Hotbreakers'Series2 : Belinda Garyo (Editing)

3

Belinda's

"Belinda dalawin nyo ang Tatay Hernard.. he is dying to see the twins." Lady Coleen said.

Napatingin ako sa katabi ko na tahimik na nagmamaneho ng sasakyan na gamit namin ngayon kung saan nasa likuran sina Colei at Yuki nasa gitna nila ang mahimbing ang tulog na kambal na ipinasa ma nila kanina kaya napilitan akong dito sa front seat umupo katabi si John na syang humalili muna kay tatay Hernard bilang driver ni Colei.

"Titingnan ko kung makakadaan  kami mamaya ng kambal after ng trabaho ko. At isa pa, baka may magalit kung basta basta na lamang kami dadalaw roon." mainahon kong sagot.

Minsan may kakulitan at kapilyahan din ang aking tinuturing lil sister. Alam kong nagpapaka cupid ito ngayon, sila ni Yuki. Huminga na lamang ako ng malalim at kunwari ng in abala ang sarili sa IPad.

" I called tatay Hernard earlier to check on them specially Sinchay. He told me that they misses their grandchildren so much." Ani Yuki. Alam kong may binabalak ang mga ito. Pinacancel ni Colei ang mga appointments niya ngayong araw after ng meeting nya kanina at biglang dinaanan namin si Yuki sa malapit na restaurant at uuwi raw sila sa mansyon ng mga Friaz dahil may importante silang gagawin doon na hindi ko alam kung ano dahil wala naman sinasabi si Colei sa akin.

"Hindi ko pa rin masisiguro na makakadaan kami mamaya ng mga bata... At magmessage rin si Ivoh na tatawag ito dahil miss na nya ang kambal..." pa liwanag ko.

Totoo naman na tatawag si Ivoh  pero mamayang gabi pa iyon. Pwede naman talaga kaming dumalaw kina nanay at tatay pero kinakabahan kasi ako baka magalit na naman si John pag nakita nya kami roon. Baka akala nya ay pinagpipilitan ko na naman ang sarili ko at ang mga bata sa kanya. That's the last thing I need now.

"Oh... Sabagay... You can resched na yung visit nyo kina tatay Hernard Baka miss na rin ng kambal si Ivoh... Wait kailan b--" Ani Yuki na may mapaglarong tono.

"Pupuntahan ko rin sina tatay mamaya pagkahatid kina Colei sa mansyon... Sasama kayo sa akin." matigas na saad ni John na ikinagulat namin.

"Oh, but John, tatawagan daw sila ni Iv--"

"Sasama sila sa akin." mariin nitong Sabi at pansin ko ang pamumula ng kanyang tainga na nangyayari lamang sa kanya tuwing galit o inis na inis o nagseselos siya.

Sumulyap ito sa akin ng seryoso. "Sasama kayo sa akin mamaya." ulit nya sa akin kaya at itinuon ang tingin sa daan.

Wala sa sarili akong sumagot ng "Okay" rito at napatingin sa rear view mirror at doon nahuli ang makahulugang ngitian ng dalawa. Napapailing na lamang ako dahil doon.

"Dada... Miss you..." namilog ang mga mata ko at napatingin sa likod ng narinig si Jefion na tila nanaginip

Tulad ko ay bakas ang kalungkutan sa mga mata ng dalawa sa likuran. Kinagat ko ang aking pangibabang labi upang pigilan ang pagkuha. Oh my Lil ones don't deserve any of this.

Napasulyap ako kay John... Kitang kita ko ang tila pagkalito at sakit sa kanyang mukha habang mahigpit ang hawak nito sa steering wheel ng sasakyan.

Can you feel it, John?

These are our kids... And they longing to be with you...

--
Pagkahatid namin kina Colei at Yuki sa mansyon ay naratnan namin ang mag-asawa ng Friaz roon. Masaya nilang niyakap ang kambal na sabik na bumati sa mga ito.

"Oh my grandkids from our eldest..." Anang Chairman... Or dad.

"Grandpa, grandma, we miss you po!" sabay na saad ng kambal sa dalawa na ikinahalakhak naman ng mag-asawa.

