Złoty Chłopiec

Prolog

Rozdział 1

Siedziałam spokojnie na miękkim łóżku, wpatrując się w niewielkie okienko. Dookoła mnie rozciągały się tylko okrągłe ściany wieży. Patrzyłam przez to okno i nic. Nic, a nic. Tylko obłoki sunące po błękitnym niebie.

Nagle zobaczyłam czerwony róg pojawiający się w oknie. Coraz większy... Wielgaśna, przerażająca głowa smoka! Ogromne, czarne oczy i długa paszcza! Otworzył ją powolutku, pokazując mnóstwo ostrych jak szpilki zębów.

Niespodziewanie smok zamknął pysk, uśmiechnął się i powiedział:

-Jak ci się podobało, księżniczko? Wystarczy?

-Świetne, pani Różo, świetne!- odpowiedziałam- Zrób taką minę, a ci głupiutcy rycerze zaraz zwieją do domów. Wystraszymy ich na śmierć!- roześmiałam się.

Ja i Pani Róża mieszkałyśmy tutaj razem. Słyszeliście kiedyś o uwięzionej w zamku księżniczce, którą zazdrośnie pilnuje zły smok? To właśnie o nas! Jednak Pani Róża wcale nie jest zła. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego wszyscy tak myślą. To prawda, że jako smok jest bardzo duża i wygląda dość przerażająco... ale żeby od razu zła? Pomagamy sobie wzajemnie. Obydwie chcemy się stąd wydostać.

Smoczyca spojrzała gdzieś poza okno.

-O, Księżniczko! Mamy kolejnego gościa!

Zeskoczyłam z łóżka. Pobiegłam w podskokach do trójnogu okrytego tkaniną. Zsunęłam ją błyskawicznie i wpatrzyłam się w ciemną kulę. W niezwykłych kolorach zalśnił tam cały plan zamku.

-Pokaż mi bramę- poprosiłam.

W kuli wyświetliła się postać stojąca przed wejściem do zamku. Magiczna kula nie przedstawiała szczegółów, jedynie jednokolorową figurę w zbroi. Jednak kolor był bardzo istotny. Symbolizował wnętrze danej osoby. Ten rycerz lśnił się na zielono.

-Pani Różo, zielony to dobry kolor?

Nie odpowiedziała.

-A przystojny chociaż ten rycerz? - zapytałam z nadzieją. "Jak już mam się w nim zakochać, to niech chociaż będzie ładny."- pomyślałam. Smoczyca mruknęła coś w odpowiedzi.

-To zróbmy mu pierwszy test - powiedziałam. Pani Róża momentalnie rozwinęła ogromne, nietoperze skrzydła i poleciała w jego stronę. Rycerz przerażony wskoczył na konia i uciekł. "No trudno. Czyli to nie ten."

Dawno temu, kiedy jeszcze byłam malutka, do moich rodziców przyszła czarownica. Groziła im. Chciała mnie na zawsze zabrać z domu. Nie wiem dlaczego. Tatusiowi udało się ją przekonać, że to zły pomysł, wtedy czarownica postawiła inny warunek. Powiedziała, że zostanę uwięziona w wieży i uwolnić mnie będzie mógł tylko ten, w którym się zakocham. I który nie ucieknie przed smokiem.

Na początku przyjmowałyśmy tu rycerzy przyjaźnie, ale wielu z nich było niedobrych. Wcale ich nie obchodziłam. Chcieli tylko złota lub królewskiej korony po moim tatusiu, więc razem z Panią Różą wymyśliłyśmy testy, przez które musieli przechodzić, żeby się ze mną spotkać. Jednak nikt nie przeszedł wszystkich. Jeden był za brzydki i nawet go nie dopuściłyśmy, inny tchórzliwy, kolejny głupiutki, a następny okrutny. Nikt nie przeszedł wszystkich testów.

Dopóki nie pojawił się Złoty Chłopiec. Chociaż nie, jednak nie. Przecież on też nie przeszedł wszystkich prób.