Alex's POV
Pagkatapos akong kausapin ni Hazel ay lumitaw naman ang utak ko sa mga huling sinabi niya.
Seryoso ba siya? O nag jojoke lang yun. Dahil kong joke yun, grabe ang sakit na ng tyan ko kakatawa. Ha-ha-ha!
"Hoy!"
"AY MONSTER!" gulat na sabi ko sa taong gumulat sa akin.
"Gwapong monster. Pwede bang tumabi?" tanong niya sakin.
Bakit siya nandito? Bakit di niya kasama yung bruha nyang girlfriend.
"Hindi." sagot ko sa kanya.
It may sound bad, but I don't care. I don't want to get in trouble.
Nakita ko siyang nag pout. Ang cute.
Wait! Did I say he's cute? Crap! Just forget it.
"I mean, uhmm. How about Kim? Baka magalit yun pag nakita niya tayo. I mean, hello! Ang war freak kaya ng girlfriend mo." tuloy-tuloy na sabi ko sa kanya.
"Yaan mo na. Ako na bahala dun." seryoso ba siya?
"Hmm, pwede magtanong?" out of the blue niyang tanong.
"Nagtatanong ka na." pilosopo kong sagot sa kanya.
Nakita kong napakamot naman siya sa batok niya. Tsk!
"Hmm. Pwede ba tayong uhhhmm.. ano ... Hmmm .."
"What?"
Mukhang nahihiya pa siya. Hindi nga siya nahiya sa mga pinaggagawa niya sa akin noon. Ngayon pa kaya? Ano kaya ang iniisip na gonggong nato.
"Pwede ba tayong magkaibigan ulit?"
Kaibigan? Yun lang pala. KAIBIGAN lang pala ang gusto niya. Pero bakit parang nasasaktan ako? Parang, hindi ako sang-ayon sa gusto niya?
Pero sino nga ba talaga ako para mag reklamo?
Ano? Tatanggapin ko ba talaga ang offer niyang friendship again?
Wala naman sigurong masama na mag simula ulit kami diba? Pero hanggang pagkakaibigan lang talaga.
Wait! Parang puro kaibigan na lang ang iniisip ko ah.
BINABASA MO ANG
You Belong With Me
Roman pour Adolescents"DESTINY is a feeling you have that you know something about yourself nobody else does. The picture you have in your own mind of what you are about will come true. It's a kind of a thing you kind of have to keep to your own self. Because it's a frag...