Nakangiti akong bumeso at bumati sa kanila. "How are you po, Ch--"

"Stop right there young lady..." may pagbaba ta sa boses nito na ikinangisi ko.

"Dad...mom..." tuloy ko na ikinalawak ng ngiti ng dalawa... Maging nina Colei at Yuki.

"Much better!" Ani dad na ikinailing ko na lamang.

"If you only agreed to sign the adoption paper... You will be legally ours..." Ani mom na ikinangiti ko na lamang.

Nakita ko na nagpormal ang mga mukha nila ng makita kung sino ang ka sunod namin.

I know, dad is being protective of us. Isa siya sa mga nasaktan noong masaksihan kung paano ako nalugmok noong malimutan at pagtabuyan ako ni John...sila ni mom ang naroon noon para sa amin.

"And, you are here too, John." pormal nitong saad.

Huminga ako ng malalim at Ngumiti kay dad.

"Good morning, Chairman. Hinatid lamang po namin sina Lady Colei bago kami pupunta sa ospital ni uh... Ng mag-iina upang dumalaw kina nanay." anito.

Nginitian kong muli si dad ng tingnan nya akong muli. "Dadalawin lang po namin sila... Miss na po kasi nila ang mga bata... At ganun din po ang mga bata sa mga ito" paliwanag ko.

Tila napipilitang tumango si sad at nakakaunawang Ngumiti si mom sa amin. "Dito po kami tutuloy pagkatapos. Miss na rin po kayo ng kambal." dagdag ko pa.

Nakita ko naman ang paglambot ng mga mukha nila at hinalikan naman ang mga pisngi ng mga buhat buhat nilang mga bata.

"Kailan kaya namin mabubuhat ang mga apo namin mula sa bunso namin?" tukso ni dad kay Colei na ikinangisi naman nito

"Just enjoy first these two sweethearts... Mom... Dad..."  sagot naman ni Colei na kinailing ng mga magulang.

"You and your husband don't have plans yet?" Ani mom.

"Oh please..." ungol ni Colei na ikinatawa na lamang namin sa kabila ng kaalaman namin ni Yuki ng tunay nilang sitwasyon.

--
"Narito na tayo..." anunsyo ni John at tumingin sa amin ng kambal na Kasalukuyan natutulog na naman.

Ito kasi ang ugali ng dalawang ito. Madaling makatulog sa byahe. "Oh... They are asleep..." anya sa halos pa Bulong na tinig.

Tahimik itong bumaba at binuksan ang aliwang pintan kung nasaan si Jefion... At maingat ni yang inabot ito. Amang kukuhanin nya si Jelia ng magising ang prinsesa ko at sumiksik sa aking leeg.

Ngumiti na lamang ako kay John. "Ako na sa kanya. Salamat. Pasensya na sa abala" saad ko.

Nakita ko ang tila disgusto sa mukha nito sa aking sinabi na hindi ko alam alin sa mga iyon ang hindi nya nagustuhan.

Tumango na lamang ito st inabot na lamang ang bag ng mga bata na may laman ng mga essentials ng mga ito. Bago ako inalalayan sa aming pagbaba. Nang masiguro na wala na naiwan sa sasakyan ay nilock na nya iyon at pinauna ako sa paglalakad. Inayos ko ang buhat kay Jelia na alam kong any moment ay magtatantrums kung hindi siya makakalma agad.

"Are you awake, sweetie?" malambing kong tanong rito.

"Yes po, mie... Are we going to have shots po? I'm s-scared mimie" ungot nito habang papasok kami sa elevator. Alam kong napansin na ni Jelia ang mga nakasalubong naming doctor at nurse.

Huminga naman ako ng malalim. "No, love... Bibisitahin natin sina lolo at lola. Hindi ba miss nyo na sila?" magaan kong sagot dito.

Umahon ito mula sa balikat ko na may tuwa sa mga mata niya. "Really po mimie?!" Nakangiti akong tumango rito at siyang harap ni Jelia sa kambal nya na tulog pa rin kay John. "JEFION! Wake up na! Dito na tayo sa hospital to visit lola and lola!"

Sa gulat ko ay gumising si Jefion at tininang si John bago tumingin uli kay Jelia ng may ngiti sa mga labi. "We will visit lolo and lola... With mimie... And Dada... I'm happy, Jelia"