Reckless

Chapter 24

Enjoy reading! Vote and comment!

__________

Chapter 24: My strengths are my weaknesses

"Every disppointment, every setback, every person who did us wrong, God will turn it around for our good."

***

Nakaupo lang ako sa swivel chair sa loob ng office ko habang hinihintay kong magsalita si Kylie.

She looks sad and guilt was written all over her face.

Huminga ako nang malalim bago ako nagsalita. "Tell me Kylie, bakit hindi mo kaagad sinabi sa'kin?" Mahinahon kong tanong. Pagod na din siguro ko dahil sa mga trabahong ginawa ko buong maghapon, sinabi ko kasi sakanya na bago umuwi nalang kami mag-uusap.

"Ate please, please forgive me. Don't be mad."

"I'm not mad, annoyed yes. I trusted you, I treated you like my own sister and this is what I get?" Naiinis kong sabi sakanya, saka lang siya tumingin sa'kin and reached out for my hand.

"Ate I was afraid. Alam ko kung gaano ka kagalit kay Kuya Roland noon. I saw it with my own eyes." Panimula niya, kitang-kita ko sa mata niya na naluluha na siya.

Ganito ba kahirap magsabi ng totoo?

"Anong kinalaman non?" Tanong ko at muli kong binawi yung kamay kong hawak niya.

Napayuko na naman siya and started playing with her hands. She's like that when she's really nervous. "When you told me that he was the father of the triplets, I got scared. Natakot ako na baka kapag nalaman mong mag-pinsan kami palayasin mo ko that time. And I don't have any place to go." Aniya and started sobbing.

Dahil sa sinabi niya kaya medyo lumambot yung puso ko. She's important to me, kaya nga kinupkop ko siya nung mga panahon na pakalat-kalat lang siya dito sa Baguio eh.

Because somehow, nakita ko ang sarili ko sakanya.

We're both fatherless and product of infidelity. Mas panget nga lang ang naging buhay niya, her step-father physically  abused her that's why she left Hawaii ang nagpakalat-kalat sa Baguionpara hanapin yubg totoo niyang tatay pero sa kasamaang palad patay na ito at hindi siya tinanggap ng asawa ng bioligical dad niya.

"I really wanted to tell you the truth. Sobrang takot lang ako ate, lalo na nung tumagal na. Napamahal ka na sa'kin at ang mga bata. Hindi ko kayang umalis sa buhay niyo." She said while crying softly.

And that's it, nawala na lahat ng sakit, inis at disappointment ko sakanya.

Dahil nakita ko sa mga nagdaang taon ang pagmamahal niya sa'kin at sa mga anak ko. I know she truly loves us.

"Stop crying, come here and give me a hug." I said and smiled at her.

Gulat na gulat naman siyang napataas ng tingin sa'kin.

"Are you serious? You're not gonna kick me out?"

"Of course not, ayoko mawalan ng annoying personal assistant." I said smirking at her. Agad naman siyang tumayo at umikot sa table ko para yakapin ako.

"Thank you ate!! Sorry talaga! Sorry! Sorry! Sorry!" She said while laughing but still sobbing habang niyayakap ako ng mahigpit.

"You're choking me, get off." Sabi ko habang nagmimake face.

"Ang saya ko lang, kala ko papalayasin mo na ko e." Sabi ni Kylie at patuloy lang sa pag-arte na umiiyak pa rin.

"Kailangan mo lang sagutin ang susunod kong tanong at gusto ko yung totoo lang ang isasagot mo."