"danielle .. " nagulat ako sa biglang pagpasok ni jacob sa kusina. maaga pa. it's just 5:30 in the morning. balak ko kasing agahan ang alis sa bahay para hindi na kami mag pang abot
"gusto mo ng kape?" alok ko sa kanya. he just shook his head. tumango ako. inubos ko iyon at inilagay sa sink ang tasa "quarter to six na. alis na ko" nginitian ko sya ng tipid. i get ready myself for a missearable life heading pero hindi muna ngayong araw. ipaprocess ko muna lahat
"im sorry" bigla nya akong niyakap. another part of the act i guess
"it's ok, i deserve it" tinanggal ko ang mga braso nya sa beywang ko. i need to go before my tears fall. pride na lang ang meron ako. ayaw kong pati 'yon mabangasan pag nakita nyang umiiyak ako.
hindi ko maalis si jacob sa isip ko ng maghapong iyon. pati pagtuturo ko apektado na. isang beses pa nga at inabutan ako ng estudyante ko ng panyo at pinunasan ang luha ko.
ni wala din akong ganang kumain. i wanted to get out of this situation. run away. but i know i cant.
alas otso na ng gabi. di ko na namalayan. i made myself bussy so i took the task of designing the new classroom. nirenovate kasi ang kisame noon at pinuntarahan ng bago. so i design it personaly. besides it's my classroom. i should be home by four pm pero inabot na ko ng alas otso
i did not bother to text jacob. bukod kasi sa wala naman sya sa bahay dahil nasa la verde sya o baka naman kasama ni lena, at wala naman syang pakialam siguro, lowbat na din ako.
nalulula na ko sa gutom but i still manage to get a cab. paano ba naman ay kape lang ang laman ng tiyan ko maghapon.
"kaya mo yan danielle. you've been through worse. kung pamilya mo nga itinakwil ka na diba? kay jacob ka pa ba maapektuhan? you have nothing to lose" pagpapatibay ko sa loob. my tears fell again.
binayaran ko ang taxi ng maihatid ako sa bahay. nag aabang si jacob sa labas ng gate. he looks serious and worried. what's happening
"i've been calling you pero lowbat ka. you're supposed to be home by four right? saan ka ba galing?" sunod sunod na tanong nya na halos hindi ko maintindihan. i want to sleep already
hindi ko sya kinibo. instead ay nilampasan ko lang sya. wala akong panahon sa palabas nya. hindi ngayon
"danielle .. " muling pagtawag nya sa pangalan ko. puno ng lambing iyon. nilingon ko sya and it is a wrong move. umikot ang paningin ko at nagdilim iyon
Jacob
"danielle .. " sigaw ko ng matumba sya. he collapsed. mabuti na lang at nasalo ko sya bago pa sya bumagsak.
hindi magkandamayaw ang kaba ko. tang ina baka may mangyari sa kanya, hindi pwede yon. lalo pa ng makita ko ang pregnancy test sa banyo nya? she's pregnant fuck. nagpatawag ako kay manang ng doktor at iniakyat sya sa kwarto namin.
pag may nangyari sa anak ko hindi ko na alam ang gagawin ko. maya maya pa ay dumating na ang doktor at tiningnan na si danielle. hindi magkanda mayaw ang kaba ko doon.
"over fatigue, baka napagod sya sa trabaho at sa dami ng ginagawa ay nakalimutan ng kumain. she needs to rest" the doctor said."what ablut the baby?" agad na tanong ko
"the baby is ok, congrats mr. De Vera" yun lang at umalis na ito.
Danielle
nagising ako ng umagang iyon na medyo masakit ang katawan. ng titigan ko ang silid ay amin .. i mean kay jacob iyon. alas otso na ng umaga ng balingan ko ang digital alarmclock sa beside table kaya dali dali akong tumakbo sa banyo para maligo sana pero biglang bumukas ang pinto at si jacob ang iniluwa noon. jacob holds a tray that contains breakfast. may juice din doon.
