Zoraki evlilik(devam)

Zoraki evlilik 23.bölüm "Beni sınamaktan vazgeç"

Of nerdesin Fatih... Gece oldu neredeyse ama kocam hala ortalıkta yoktu. Bugün ettiğimiz saçma sapan kavganın etkisi. Sonuç kocaman bir boşluk. Telefonunu bile açmıyordu. Beklemekten yorulmuştum. Gözlerim biran önce kendini uykuya bırakmak istiyordu. Hayır uyumayacaktım!!!... Gözlerimi açıp etrafa baktığımda güneş çoktan doğmuştu. Bidakika dün gece ben.. uyumuştum... Yataktan kalkıp üzerimi değişip lavaboya gittim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşağıya indim. Gelmemişti...

Zeliha:Günaydın kuzum

Miray:Günaydın

Zeliha:üzülme kuzum biraz sakinleşsin geri gelecek hem o seni çok seviyor seni de bebeğini de bırakmaz

Miray:biliyorum Zeliha teyze ama insan bir arar iyiyim der.

Zeliha:hadi ama sen üzme o tatlı canını. Hadi otur da kahvaltını et

Miray:iştahım yok Zeliha teyze midem almıyor

Mutfaktan çıktıktan sonra aylık kadın dergilerinden birini elime alıp salona geçtim. Koltuğa oturup ayaklarımı uzatıp elimdeki dergiyi okuyordum... daha doğrusu okumaya çalışıyordum. Aklım hala Fatih'teydi. "Nerdesin sen ya" iyice sinirlenmeye başlamıştım. Kapı çalmıştı. "ben bakarım Zeliha teyze" diyerek kapıya doğru gittim. Israrla çalan kapıyı sonunda açmıştım..

Miray:Fatih.. Nihayet evin yolunu bulmuşsun!

Fatih:Miray yine mi kavga etmek istiyorsun?

Miray:nerdeydin sen

Fatih:birazcık kafamı dinledim

Miray:yani kafanı şişiriyorum ben senin

Fatih:allah Yarabbim ya Resûlallah. Seninle tekrar kavga etmeyim kalbin kırılmasın diye gelmedim eve. Ama çok pardon üzülmemen için yaptığım anlayış için özür dilerim. Öküzüm ya ben

Miray:ya tamam niye bağırıyorsun
Fatih:bağırmıyorum Miray..

Zeliha:Fatih oğlum gelsene senle bişey konuşmam gerek

Fatih:tamam Zeliha teyze... Miray annemler aradı eve gelmeden önce bizi kahvaltıya çağırıyorlar hazırlan gidelim

Miray:emredersin başka

Fatih:Miray ne emri ya. Bizi çağırdılar diyorum

Miray:tamam ya tamam hazırlanıp geliyorum

Miray hazırlanmak için odaya çıktı. Zeliha teyze beni çekiştirerek mutfağa getirdi. "Otur" dediğinde söylediğini yapıp karşısına oturdum...

Zeliha:Fatih oğlum karını niye bu kadar üzüyorsun

Fatih:Zeliha teyze ben onu üzmek istemiyim hiç

Zeliha:ama farkında olmadan üzüyorsun. Biraz dikkatli ol o iki canlı üzülmemesi gerekiyor

Fatih:tamam Zeliha teyze daha dikkatli olacağım bundan böyle. Hatta Miraya söyleyeceğim onun yerine hamileliği de ben yapacağım

Zeliha:densiz densiz konuşma.

Fatih:ahaha tamam Zeliha teyze

Miray:geldim çıkabiliriz

Fatih:tamam

Evden çıkarken Miray önden yürüyüp arabaya bindi. Ardından bende şoför koltuğuna geçip arabayı çalıştırdım. Arada Miraya bakıyordum. Elindeki telefonla ilgileniyor ben yokmuşum gibi davranıyordu. Bu duruma her nekadar rahatsız olsam da onu üzmemek için bişey söylemedim...