MERİHÇE

1. Bölüm

Kimdim ben? Küçücük fakat bir hayli olgun, sevgiye muhtaç olan bir Merih. Yaşım küçük olsa da yaşadıklarım büyük. Artık kendimi bile tanıyamaz bir haldeyim. Neler olmuştu bana. Yanımda olması gerekenler neden şu an  burada değiller? Belki gelirler ümidiyle geçirdiğim 13 yıl koskoca bir hiçten ibaretti. Bundan sonra tüm hayalleri çöpe atma zamanıydı. Ne olursa olsun her şeye razıyım. Yeni ben, yeni insanlar ve yeni bir hayat için değişmeye de hazırım.

-3 Eylül 1999-

Gözlerini dünyaya yeni açmış bir bebek. Masum, saf ve temiz. Dünya'nın karanlıklarından uzak, sevgi bekleyen küçücük bir bebek. İşte o bebek bendim. Hayatta neler olduğundan habersiz meraklı gözlerle etrafa bakıyordum. Başıma gelecekleri o zaman bilseydim o kadar suskun duramazdım. Etrafımdaki bebekler tüm gücüyle bağırırken ben sessizce bekliyordum. Galiba ilk o zaman güçlü olmak için kendime söz vermiştim.

-4 Eylül 1999-
Sonunda güzeller güzeli annemi görebilmiştim. Bembeyaz kıyafetlerle ve saçındaki kırmızı kurdele ile tam bir meleğe benziyordu. Benim meleğim, benim annem. Onu ilk gördüğüm andan beri ona çok bağlanmıştım. Sesini karnındayken de hep duyuyordum ama bu kadar güzel olabileceğini tahmin edememiştim. Yanına uzun boylu, esmer, yeşil gözlü bir adam geldi. Bu adam benim babam olmalıydı. Oda annemin yanına uygun olabilecek bir şekilde baya yakışıklıydı. Mutluydum beni seven ve sahip çıkan bir ailemin olduğu için çok mutluydum. Eve geldiğimizde bir şok daha geçirdim. Kocaman bir köşk gibiydi. Annem beni kucağına aldı, yatağıma yatırdı. İşte o zaman bir gariplik olduğunu anlamıştım. Annemin o güzel gözlerinden düşen gözyaşları tenimi yakıp geçtiğinde canım ilk defa yanmıştı. Neden ağlıyordu? Benim melek annemi kim üzmüştü? O zamanki suskunluğum konuşamadığımdan kaynaklanıyordu fakat hayatım boyunca yaşadığım bu suskunluk yalnızlığımdan kaynaklanıyordu.