaligini tespit edebildik. Moralinin bozulmamasi bizim icin cok onemli bu yüzden once tedavinden sonra hastaligindan konusmak istiyorum.
Hastaliğin sadece sende olan birsey degil, bu yüzden asla uzulme bu iyilesmen icin cok onemli. Sana verdigim ilaclar seni fiziki olarak toparlayacak. Moralini de yuksek tutup on bes gunde bir kontrole geleceksin. Seni surekli gozlem altinda tutacagiz. Tabii sen kendini iyi hissetmediginde veya kotu bir gidisat olursa mutlaka gelmelisin. Örneğin nöbetler. Ama endiselenecegin hic birsey yok . Bana guvenmelisin soyledigim gibi ilk sen degilsin.  Simdi hastaligini anlatayım. Soylediğim gibi cok korkmamalisin ama. Senin hastaligin beyindeki sinir hcrelerinin calismasinda ki bozukluktan oluyor. Bu bozukluk yuzunden nobetler gecirebilirsin. Yani daha onceki bayilmalarin buna ornek. Ama sadece bayginlik seklinde olmayada bilir farkli nobet cesitleri bulunmakta...
Gibi uzun uzun anlatti ve ben gercekten kormuyorum. Sadece hastaligimi merak ediyorum adini ve ilaclari. Dayanamadim ve en sonunda sordum.
- Peki bunlari anladim ama benim hastaliğim. Ne ? Bu kadar buyutmeye ne gerek var anlamiyorum doğrusu.
- işin ciddiyetini anlamaman yinede guzel hep boyle pozitif olmalisin cunku epilepsi hastaligi olumsuzluklari kaldirabilen bir hastalik degil.
- Epilepsi mi ?
- Evet diğer ismiyle sara...