Our game #4

20✍

Hij draaide zich niet om. Hij kon het niet geloven. Hij had gefaald, Grace kon er niet zijn.

'Jayson, ik ben het. Draai je om alsjeblieft. We zijn nu weer samen.'

De tranen bleven stromen. Steeds harder en sneller. Hij klemde zijn tanden op elkaar.

'Grace' huilde hij. Hij draaide zich nog steeds niet om. Hij was bang dat het een droom zou zijn.

'Jayson. Kappen nu. Kom hier.'

Zijn grip werd slapper. Hij strekte een arm naar achter. Iemand pakte zijn hand vast, waarschijnlijk Grace.

'Goed zo Jayson. Kom op.' De stem van Grace kwam zijn hoofd binnen. Maakte hem rustig.

Langzaam stapte hij weg. Weg van de dood. Weer op de brug. Zijn ogen hield hij gesloten.

Toen hij helemaal op de brug stond, nog steeds met zijn ogen gesloten, vloog er iemand om zijn nek.

Grace. Hij knuffelde haar terug. 'Grace.' Zijn armen deden zelfs pijn, zo hard knuffelde hij haar. 'Jayson.'

Nu huilde zij ook. Ze zakten beiden op de grond. 'Ik heb je zo erg gemist Grace.' lachte hij door zijn tranen heen. 'Zo erg.'

'Weet ik Jayson, dat weet ik. En het spijt me. Voor alles. Maar nu zijn we samen.'

Jayson zuchtte, nog steeds met Grace in zijn armen.

'Ja, voor altijd samen.'

~~
*huilt in een hoekje*
Just leave me alone with my feelings guys. Leave me. Damn.