Küçük

{5}Gidiş

Multimedia Güneş ***:-) *_***#

Korkuyordum. Bütün bu söylenilenin doğru olmasından deli gibi korkuyordum.

Gerçek olma ihtimalleri beni öldürüyordu.

Sanki bir zehir beynimden başlayıp tüm bedenime yayılıp kalbimin etrafında toplanıyordu.

Yağız o soruyu sorduktan sonra kapıyı zorladı ama açılmadı. Sonra da en arka sıraya otturdu.

Ben ise sindiğim duvar kenarından millim teprenmedim.

Nerdeyse akşam olacak. Okul bitteli iki saat oldu. Ama biz halen burdayız.

Çıkmakta istemiyorum. Eğer çıktığımda bunların gerçek olduğunu duyarsam ne yapardım bilmiyorum.

Gece olmuştu artık. Biz hala burdaydık. Yağız , oturduğu daha doğrusu bütünleştiği sıradan kalktı.

Dibime gelip " Merdivene attlıyabilr misin ? "

Ona anlamamış bakışlar attım.

Elini uzatı ama tutmadım. Fakat iki saniye sonra keşke tutsaydım dedim çünkü Yağız kolarımdan tutup sertçe çekti beni.

" Yangın merdivenine atlıyacaz. Ordan aşağı ineriz. "

Ne diyordu bu çocuk ? Ne saçmalıyordu  ?

" Hadi öğrenmemiz gereken şeyler var. İstersen tek kalabilrsin. Ben gidiyorum. "

Yerimden doğruldum. Olmaz gidemezdi. Tek kalmaktan korkardım.

Camı açtı " İlk sen git. Ben seni tutacam. Hafif sarkıt kendini. "

Dediğini yapıp sarkıtım kendimi. Korkuyordum. Ama yinede atladım ve merdivenin demirlerine tutundum.

Biraz daha yana ilerledim ve yangın merdivenin kapısından geçtim.

Yağız bana göre daha rahat bir şekilde yanıma geldi.

Merdivenlerden inip kapıyı açtık. Arabaya doğru ilerledi.

Ben de peşinden gittim. Arabaya binip kemetimi taktım.

İkimizinde telefonuna aynı anda mesaj geldi.

Ben mesajı açıp okumaya başladım.

İkinizede aynı mesaj geldi. Şimdilik kim olduğumu bilmiyeceksiniz. Belki daha sonra. Ama sizinle iyi bir ekip olucaz. Şimdi sizle Işıla zarar vermek isteyenleri alt edecez. Ama size yardım ettmesi için birileri daha lazım. Yağız senin üç arkadaşın var sen tamamsın. Güneş senin Yağmur var ben de iki kız var halettik. Gurup beli. Amaç size zarar vermek isteyenleri alt ettmek.  Eminim arkadaşlarınız size yardım edecektir. Neyse ben çok konuştum. Bana kısaca cadric diye bilirsiniz.

Mesaj bittince Yağız ile bir birimize baktık.

Bu bu nasıl bir saçmalıktı. Hayır bize kim zarar verecek ? Ne gurubu ? Onları nasıl alt edecez ?
Hiçbirşey bilmiyordum. Başım çok ağırıyordu. Her tarafım kirliydi.

Eve gelince Yağız arabayı park etti. Yavaş hareketlerle kemerimi açtım.

Eve ilerlerken kapının açık olduğunu gördüm.

Adımlarımı hızlıandırdım. Arkamda ki ayak seslerinden Yağızında geldiğini anladım.

İçeri girdiğimde kimse yoktu. Etrafı aramaya başladım.

Mutfağa girince Işıl be Yağmur yerde yatıyordu.

Hemen yanlarına koştum. İkiside nefes alıyordu. Yağızın yardımı ile içeri taşıdık.

Artık ağlamıyordum. Sadece göz yaşlarım akıyordu. Canım yanıyordu.

Yağmur ve Işıl için doktor çağırdık. Bayıltıldıklarınk söyledi ve iğne yapıp gitti.

Şimdi ise Yağızın üç arkadaşı gelmişti. Yağmur ve Işıl içerde uyuyorlardı.

Kapı çaldı. Kalkıp kapıyı açtım. Kırmızı bir kutu çıktı.

İçeri alıp etrafa baktım ama kimseyi göremeyince kutuyu açtım.

İçinden ben , annem , Işıl , Yaren teyze ve Yağmurun bulunduğu bir fotoğraftı.

Altından bir not çıktı. Yere oturdum ve okumaya başladım.

Kızım. Seni canımdan çok seviyorum. Yağmur ve Işılı bulmuşsun. Canım bugün herşeyi öğrendin. Hiç istemezdim bunlar yaşansın. Güneşim annem , Işıl bir hataydı diyemem. Çünkü o da benim herşeyim. O gün o olsun istemezdim ama pişman değilim. Umutan bir çocuğum olacağını öğrenince öyle sevindim ki. Belki gözünde bir kaldırım kadınından farksızım ama kızım onu da çok  sevdim. Baba mı sevmedin mi anne ? Diyorsan sevdim kızım taki baban seni istemeyene kadar. Evet baban seni istemedi Güneşim. Ben ve Yaren teyzen bir süre yokuz. Siz bir birinize dikkat edin. Seni çok seviyorum. Annem beni affet. Güzeler güzeli kızım.
—Annen

Kağıt elimden düştü. Ben ne yapacaktım ? Annem gitti. O bizi bırakıp gitti.

Babam beni istememiş. Beni sevmemiş.

Annem o gitti. Işıl herşeyim ona ne derdim ? Yağmur ya o ne olacaktık biz ?