Yağmur Yüreklim (Kitap Oldu)

4 ~ Yolcu Part - 2

♡♡♡♡♡

Mayıs 2006

Aksam yemeğine oturduklarından beri ne yalan söyleyip de izin alacağını düşünüyordu. En sonunda aklına gelen tek mantıklı fikri söylemeye karar verdi.
"Baba." diye seslendi sağında oturan babasına. Babası çatık kaslarıyla kendisine baktığında korkmadan edemedi.
Son yıllarda babası sinirli, hep çatık kaslı, evle alakası olmayan, iş kolik bir adam olup çıkmıştı.
Ara ara aklına gelince Elif'e o çocukla konuşup konuşmadıgini sert bir mizacla sorardi. Elif aradaki husumeti anlayamasa da korkusundan hep inkar ederdi. Nitekim Barış'ın mezun olduğunu söyleyince babası da artık sormaya vazgecmisti.
"Şey... arkadaşımın ablası evleniyor da. Beni de davet etti , hem bütün arkadaşlarım gidiyor."
"Eee.." diyen babasına yutkunarak baktı ve mırıl mırıl bir şekilde devam etti.
"Yani , ben de gidebilir miyim? Söz geç kalmam , gece 12 de evde olurum. "
Babası bir süre çatık Kaşarlı düşünüp, Elif'in soğuk terler dokmesine sebep olduktan sonra " 12'de Ali seni alır. Bir dakika geç kalırsan bir ay boyunca evden okula okuldan eve."
Elif sevinçle teşekkür ettikten sonra yemeğini yemeye başladı.
Yemekten sonra odasına cekilince telefonunu alıp Barış'a mesaj attı.
"Izin aldım, ne yapacağını çook merak ediyorum. Bilirsin meraktan uyuyamam ben. Acaba biraz çıtlatsan mı ki?"
Barış'in mesajı okuyunca kiyamayip yapacağı şeyi söyleyeceğini düşünse de gelen mesajla suratı asıldı.
"Adı üstünde sürpriz sevgilim. Ama çok sevineceksin , bence bu kadarı uyumak için yeterli. Tatlı rüyalar, seni seviyorum."
PISLIK " yazıp yolladı ve tepine tepine yatağına girdi.

Barış ise gelecek olan cevabı hemen hemen biliyordu. Büyük harflerle yazılan cevabı görünce attığı kahkahaya engel olmadı. Kafasını iki yana sallayıp " Deli kız.. " diye mirildandi. Yatağına girip kollarını basının altında birleştirdiginde gülümseyen yüzünden anlaşılıyordu mutluluğu. Yaşı küçük olsa da , yaşından daha çok seviyordu.

Öğlene kadar büyük bir kosturmaca içinde geçirdi zamanını. Arkadaşlarıyla son hazırlıkları da tamamlayınca telefonunu çıkarıp sevgilisine mesaj attı.

'' Hazır mısın ?''

Saat hızla yaklaşıyordu. Aynı zamanda heyecanı da büyüyordu. İleri geri hızlı adımlarla ilerlerken mesajına cevap geldi.

'' Evet , birazdan orada olurum.''

'' Tamam güzelim , gelince mesaj at seni kapıda karşılarım.''

'' Tamam canım. '' diye tekrar mesaj gelince gülümseyerek telefonunu cebine attı. Giyinme odasına gidip üstünü değiştirdikten sonra saçlarına da şekil verip arkadaşlarının yanına geçti. Hepsinin üzerinde takım elbise vardı. Papyonları aynı renk , ayakkabıları aynı modeldi.

Bir süre şakalaşıp muhabbet ettikten sonra telefonuna gelen mesajla dış kapıya ilerledi. Elif , geldiğini haber vermişti.

Otelin kapısına çıktığında kapının önünde onu bekleyen güzellikle bir kez daha mest oldu. Kalın askılı , pembe elbisesiyle Barış'ı adeta büyülemişti Elif. Ellerini mahcup bir şekilde önünde birleştirmiş , salık bıraktığı düz saçları yüzüne dökülmüştü. Gözleri ellerinde , bir sağa bir sola sallanıyordu.

Barış derin bir nefes alıp kendisini henüz farketmemiş olan sevgilisine sarıldı. Birden çığlık atan sevgilisine gülüp birazcık geri çekildi ve yüz yüze gelmelerini sağladı.

Barış'ın sımsıcak bakan yeşil gözleriyle karşılaşınca içindeki korku dağılmış , yüzünde kocaman bir gülümseme belirmişti. Babası her an bir yerden çıkacakmış gibi hissediyor , korkudan bacakları tir tir titriyordu. Korkusu Barış'ı gördüğü anda bir sis bulutu gibi dağılmıştı.