Our game #4

Epiloog

Het waren moeilijke tijden geweest voor Jayson. Zijn vader was een paar dagen voor zijn huwelijk plots overleden en zijn tante was op een dag verdwenen. Met alle hoop die ze nog habben probeerden ze haar te vinden maar die zoektocht eindigde niet perfect. Zelfmoord zeggen ze. Iets wat zijn tante altijd haatte.

Bij Grace ging het ook niet perfect. Ze had er een zusje bij gekregen. Ja, je hoort het goed. Karilyn was uiteindelijk teruggekomen. Maar tevergeefs was ze nog steeds dezelfde heks maar liet ze Grace nu wel met rust.

Kort na hun huwelijk, die ondanks alles toch doorging, waren ze erachter gekomen dat Grace zwanger was. Een tweeling nog wel. Een jongen en een meisje, iets wat Grace altijd al had gewild.

Heden

'Ian,' smeekte Grace. 'Zeg alsjeblieft wat!'

Jayson keek op en zag zijn kinderen aan de staart van Toby, hun hond, trekken.

'Thomas! Yuki! Ik ga toch ook niet aan jullie haren trekken? Laat de arme Toby met rust en ga maar met jullie speelgoed spelen.'

Ze schudde beiden hun hoofdjes. 'Pap, pap, je moet ons helpen met ons huiswerk.' Grace grinnikte.

'Ja, dad, help ze maar even.' Jayson bromde wat. Maar liep uiteindelijk met de kleintjes mee.

Grace bleef alleen achter. Ze zuchtte. 'Wat nou als Jayson me niet had gered?'

'Nou dan hadden we Thomas en Yuki niet. Oh en vergeet Toby niet.' Jayson knuffelde haar van achter de bank.

'Oh Jayson, onze usernames zijn uiteindelijk de namen geworden van onze kinderen. Ik ben zo trots op je.'

Jayson zat inmiddels naast haar en kuste haar teder.

'Ik ben trots op ons. Op our game.'

Wilt iemand met joinen? Ik huil namelijk in een hoekje. My God, mijn kindertjes zijn al gegroeid. Er komt nog een dankwoord lieverdjes.
Ily
X