I'm Married to a Millionaire

Chapter 24

John Caleb's POV

It's been 3 weeks when that incident happened. Hindi ko pa rin makalimutan yung ekspresyon ng mukha ni Jhean nung time na yun.

Nag halo ang gulat , pagkabigla pero hindi ako sure kung totoo ba yung nakita ko sa mga mata niya.  

That time all I can see in her eyes were pain. Kaya nung hinila siya ni Lean ang gusto ko lang gawin ay habulin siya at yakapin.

Oo that time hindi ko alam kung bakit ko yun nagawa pero basta ang alam kong gawin ay ang mag sorry sa kanya at mag explain pero hanggang ngayon hindi pa rin siya umuuwi.

Nung una hinayaan ko muna dahil sa tingin ko kailangan niya ng time. Space para mag isip. 

Pero yung punto na aabot na sa tatlong linggo parang iba na yan ah. Masyado na atang matagal ang tatlong linggo.

Then I've decided to fetch her. Pinagmasdan ko sa huling pagkakatao ang sarili bago k naisipang lumabas ng kwarto ko.

Pababa pa lang ako ng hagdan nung bumukas ang pintuan. Then I saw Jheanna and Eli entered our house.

Lalapitan ko sana si Jheanna pero pinigilan ako ni Eli Walang lingong itong umakyat sa taas.

"Mag usap muna tayo." sabi sa akin ni Eli saka siya umupo sa sofa.

Uupo na sana ako nung nagsalita siya.

"Bakit mo nagawa ang bagay na yun?"  Pagtatanong niya at sa tono palang ng boses  niya alam kong galit siya.

I understand her dahil naging malapit niya ring kaibigan si Jheanna kaya hindi ko siya masisi .

" I- " I was not be able to finish what I'm about to say dahil inunahan niya ako.

"Alam ko naman na hindi mo siya gusto at mas lalong alam natin na hindi mo siya mahal pero sana naman nag pakita ka ng kahit konting respeto man lang at-" I cut her off because of what she said.

I know I've made my mistake but that doesn't mean that I don't like her. 

"Who says I don't like her?"

"Dahi-"

"Dahil lang dun sa nagawa kong yun ganun ba? Dahil lang dun sasabihin niyo nang hindi ko siya gusto? Not because of that incident you would such things."

Natahimik siya sa sinabi kong yun at halata sa kanya ang pag kagulat pero hindi ko yun pinansin.

" Nga pala bakit nangigitim yung ibabaw ng mata niya?Hindi ba siya nakakatulog ng maayos?"

Tumayo muna siya bago nag salita.

"Gabi gabi kasi kaming nag momovie marathon at yung nakakaiyak na movie yung pinanuod namin." Nangunot ang noo dahil sa sinabi niyang yun.

"I know you like her. Pero pwede bang iparamdam mo na gusto mo siya kumbaga isa siyang mahalagang bagay sa'yo." Sabi niya.

"What if I don't?"

 

"Please! Sige na  ngayon lang ako humingi sa'yo ng pabor eh." She said With puppy eyes pa yan ah.

"You know I can't resist you because of that stupid puppy eyes of yours." Sabi ko sa kanya. But she only rolled her eyes.

"Thank you na lang. I have to go, yung usapan natin ah." And with that tumalikod na siya sa akin at nag lakad palabas

Kahit hindi niya sasabihin yun, gagawin ko talaga yun.

Jheanna's POV

Naalimpungatan ako ng may naramdaman akong humahaplos sa aking mukha. Unti unti kong dinilat ang aking mga mata para tingnan kung sino ang gumagawa nito.

Pag kadilat ko nakita ko ang mukha ni Caleb na nakangiti sa akin. Naguguluhan man ay bumangon pa rin ako.

"Musta na ang tulog mo?" Nakangiting tanong niya sa akin.

" A-ayos l-lang n-naman." Kanda utal na sabi ko. Pano ba naman kasi ang lapit ng mukha niya sa akin dagdag mo pa na nakangiti siya sa akin. Hindi ako sanay.

Tatayo na sana ako sa pag kakaupo ko nang pigilan niya ako.

"You need to rest."

"Pero may pupuntahan pa ako." Pag dadahilan ko dahil gusto ko nang makaalis sa harapan niya. Nakakailang ehh.

Hindi ko na siya hinintay na mag salita at agad akong tumayo.  Mag lalakad na sana ako pero napatigil ako dahil sa ginawa niya.

Niyakap niya lang naman ako mula sa likuran kaya na siyang nag pabato sa aking kinatatayuan. Sinubukan kong tanggalin yung kamay niya pero lalo niya lang hinigpitan ang yakap niya sa akin.

"I'm sorry about what happened last time. Hindi na mauulit kaya kung pwede lang huwag ka nang umalis at huwag mo na akong iwasan. Hndi ako sanay na hindi ka nakikita sa isang araw." Napatulala ako dahil sa sinabi niyang iyon. Hindi ko nga rin alamkun totoo ba ang mag ito.

Anong nakain ng taong to? Bakit ganyan na lang kung magsalita?

I just heaved a sigh.