~Ölüm Meleğime Aşık Oldum~

~ASANSOR~

Uyandığımda araba lüx bir otelin önünde duruyordu.Gözlerimi tam açtığımda Savaş'ı aramaya başladım.Sonunda bulmuştum.Otelin duvarına dayanmış sigara içiyordu.Arabadan çıktım.Benim arabadan çıkmamla gözlerini üstüme dikti.Yanına yaklaştığımı görünce rahatlamışca kendini serbest bıraktı.
Yanına gittiğimide;
Ben:Burda ne arıyoruz?
Savaş:Bilmiyorum,burası benim için özel.
Ben:Özel derken.
Savaş:Buraya herzaman babamla gelirdik.Anneme evlenme teklifini burda yapmış.Burası içimi rahatlatıyor.
Ben:Annen nerede?
Savaş:Edirne'de.
Ben:Peki,burda niye bekliyorsun'ki hadi annenin yanına gidelim ve özlemin gittsin.
Savaş:Annemi değil babamı özledim.Sanki ölmemişte birazdan şu kapıdan çıkıp gelecek.Bu otel onun için çok önemliydi.Gel benimle.

Elimden tuttu ve otelin lobisine getirdi.Ne olduğunu anlamamışca bakarken bana;
Savaş:Bak tamda burada babam anneme evlenme teklifi etmiş.Ama kötü yanıda burada kavga edip boşanma kararını almışlar.Babam burayı hem seviyor hemde nefret ediyordu.
Ben:Savaş,bak ben çok üzgünüm.
Savaş:Senin değil ben abin ve babanın üzgün olmasını istiyorum.Sana bazen kötü davransamda üzülmüyeceksin.Kimse için üzülme.

Dedikten sonra arabaya doğru yürümeye başladı ve benim kendisine yetişmem için bir kaç saniye bekledi.Artık arabadaydık.Yine uykum gelmiş ve dalmıştım.Rüyamda;
"Dar,loş ve uzun sokakta yalnız başıma ilerliyorum biraz korkuyor ve koşmaya başlıyorum ilerde üç sokak görüyorum birincisine giriyorum çıkmaz sokak.Ağlayarak ilk olduğum yere oturuyorum.O sırada bir ses duyuyorum.Savaş güzel ve samimi bir sesle"Belam"diyor ben ise ona bakıp"Katilim" diyorum."
Birden irkilerek uyandım.Savaş'da endişeyle arabayı durdurup bana baktı ve;
Savaş:Ne oldu?
Ben:Sadece bir kâbus.Büyük bir şey değil.

Gözlerini devirdi ve arabayı sürmeye devam etti.Bir kaç dakika sonra Savaş'a;
Ben:Sana artık Katilim  diycem.
Savaş:Neden?
Ben:İşte öyle demek istiyorum.
Savaş:Tamam,o zaman bende sana Belam  diycem.

Gözlerimi iyice açarak Savaş'a baktım.

Ben:Bunu rüyamda gördüm.
Savaş:Neyi?
Ben:Dar ve uzun sokakakta ilerliyorum.Karşıma üç sokak çıkıyor.Birine giriyorum sokak çıkmaz oluyor.Duvara dayanıp ağlayarak oturuyorum.O sırada sen bana Belam diyosun bende sana Katilim diyorum.
Savaş:İyi.Annemin evinede yaklaştık.Bir kaç dakikaya ordayız.Şimdi sus ve beni rahat bırak.

Bu neydi şimdi eski Savaş daha iyiydi.Aslında böyle sert davranırken bile güzeliğinden taviz vermiyordu.Dikkatle gözlerimi dikmiş yüzünü ezberlerken kapımı açtı ve sertçe Hadi!! Dedi.
Arabadan indik ve binaya girdik.Ben oldum olası asansore binmeye korkardım ve Savaş'a;
Ben:Ben asansorle gidemem.
Savaş:Nedenmiş o?
Ben:Küçükken içinde kalmışım ondan bu yana korkuyorum.
Savaş:5.katta yürüyerek çıkamam ve senide asla yalnız bırakmam.
Ben:Tamam asla vazgeçmezsin biliyorum.Ama inşallah elektirikler gitmez.Eğer giderse benim yanımdan değil senin yanından kötü olur.
Savaş:Hiç bir şey olmayacak yürü.

