DİLDEN DEĞİL KALPTEN DÖKÜLENLER

AŞKSIZ.. TATSIZ..TUZSUZ..

İnsan eti ağır olur derler ya hani..

Bana kendi etim ağır geliyor.

Adım atarken, nefes alırken, düşünürken...

Vücudumdaki tüm iç organlar birbirine küsler.

Herkes birbirinden bağımsız olduğu için de ölüme daha yakın bir yaşam var bende. Ruhum bedenimden ayrı takılıyor şu sıralar.

Hissizim.

Ayağa kalktığım anda başım dönüyor, gözlerim kararıyor. Dizlerimin beni taşıyamayacak kadar güçsüz olduklarını fark ediyorum bazen. Yüz üstü yere kapaklanacakmışım gibi oluyor. Rengimde gözle görülür bir değişim var.

Göz altlarım çukurlaşmış. Omzum çökmüş..

Gözlerimin parlamadığını görüyorum en acısı...

Benimle dalga geçiyor sanki gölgem.

Gece kalktım, aynada kendime baktım. Odama dışarıdan hafif bir ışık sızıyordu, onun sayesinde gördüm.

Korktum.

Korkunçtum.

Hemen geri döndüm yatağıma ve çektim yorganı kafama.

Uyuyamadım ama.

Kalktım, müzik çaları açtım. Yani denedim, ama açılmadı.

Bir hırka geçirdim omzuma, balkona çıkmaya yeltendim ama gürültü çıkarmak istemedim.

Huzurla uyuyanlar vardı evde. Dalıp gitmiş olanlar vardı..

Yaşayarak öğrenilebilecek bir şey mi acaba bu yalnızlık? Bir süre sonra alışabiliyor mu acaba insan kendi kendine konuşmaya?

Ya da ne bileyim..

Nefes almakta güçlük çekiyorum bazen. Ciddi manada çekiyorum. Tüm havayı ciğerlerime doldurmayı planlarmış gibi soluk alıyorum ama tek nefeslik oksijen gitmiyor ciğerlerime, bundan eminim.

Son bir çabayla, tekrar deniyorum ve kesik bir nefes almayı başarabiliyorum..Yetmiyor o başka!

Yıllardır duyduğum ve her duyduğumda beni büyüleyen bir müzik sesi duyuyorum.

Ardından çok sevdiğim bir erkek sesi..

Hayatta bu derece etkili olabilecek çok az şey vardır üzerimde. Düşünüyorum da, bu sabrederek, bekleyerek atlatılacak buhranlı bir dönem değil. Hayatım bu benim!

Ne kadar çok köprü ya da yol sahibi olduğum hiç önemli değil, benim şehrimde tüm yolların sonu aynı yere çıkıyor. Her köprü aynı nehrin üstünde.

Kaç sorum olduğu hiç mühim değil, neticede hiçbirine verilebilecek bir cevap yok!

Umursamıyorum belki ama bir yere kadar!

Dedim ya bu benim hayatım.

Ama etkisi en az olan benim. En önemsiz ayrıntı..

Hem önemsiz, hem ayrıntı.

Karanlık..
Somurtkan..
İnsafsız..
İnsansız..
Hissiz..
Anlamsız..

Aşksız...Tatsız...Tuzsuz..

SENSİZ BE SENSİZ, VAR MI ÖTESİ!?.

✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴

Selam :)

Yeni bolum erken geldi :)

Vote ve dusuncelerinizi bekliyorum..

Kendinize cici bakın :):)