Alex's POV
Madali lang ang takbo ng oras at nagmamadali akong pumunta sa gate ng school.
Wait. Bakit ba ako nag mamadali?
Kasi gusto mo na siyang makita.
Sabi ng nasa utak ko. Hala! May sariling pag-iisip ata ang utak ko.
Pagdating ko sa gate nakita ko na agad siya na nakasandal sa kotse niya at nakapa mulsa pa.
Agad naman akong pumunta sa harapan niya.
"Andito ka na pala. Tara." sabi niya. Ha?
"Saan tayo pupunta? Akala ko ba about lang sa project ang pag-uusapan natin dito?"
"Better go inside the car and I will explain, okay?"
"Excuse me lang ha, first di kita boss kung makapag utos ka. Kapartner lang kita. Naiintindihan mo ba? Ka partner lang kita."
Paagkatapos kung sabihin ang mga katagang 'yun ay nakita ko sa mukha niya ang pagkagulat na halong halong lungkot.
May nasabi ba akong mali?
"Oo nga, ka partner lang kita. Alam ko yun. Pero sana naman intindihin mo naman ako dahil para lang sa project natin to."
Naging cold na ang boses niya at napaka seryoso.
Project lang naman to Alex eh. Bat ba iba ang iniisip ko? Kainis!
"Okay." 'yan lang ang nasabi ko at pumasok na sa passenger seat.
Pumasok na din siya at nagsimula ng mag drive.
"Saan mo ba talaga ako dadalhin? Siguraduhin mo lang na sa project tong pupuntahan natin ha?" pagtataray ko sa kanya.
I saw him in my peripheral vision that he looked at me and smile and then he looked back to the front.
What's wrong with him? Why did he smile?
"Why did you smile?" I didn't control myself to ask him.
"What are you talking about? I'm not smiling."
"You smile." protesta ko sa kanya.
"I didn't."
"No, you smile and I saw it."
BINABASA MO ANG
You Belong With Me
Teen Fiction"DESTINY is a feeling you have that you know something about yourself nobody else does. The picture you have in your own mind of what you are about will come true. It's a kind of a thing you kind of have to keep to your own self. Because it's a frag...
