i book a flight that night. gusto kong alagaan sya, manatili sa tabi nya. pero alam kong yung kagustuhan kong manatili sa tabi nya ang unti unting papatay sa kanya.
matapos ang pag uusap naming iyon bumalik kaming dalawa sa normal na routine. kakausapin ko sya. ipagluluto pero hindi nya papansinin. umiiyak pa din sya palagi.
ngayon ang araw ng flight ko papuntang states. may conflict din sa company namin doon at kailangang ayusin. kundi, malulugi iyon, paano naman ang mga taong umaasa doon. isa pa, naisip ko na, kailangan namin ni danielle 'to.
pumasok ako sa kwarto nya.nakaupo sya sa kama habang nakatanaw sa veranda.
bahagya nya akong tiningnan pero ibinalik nya din ng tingin sa veranda.
huminga ako ng malalim bago naupo sa upuan malapit sa kama nya.
ang sakit sakit na kailangan ko syang iwan. but this the right thing to do. kasi kapag hindi pa ako umalis? mas masisira ko lang sya. mas masasaktan ko lang sya.
"hindi ko kailangan na kausapin mo ako" panimula ko. halos wala pa akong nasasabi pero nagsipagbagsakan na ang mga luha ko
"i just want you to listen" hindi sya natinag. nakatingin lang sya sa labas ng bahay "im leaving today"
halata ang pagkagulat sa mukha nya. hinarap nya ako kaya nagkalapit ang mga muka namin. she cupped my face and wiped my tears
"you dont have to leave" she whisper
"but if i stay, i would just hurt you" i hold her hand and kissed the back of it.
tumulo na rin ng luha sa mga mata nya. alam kong mahal nya pa rin ako. pero gaya ko noon, natabunan ang pagmamahal na yon ng galit at hinanakit.
"kapag tinitingnan mo ko, alam kong nasasaktan ka" i wiped her tears. ayaw kong makita syang umiiyak "kapag nakikita mo ko, nakikita mo ang taong dahilan kung bakit nawala ang anak natin. i give you so many heartaches at ayaw ko ng dagdagan pa. i just want you to promise me one thing .. " i wiped my tears. nag uuapaw na kasi iyon
"what do you want me to promise to you?" tanong nya
"that you wont leave this house. because this home belongs to you. you are my wife danielle. maybe not in legal terms, not in the paper. but by heart" mas lalong lumagaslas ang luha sa mga mata nya. at sana, ito na ang huling beses na iiyak sya dahil sakin "at kung sakaling maghanap ka ng iba, hahayaan ko. kung mapapasaya ka nya at hindi sasaktan gaya ng ginawa ko"
"hindi ka na ba babalik?"
"hindi ko alam" umiling ako. "late na ko sa flight ko" ngumiti ako. a sad smile plastered in my face. tumayo ako mula sa pagkakaupo. ganoon din sya.
niyakap nya ko ng mahigpit. ganoon din ako.
"jacob .. " she called my name
bumitaw ako mula sa pagkakayakap sa kanya. i cupped her cheeks and wiped her tears using my thumb.
"mahal na mahal kita" i said and claim her lips.
one last kiss.
i just hope this is not the last time i would see her.
