Şimdi bir uçurumun kenarındayım..
Ellerimde son zerresine kadar tükenen umutlarım. Gözlerimde dinmek bilmeyen göz yaşlarım..
Hee bir de güçsüz, yorgun, zayıf bedenimde taşıdığım kırılmadık yeri kalmayan kalbim..
Hayat zor.. Tüm yaşadıklarıma rağmen ayakta durmak daha da zor.
Her gün biraz daha ağır..
Her gün biraz daha acı...
Takılıp düşüyorum. Dizlerimdeki yaralar kabuk bağlamadan bir başkaları açılıyor. Nefes almak dahada zor geliyor..
Yaşamak için yaşama sebebi arıyor insan.
Ya yoksa..
Şimdi soruyorum sana.!
Ne gerek var yaşamaya.?
✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴✴
Geç geldi kusura bakmayın.
Ïnşallah beğenirsiniz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DİLDEN DEĞİL KALPTEN DÖKÜLENLER
PoetrySeni sevmeye başladığım gün " Nasıl olsa kaybedecek bir şeyim yok " demiştim. Oysaki kendimi HESAP etmemistim..
