alas dose na ng madaling araw at wala pa din si danielle. hindi na ko mapakali. kanina pa syang umaga nawawala. tinawagan ko sila shiela, lahat ng kaibigab nya, wala naman daw si danielle doon. nagbakasakali na din ako kila mama. wala naman daw, di daw naliligaw don ang asawa ko. nag aalala na ko, si lena ang huli nyang nakausap eh. baka kung anong sinabi ng babaeng yon.
im worried not just about the baby, but about danielle.
this is just a revenge. ginagamit ko lang sya. yun ang pilit kong ikinukumbinsi sa sarili ko. pero nung nahimatay sya, para na rin akong mamamatay sa pag aalala. i wanted to take care of her, mas alalahanin yung baby, pero alam ko namang niloloko ko lang ang sarili ko. nag aalala ako kay danielle. at alam ko, sa puso ko, sa kabila ng lahat, mahal ko pa rin sya. sa dami ng taong lumipas.
may nagyayari sa amin ni lena. but during that intercourse si danielle din naman ang naiisip ko. oo, mas magaling si lena. but danielle is, ugh different. sexual intercourse is really fulfilling and satisfying when you have an emotional attachment. i badly wanna hit myself for hurting her and causing her too much pain in her heart. alam ko mahal nya pa rin ako.
i was about to go and find her using my other car ng may magpark sa labas ng bahay. oh God it's danielle.
agad na tinakbo ko sya at niyakap ng makababa sya ng sasakyan.
"God, where have you been?! im freakin worried!" puno ng pag aalalang tanong ko sa kanya. but she stared at me, balnk and cold.
napalunok ako dahil doon. bigla akong kinabahan at parang pinagpawisan ng malamig. hindi nya ko pinansin at pumasok na sa loob ng bahay.
she went straight to our bed room kaya sinundan ko sya. bakit ba may pakiramdam akong hindi maganda?
hindi pa rin sya nagsasalita. she went to our closet and get a baggage. halos malaglag ang panga ko dahil doon. lalo na ng magsimula syang mag impake
"what are you doing?!" hindi makapaniwalang saad ko
"leaving you?" puno ng sarkasmong sabi nya pero walang mabakas na emosyon
"what?! why?!" i almost yelled
sinampal nya ko ng malakas.
kasabay ng sunud sunod na pagbagsak ng luha nya.
"alam ko jacob .. " she cried "alam kong ganoon kalaki ang kasalanan ko sayo. pero ni minsan naisip mo ba, na nasaktan din ako. na pinagsisihan at pinagayaran ko lahat ng yon?! itinakwil ako ng mga magulang ko, namuhay ako ng mag isa, naging misirable ako. dinagdagan mo lahat ng problema ko, tinanggap ko. ano pa bang gusto mo?"
tila nanuyo ang lalamunan ko at hindi ko mahanap ang salitang sasabihin.
nasasaktan si danielle. nasasaktan ang asawa ko, ang babaeng mahal ko.
"i heard you and lena talking last night!" she said wiping her tears habang patuliy na nageempake "i know this is a show jacob. and congrats you performed well"
"you dont understand .. " i wanna explain. badly. pero di ko alam kung pano magsisimula.
"i hurt you, i get that. but is that enough for you to hurt me this way? will that be enough to give you a license to kill me inside? i dont think i deserve that" she said helplessly. isinara nya ang maleta.
"danielle, let me explain please" i stoped her pero hindi sya nagpapigil. i follow her and hold her baggage "danielle, you just cant leave me like that! you're my wife!"
tumigil sya at sinampal ako ng malakas
"hindi kita asawa. not even in paper!" and a tear from her eyes eacape again. and again, my mouth popped open. paanong ..