Asansore bindik 5 kat çıkacaktık.Korkudan ödüm patlıyordu.1.katta geldik.Ben nefes almaya başladım korkuyordum.Şimdi 2.katta çıkıyoruz diye düşünürken birden asansor durdu elektirikler gitmişti.O korkuyla Savaş'a sarıldım.O'da korkumu anlamış'ki bana karşılık verdi.Şu an bunları düşünmüyor ağlıyordum.Korkumu dindirmek için;
Ben:Savaş özür dilerim.
Savaş:Ne için?
Ben:Korktuğum için sarıldım.Şu anda dur ayrılma benden eve döndüğümüzde istediğin cezayı çekerim.
Savaş:Hayır,ceza yok.Bunlar normal.Aslında uzun bir süre buradayız.Telefonum arabada ve buralarda elektirikler geç gelir.Anlayacağın uzun süre benimlesin belam.
Ben:Hep böyle olsan.
Savaş:Aslında kendimi tanımıyorum bir kaç gündür.
Ben:Nasıl yani?
Savaş:Boşver şimdi bunları ve uyumaya çalış.

Bir şey demedim.Çünkü uykum vardı.Savaş'a dahada sarıldım ve yüzüne baktım.Bakmamla göz göze gelmemiz bir oldu.Ben ona sarılırken o ise gülümsüyordu.Sanırım bunun tarihe geçmesi gerek Savaş Özmen ilk defa gülümsüyor.Gözlerimi kapattım fakat uyuyamıyordum.Sonra başımı yine kaldırdım ama bu sefer farklı bir manzarayla karşılaştım.Çünkü Savaş uyuyordu.Sanırım çok yorulmuş olmalı yoksa hiç bir insan benim gibi birisi kucağındayken uyuyamaz.Onu biraz inceledim ve yavaşca yaından kalkıyordum'ki birden bileğimi kavrayıp"Yeşim beni asla bırakma hayattımda tek sen kaldın."dedi ve bana sıkıca sarıldı.Onun uyanık olduğunu sanıyordum ama uyuyormuş.

Bende kucağında uyuya kalmışım.Uyandığımda Savaş beni kucağında götürüyordu.Uyandığımı görünce bana gülümseyerek baktı.Ben ise kucağından inmek istediğimi söyledim ve indirdi.Tabi yanındaki melek kadar güzel kadına bakmadan edemedim.Sonra bir eve girdik ve oturduk.Bizim eve geçmemizle o güzel bayan mutfağa geçti.Ben Savaş ile beraber aynı yere oturdum.İki üç dakikalık bir sesizlikten sonra bayan bize 3 kahve getirmişti.İçeriye gelince Savaş'a sevgi dolu bakıyordu.Savaş'ta ise o sevgi yok gibi boş ve soğuk bakıyordu.Ben Savaş'a burdamı yoksa başka yerdemi kalacağımızı sordum.Cevap burdaydı.İsminin Bahar olduğunu öğrendiğim kişi bana rahat kıyafetler getirmeye gitmişti'ki Savaş;
Savaş:Bak şimdi ikimiz sevgiliyiz.Annem öyle biliyor.
Ben:Tamam.

Bahar geldi ve bana kıyafetleri verdi.Giydikten sonra hemen uyudum.Ama saat 03:34 civarında birinin sesiz mırıldanmalarıyla uyandım.Uyandığımda Savaş bana sıkıca sarılmış ve "Baba artık yalnız değilim yanımda bir kız var."biraz durdu ve bende bittiğini sandım yataktan kalktım ama bu seferde"biliyorum ona asla güvenmemeliyim.Yoksa senin çektiğin acıdan ağırını çekerim.Hiç bir zama Yeşim'e alışmamalıyım."sözlerini duydum.Kalkıp bir bardak su içip yatağa dönüp yarım kalan uykuma devam ettim.Tabi arada Savaş kemiklerimi kıracak kadar sarılmasa daha rahat olabilirdim.

+++

Yb geç geliyor.Özür dilerim.Fakat 3 kitaba yb eklemek fazlasıyla zor.

HEPİNİZE SEVGİLERRRR.....