AŞKIN ADA'LI HALLERİ

BÖLÜM 17

Evet artık Çağan yoktu.Aslına bakarsanız benim için bir çok şeyin de artık anlamı yoktu.Bir gün bana ben öldüğümde hayatımdaki tüm kadınlar başımda olacak demişti de gülmüş geçmiştim.Bu nerden mi aklıma geldi? Çünkü şuan eski eşi,benden sonra ki sevgilisi ve ben hepimiz bir araya gelmiş ağlıyorduk.Evet ayrı kaldığımız o süreç boyunca hayatına yeni biri girmiş Çağan'ın.Bu kadar acımın içerisinde bana bunu nasıl yapar?triplerine giremeyecek kadar acım vardı.

Annem Çağan'ın cenazesine gitmeme izin vermedi.Gönlümde kopan çığlıklarla son bir kez göremedim onu ve ben uğurlayamadım sonsuzluğa.İçimden bir veda etmek geçti ona.Duyardı değil mi?Duymalıydı?Gözlerimi kapattım yüzünü,yüzünün her girintisini,çıkıntısını gözümün önüne getirmeye çalıştım.Bana en son sevgiyle baktığı anı yakalamaya çalışıyordum.Sonra iç sesimle veda ettim ona.

Her anlamda ilkimi yaşadığım adam bu yaptığın yakıştı mı hiç sana?.Bunu yaptığım için kendini suçlama demişsin ardından eklemişsin Seni Seviyorum diye.Yani beni severek mi verdin son nefesini?Ve sen bilmiyor musun aldığım her nefeste seni vereceğimi.Keşke içimde tutmak mümkün olsa.Ya değil mi?nefes ne kadar önemli.Ve sen en fedakarlık edilmeyecek olandan fedakarlık ettin.Şimdi evimizde olduğunu bilsem koşmaz mıydım yanına?.Ben nasıl bıraktım seni? ya sen nasıl göze aldın bu kadar derin sessizliği?Böyle son bulacağımızı bilsem hiç görmezdim seni,hadi gördüm diyelim kimse bilmesin diye sesimi bile çıkarmazdım.

Ve şimdi sen yoksun.Seninle başlayan cümlelerde yok.Kırgınlık yok,kızgınlık yok,bu duyguların anlamı da yok.Herşeyi bırak belki diye başlayan bir umutta yok.Nasıl bir yangın biliyor musun?İçime akıttığım gözyaşlarını bırak,hıçkırıklarım bile körüklüyor minicik kıvılcımları.Her "Ç" harfini duyduğumda bitmeyen kasırgalar yerle bir ediyor yüreğimi.Keşke diye başlayan ve sonu gelmeyen suçlamalarım karşısında savunmaya bile geçemiyor benliğim.Kendimle ve seninle hesaplaşmalarım var.Bu kadar erken pes etmeyecektin.Ben pes etmiş olabilirim ama sen etmeyecektin.Hadi pes ettin diyelim bu kadar basit mi cezalandırmak.Evet Çağan sen kolay yolu seçtin.Biliyorum şuan sana söylediğim herşeyi duyuyorsun.Ve onaylamıyorsun.Gene lafımı kesmeye çalışıyorsun.Senden gitmiş olabilirdim ama bende bitmemiştin.Seviyordum seni be adam!Ne gerek vardı bu kadar karanlığa.Sen siyah rengi sevmezdin.Hatta siyah renk bile sayılmamalı derdin.Ne çabuk savunduğun herşeyi eylemlerinle çürüttün.Yakışmadı.O şiirler yazılası gülüşüne soğukluğun rengi yakışmadı.Şimdi Hoşça kal! Dememi bekliyorsundur.Hayır! Ben sana veda etmeyeceğim.Kararımı değiştirdim.Bir gün gelipte buluşana kadar veda etmeyeceğim.Ve bu sonun başlangıcı.Ve ben seni seviyorum adam!Tüm bunlar bu cümleyi söylediğimde bu kadar yürekten inanmamamdan!

Gözlerimin kapattığım halde yanaklarımdan göz yaşlarım süzülüyordu.Göz yaşlarımın yaptığı basınca dayanamayak açtım gözlerimi.Etrafımı göremiyordum artık.Her yer göz yaşı rengiydi.Evet bu gün matemdi.Bugün sevgiliye aşk sözleri değil dualar hediye edilmeliydi.

Telefonumun sesi geliyor.Hiç kimseyle konuşacak halim yok.Telefonum hala çalıyor.İnsanlar neden bu kadar ısrarcı.Ve ben neden yanında kalmak için o kadar acı çekmişken şu telefonumu arayıp duran kişi kadar inatçı olmayıp daha fazlasına dayanamamıştım.Telefonun beşinci kez çalışı.Yeter artık bırakın gözlerim ayinini tamamlasın.Telefonum susmuyor.Bir hışımla kalkıyorum yerimden.Gözlerimin buğusundan mı yanlış görüyorum,yoksa bütün bu yaşadıklarım rüya mı.Telefon elimde hala çalmaya devam ediyor.Kocaman harflerle yazdığım gibi,olması gerektiği gibi Çağan arıyor!