İMKANSIZ

TESADÜF

Alarmimi kurmanin acisini cekerek uyandim.Hizla giyindim ve icimden kendime yüzlerce hakaret saydim. Kahvalti yapamadiğim icin karnimin icinde bir disko topu donuyordu ve topuklu ayakkabili bir gurup genç zipladikca gürültüler disardan gurultu olarak duyulabiliyordu.hizla siteden ciktim ve otobus duragina dogru kosar adimlarla gittim. Okul da ilk günüm olmasinin heycaniyla midem bulaniyordu. Otobüsün bu kadar dolu olmasini beklemiyordum doğrusu . Bindim ve kapiya yakin bir yerden tutundum. Dengede duramiyor dusecek gibi oluyordum . Ve bu dengesizligimin ustune sşoforun ani freniyle yere hizla yapiştim ......
- ahh... ben çok özür dilerim ... iyimisiniz ?
- Dikkat etsene aptal! Kalk çabuk üstümden kalk !
Aman aman .... bana aptal diyene bak yol boyu gövde gösterisi yapiyodun. Düşünce niye tutamadin kasli vicudunla ? Gicik sey... sonraki durakta indim ve okulu kisa surede buldum ve hemen iceri girdim ... eyvahlar olsun ama hangi sinifdayim ki ben ? Hemen mudur yardimcisinin odasini buldum ve lafa basladim. Gec kalmanin heycaniyla sesim panik cikmis olabilir
- ben bu okula yeni geldim ama ....
-tamam tamam gel seni sinifina gotureyim.
İyi ama nerden tanidi beni ? Her neyse beni sinifa götursun yeter. Uzun bir kolidoru gectikten sonra soldaki kapiyi tiklatti . Kapinin ustunde 10/k yaziyordu icimden unutmamak icin defalarca tekrarladim ve iceri girdim. Herkes bana merakla bakiyordu. Tabi bende onlara. Sonra öğretmen bana sirami gösterdi ve yerime oturdum kisa bir tamisma sonrasi öğretmen yoklama almaya başladi. Ama benim adimi Zeynep Kara olarak okumustu yani ben kendimi savunamadan az once geldi deyip guluştüler . Bende hiç bir şey söyleyemedim. Zil çalinca hemen müdür yardimcisinin yanina gitmeye karar verdim ve odasini ararken aniden irkildim.
- ahhhh... çok özür diliyorum
- ne yaptin !!!!sen üstüme döktün!
Ve başimi kaldirdiğimda tekrar irkildim üstume kola döken kisi otobüste üstune düştüğum cocuktu. Arkami donup hizla ordan uzaklastim. Mudur yardimcisini buldum ve olayi anlattim. O da bana hata bendiymis gibi uste cikmaya calisan cumleler kullandi.
- ne bicim ögrencisin sen ?
- sabah sabah isim yok gibi senle uğraştim !
-aklin nerdeydi sinifini nasil bilmezsin ?
-Efendim ben anlatmaya çalistim...
Okulun arkasinda bulduğum duvarin üstune oturdum ve ağlamaya başladim . Aklima birden hasta olduğum geldi. Ve sonrada zarf zarfi hala okumamistim ve daha da kötusu sandiğin içine sahte zarfi yerlestirmedim. Birden bir ses duydum ve refleks olarak ayağa zipladim.
- Sare!!! Dur ağlama nolursun...
-önemli bir sey değil. Seni burda görmeyi hic beklemiyordum.
- iyiki gördüm seni yoksa ağlayip kendini üzmeye devam mi edecektin kiyamam sana ...
Ve bana birden sarildi . Ama onu durdurmadim cunku boyle ağlamak daha güzel... ağladiğimi fark edince kollarimdan tuttu ve yuzume bakti. Ağlamayi unutmuştum sadece bir sey vardi dünyam da mavi gözleri...
Kendimi toparladim ve olaylari anlattim o da sinirlenerek birden oturduğumuz duvardan kalkti. Bu kalkisi bana çok endise vermisti cunku burnuma olay kokulari tütüyordu. Kolunu tuttum ve durmasini soyledim ama beni dinlemeden sözümu kesti
- seni kimsenin üzmesine izin veremem ! Kendini ne zannediyor seni yanliz mi gördu ?
- dur lutfen sakince sinifimi bulmama yardim et sadece .... lütfen .