Benimle Ol

BO- 7

Multi Doğa :)

Çağatay'ımm

Çağatay: Bugün fazla sert çıktıysam özür dilerim.
Siz: Önemli değil.
Çağatay: Doğa lütfen doğru söyle, sen beni seviyor musun?
Siz: Çağatay? Iyi misin?
Çağatay: Merakımdan soruyorum sadece.
Siz: Sadece merak mı?
Çağatay: Boşver. Belki zamanla söylerim.
Siz: Çok mu merak ediyorsun?
Çağatay: Yani...
Siz: Evet, evet seviyorum. Artık bunu daha fazla saklamak istemiyorum.
Çağatay: :)
Siz: Demiş çok seven çocuk :D
Çağatay: Gıcıksın Doğa, fazlasıyla.
Siz: Madem gıcığım, benle konuşmayabilirsin :((
Çağatay: Bunu yapabilmek için deli olmak gerek ;)
Siz: Değil misin?
Çağatay: Deliyim ama senin için deliriyorum.
Siz: Yani...
Çağatay: Çok seven çocuğun sözlerinin devamı sadece ;)
Siz: Uf Çağatay ya...
Çağatay: Evet küçük hanım, bu "çok seven çocuk" kimmiş?
Siz: Bilemiyorum.
Çağatay: Yani...
Siz: Ben bilmem işte :)
Çağatay: Kapıyı aç da yüz yüze konuşalım istersen.
Siz: Sen...
Çağatay: Evet Doğa, uzatma. Bekliyorum.

Heyecanla kapıya koştum. Çağatay oradaydı.

"Çok seven çocuğu öğrenmek istiyorum."

"Öyle birisi olmadığını biliyorsun."

"Ya varsa..."

"Varsa sevgisi boşa gitmeyecektir."

"O çocuğu tanıyorsun bence."

"Kimmiş o?"

"Karşında kim duruyor?"

"Çağatay, kes şakayı!"

"Ne şakası Doğa?"

"Şaka yaptığını bilmiyor muyum sanıyorsun?"

"Ben şaka falan yapmıyorum Doğa!"

"Ya Nilay'dan yeni ayrıldın Çağatay!"

"Seni kıskandırmak için onunla çıkıyordum."

"Yalan söyleme Çağatay."

"Yalan öyle mi? Sevgimin yalan olduğunu mu sanıyorsun Doğa? Bir düşünsene, niye seni öptüm? Niye seni kurtardım?"

"Bilmiyorum ama beni sevmi..."

"Tamam Doğa, yeter. Yalan olmadığını anlatmak için hiç bir şey yapmayacağım. Hatta bir süre konuşmayacağım bile. Sen beni her zaman yalan söyleyen bir insan mı sanıyorsun?"

"Hayır Çağatay, hatta..."

"Dinlemek istemiyorum daha fazla."

Gidiyordu. Bu fırsatı kaçırmıştım. Ağlıyordum. 1 senedir beklediğim fırsat gelmiş ve benim yüzümden gitmişti.

"Çağatay! Ben de seni seviyorum! 1 senedir sana aşığım, deliler gibi hem de! Çağatay! Çağatay! Geri gel!"

Ağlarken yere diz çöktüm. Sadece ağlıyordum. Düşünemiyordum bile. Nefes alamıyordum. Yağmaya başlayan yağmur ile ağlamam şiddetlendi. Sonra bir el omzuma dokundu. Hemen "Çağatay!" diye kafamı kaldırdım. Ama o Çağatay değildi. Nilaydı...

"Doğa her şeyi duydum. Artık Çağatay'dan da senden de nefret ediyorum."

"Ama Nilay!"

"Çağatay Bey'in amacı beni kandırmakmış. Sanırım sen de onun gibi yapıp beni kandırmak istedin Doğa."

"Nilay, benim..."

"Hadi yalan söyle. Bir de Çağatay'a dersin."

"Ya Nilay, ben senin için sevdiğim kişiden vazgeçtim, sen ne diyorsun?"

"Bu mu vazgeçmek Doğa ya!"

"Ama Nilay..."

"Yeter Doğa!"

O sırada bize doğru gelen Çağatay'ı gördüm.

"Nilay ne oluyor?"

"Boşuna uğraşma Çağatay, her şeyi duydum!"

"Bak Nilay, çabuk git buradan! Doğa'yı daha fazla üzmeye izin vermeyeceğim."

"Şimdi de onu mu kandıracaksın Çağatay?"

O sırada daha fazla dayanamayıp koşarak uzaklaştım. Arkama dönüp baktığımda Çağatay'ın "Doğa!" diye bağırışını duydum. Niye bana bağırıyor bu?

Daha ne olduğunu anlayamadan bir şey bana çarptı ve yere yığıldım. Gözlerimi zar zor açtığımda başımda bekleyen bir Çağatay vardı. Sonra bir adam arabadan indi. Her şeyi anladım, demek ki bana araba çarpmıştı...

Zor da olsa konuştum;

"Çağatay, seni seviyorum. Hem de çok. Ama özür dilerim. Daha fazla dayanamayacağım. Uykum var. Sadece uyumak istiyorum."

"Doğa, kapama gözünü, lütfen kapama. Uyuma, dayan, bak ambulans gelecek. Tamam, özür dilerim, Doğa! Uyanmazsan seni affetmem."

Gözlerim kapandı ama konuştum.

"Sence bir önemi olacak mı Çağatay?"

Artık uyuyabilirdim. Tüm hayatımın yorgunluğunu atmak için birazdan uyuyacaktım ve uyanmayacaktım. Belki de böylesi herkes için daha iyidir...