UZAKTAKİ SEVGİLİ

**11**

Beklediğiniz üzere ateşten bir bölüm yazmaya karar verdim. İyi okumalar benim ailem :)
Ateşin azından
O ukala beni dinlemeyip ayağa kalktı. Şimdi herkez onu arıyo ben dahil. Yaralı yaralı nere gidiyor olabilirdi. Peki ya bıçaklayan şerefsiz can'ı ne yapıcaz. Ya benle ya da aylayla bi sorunu vardı ya yakaladığım zaman onu mahvedicem. Hava kararmıştı ve bir silah sesi duydum. Onun başına bir şey geleceğinden korkuyordum galiba. Onu seviyormuydum acaba. Duygu mahkemesini bir dahaki duruşmaya erteledim. O ukalayı bulamazsak ölebilirdi. Elimde telefonun ışığıyla koşmaya başladım. Bizden sonraki gelecek kampçıların kalacağı alanın içinde bulunan büyük bir ağaç vardı. O ağacın dibinde biri yatıyordu. Oraya doğru koştum. Evet o'ydu. Aylayı vurmuşlar. Zaten kızı bıçaklamışlardıda. Offf. Kamp lideri ahmet abiye bağırdım. "ahmet abi burda kız. Buldum onu. Ama durumu kötü. Vurulmuş. Avcılar vurmuş olabilir. Acil ambulans iste". Dedim. Ahmet abi bana bağırdı. "koçum ambulans görevlileri yukarıda kamp alanında bekliyor hemen çağırıyorum". Dedi. Başını kucağıma aldım. Ona bazı şeyleri itiraf etmem lazımdı. Ne olursa olsun söylemeliydim. "bak ukala uyan!! Sana diyorum! Bak sana ne diyecem! Evden kaçarken ki söylediklerim gerçekti! Ve daha öncekilerde! Seni sevmiştim salak! Ve bir daha asla bunu senin yüzüne karşı söylemiyorum! Şimdi uyansan iyi olur! Çünkü hayatımda ilk defa bu kadar çok korkuyorum! Kalk ukala! Hadi beni terste! Sana hiçbir şey söylemiycem! "dedim. Tabi bunları ben değil içimdeki yaratık söylüyordu. Çünkü bunları asla ben söylemiş olamazdım. Ambulans görevlileri koşa koşa yanımıza geldi. Bi sedye vardı yanlarında. Şu elle taşıdıkları. Sedyeye yatırıp koşa koşa yukarı çıkmaya başladılar. Arkalarından koşmaya başladım. Ambulansa bindikten sonra devlet hastahanesi ne doğru yola çıktık. Aylanın telefonunu elime aldım. Babası ve annesi defalarca aramıştı. Onlara haber vermenin doğru olmayacağını düşünüyordum. İkimizinde yalnızlığa ihtiyacı vardı. Ambulansın arka tarafindan bir ses gelmeye başladı. Belirli aralıklarla bip sesi geliyordu ama şimdi o ses sürekli ve kesintisizdi. Ayla! Ayla ö-ölüyormu? Ama daha ben ona 'evlen lan benle' demedim ki. Arkamı döndüm. Bölme bi cam vardı. Camı açtım. Sonra aylaya bağırmaya başladım. " evet gerizekalı ukala! Kan kaybetmiş olabilirsin ama daha sana evlenme teklif etmedim. Kusura bakma ama ben kibar olamam!! Ayrıca seni bizim liseye aldırırım! Benle okuyacaksın! Nakil falan yok! Hileyse hile yaparız! Teog puanın sandığından yüksek olcak salak! Benim olucaksın! " att bozuntusu beni susturdu ve teşekkür etti. O düzenli ve belirli aralıklarla devam eden ses geri gelmişti. Hayata yeniden tutulmuştu. Onu kaybetmeyi istemiyordum.en sonunda hastahaneye geldik. Apar topar içeri girdiler. Bende peşlerinden ilerledim. Direk ameliyathaneye girdiler. Daha önceden doktorlara bilgi verilmiş olmalıydı. Saatler geçmiyordu. İçim içimi yerken beklemek zor geliyordu. İçerden doktor çıktı. "doktor iyimi o" dedim. Doktor hemen cevap verdi"durum vahim bıçaklandığında fazlasıyla kan kaybetmiş zaten. Vurulması dahada kötü olmuş. 5 ünite kan verdik ama verdiğimiz kadar kan kaybediyor! AB RH+ kana ihtiyaç var. Eğer bulamazsanız çok kötü olucak! Yani söylemeyi istemiyorum ateş bey. Armaya başlamanız iyi bir adım olabilir hızlı olun" dedi. O ukala ölmeyecek! Gerekirse kalp bulurum ama o ukala ölmüyücek