ÖLÜM MELEĞİ

Bölüm 12

Derek'in bu adamları görmediğini anlamamın yanı sıra öldükleri ve dogaüstü olduklarıda aklıma geldi. İğrenç bi sırıtışla üzerime gelmeye başladılar. Canımın çok yanacağını anlamıştım çünkü hepsinin kalbi ve kafasını Derek sökmüştü. Zaten onların istediğide buydu. Canımı yakmak. Ben düşüncelerimle boğuşurken çoktan biri yanıma gelmişti ve başlıyorduk. Çektiğim acı katlanılmazdı. Ben bunun üstesinden gelebileceğime inanmıyorum. Yaklaşık 7 ölünün acısını çekmiştim. Geriye yirmiye yakın kişi vardı. Hadi ama ara verin biraz....

Derek'ten

Sara yanımda kıvrılıp bağırıyordu ne olduğunu en başta anlamadım ama sonra ölüm meleği olduğunu hatırlayınca ve benim öldürdükleriminde doğaüstü oldukları aklıma geldi. Sara onlara acı vererek bahşetiğim ölümün acısını çekiyordu. Hemde hepsinin. Sara Bu kadar acı çekiyor ve belli etmemek için eldinden gelenin fazlasını yapıyordu. Onu kucağıma alır almaz hemen eve girdim ve odasına çıkardım. Yatağa yatırır yatırmaz. Gözlerini sıkıca kapatıp konuşmaya çalıştı. "A ac acıyo .......canım ç ço çok acıyo" dedi. Yaklaşık 1 saat sonra herşey bitmiş ve Sara acıdan bayılmıştı. Baş ucuna oturup saçını okşamaya başladım o çok güçlü bir kızdı zaten bu yüzden yüzyılarca süren arama sonucunda o seçilmişti. Ama daha öğrenmesi gereken çok şey var ve onun kendine bir dayanak noktası seçmesi gerekiyor. Yoksa daha fazla dayanamıyacak. Sara yavaşça gözlerini açmaya başladığında Hemen elimi saçlarından çekip ayağa kalktım Gözleri kıpkırmızı olmuştu. "Derek " dedi. Hemen yanına biraz yaklaşarak " Yorma kendini çok güç kaybettin dinlen biraz" dedim. Onu buradan götürüp herşeyi öğretmem gerekiyor...

Gözlerimi yavaşça kapatarak bedenimi ve ruhumu uykuya teslim ettim. Derek yanımdaydı ve ona sonsuz güveniyordum. Sonuçta beni ölümden ve o adamlardan kurtarmıştı. Şimdi onun verdiği güvenle rahat bir uyku çekebilirdim. Yaklaşık 1 Saat sonra o güzel uykudan uyandım ve yatakta doğruldum. Ayaklarımı yataktan sarkıtıp gözlerimi ovuşturdum. Gözlerim karanlığa alıştığında kendi evimde olduğumu anladım ve rahat bir nefes aldım. Odaya göz gezdirdiğimde Derek odada yoktu. Yataktan kalkıp aşağıya inmek için kapının kulpuna uzandım.

Acaba açmasam mı? Ya kötü birşey olursa? Ama Derek aşağıda ve o benim hayatımı kurtarmıştı. Ben hemen düşencelerimi ezerek kapıyı açtım merdivenlerden inmeye başladım. Merdivenlerin son basamağındanda indikten sonra Salona göz gezdirdim Derek koltukta uyuyordu. Vampirler uyurmuydu ki. Yavaş ve sessiz adımlarla koltuğa doğru yürüdüm. Uyuyorken çok tatlı gözüküyordu koltuğun orada biraz daha eğildim ve dizlerimi yere koydum saçına elimi uzatım çok yumuşaktı Derek birden gözlerini açınca bende birden ayağa kalktım. Ayağım sehpaya çarptı ve yere kolumun üstünde düştüm. Lanet olsun kolum kolumu kırdım sanırım. Derek hemen yanıma geldi ve beni koltuğa otutturdu...